1:92

Գրք. 1, Գլ. 92

Գրք. 1., Գլ. 92

92:0 Ի ՓԱՅՏՆ ԵՐՋԱՆԻԿ ԲԱՐԵԲԱՍՏՈՒԹԵԱՆ ԺԱՄԱՀԱՐԻՆ ԽՈՐՀՐԴԱԾՈՒԹԵԱՆ, ԱՂԱՉԱՆՍ ԵԴԵԱԼ ԸՆԴ ԿԵՐՊԱՐԱՆՍ ԹԱՐԳՄԱՆՈՒԹԵԱՆՆ:	92:0 A Prayer of Instruction on the wooden bell that calls us to worship, symbol of the trumpet on the Day of Judgment:
92:1 Գոհանամ զքէն, բարեգութ, միայն մարդասէր, արարիչ երկնի եւ երկրի, Որդի Աստուծոյ կենդանւոյ, այն ինչ զարթուցեալ անձկութեամբ սիրոյ քոյ յիշատակի ի լրութիւն հնչման փայտիդ հրաւիրման, որով բախեալ զձայնարձակութեանցն զազդողարան` սթափեցաք, կանգնեցաք` ի վեր յարուցեալ ի մեռօրինակս թմբրմանէ, ուստի իբր կոչմամբ սփոփանաց բանի` բերեալ ձգեցաք ի ժամ պաշտաման օրհնաբանութեան` յանդիման լինել քեզ ուրախութեամբ հանդէպ հատուցմանս բեմի:	92:1 I give you thanks, compassionate Lord, friend of mankind, creator of heaven and earth, Son of the living God. As soon as I awake I am seized by yearning for your love, thanks to the sounding of your wooden bell. Hearing the bell’s clipped resonance we awake and arise from our deathlike slumber. And as if called by a consoling voice, we are drawn to the service of blessing and come with joy before your throne to be judged:
92:2 Ահա փա՜ռք քեզ, անսահման անուն եւ անբովանդակելի զօրութիւն, որ այսքանեօք հնարաւորութեամբք ընդ փրկութեան իմում հոգացար, գոհաբանեալ անեղծ իսկութիւն, որ կերպարանեցեր հրաշիւք աստստին զհանդերձելոցն նմանութիւն, հանդարտ գործեաւ վայելչականաւ փայտի անօթոյ առ քունս անյարիր սաստիկս որոտացեր, որպէս թէ ընդ ծուլութեանս դանդաղութիւն զյանդիմանութիւն խրատուդ խառնեցեր, ի հայրենի սիրոյդ հեզութիւն զուժգնութիւն ճայթմանն յարեցեր, յընդոստ զարկուած երկուց միջնորդաց` մարդասիրապէս քաղցր անձրեւեցեր, ոչ մեղմութեամբ մեղմական վանկիւ նիրհմամբ ընկղմեցեր եւ ոչ անխնամաբար ահաւորութեամբ զտառապեալ հոգիս զարհուրեցուցեր: Ծնրադրական երկրպագութիւն ստեղծիչդ բոլորից, որ այժմէն ցուցեր համայն յայտնապէս զօրինակ ահեղ բարբառոյն մեծի աւուրն յարութեան, կենդանացուցեր ի դադարմանէ դժոխական անբանութենէ, ի խնդիր ելեալ կոչեցեր զպակասամիտս ի գինիդ ուրախութեան, արարեր զսոյն լինել հանդերձիչ անարատ հարսինն առ սէր փեսայիդ, երկուցեր փոքր այս խթանաւ զապարասանին զվիթխարութիւն, լուծ ստուար կրթութեան ստամբակին ուսոյ զայս իր գործեցեր, վարապան վանիչ չարախօսին կզակաց եդեալ կազմեցեր: Փառատրեալ յաւէտ անբաւ բարձրութիւն մեծիդ Աստուծոյ, որ փոխարկեցեր զփայտին պարտիս յազատութիւն շնորհիդ կենաց, իմաստնացուցեր վերստին դարձեալ զյիմարս ցնդեալ` հոգեւորական հանճարովդ, կարկառ կռճմամբ զանբժշկութիւն հարուածոց օձին առանց մոռացման միշտ թարգմանեցեր, ընդ Երրորդութեանդ գծագրութիւն զկապն երեքկին իմ վնասակարին ի կատարածին սովիմբ կրկնեցեր:	92:2 Glory to you, name beyond definition, uncontainable power, who went to such amazing lengths to provide for my salvation. Immortal essence, praised with thanksgiving, your miracles in this world foreshadow the world to come. By this instrument, this wooden vessel, you firmly shake me from the stupor of sleep, as if you rouse me from my slothfulness with an admonishing reproach, adding percussive accompaniment to the gentleness of your fatherly love. By the clapping of two mallets, you sweetly rain your loving-kindness upon us. You do not plunge me back into the depths of sleep with hushed syllables, nor frighten my anxious soul with needless harshness. I worship you, upon my knees, Creator of all, who has given us in this world a sample of the sound of that terrifying alarm that will echo on the great day of resurrection. You brought me back to life from the tomblike numbness of oblivion. You sought a fool like me to invite to taste the wine of joy You made this instrument to prepare the immaculate bride for your love, O groom. With this humble spur, you struck fear in the monstrous demons. You tamed the Rebel by placing a massive yoke upon his shoulders. You muzzled the jaw of the Troublemaker with a restraining bridle. May your infinite highness be forever exalted great God, who turned the tree symbolizing our transgression into the liberating grace of salvation and who brought a muddled fool like me to my senses through the wisdom of your spirit. Through the strokes of the mallet on this wooden board you remind us that alone we cannot cure the serpent’s bite. By the three blows at the end of the call to worship, which symbolize the Trinity, you reinforce the three chains that restrain my destroyer:
92:3 Գովեստ ներբողից բուրմամբ խնկոց վերառաքեմ քեզ, ամենախնամ, զի ի ստապատիր կռոցն բազմաստուածութենէ առաւել յաճախագունիւք որսացար զանձն իմ պարտաւոր ի քո երկրպագութիւն, խրոխտ եւ ահարկու նուիրեալ փայտիւս զճշմարտութիւնն քարոզեցեր, մեծացուցեր այսր պատճառաւ պատշաճականաւ զնոր աւետարանութեանդ պատիւ: Սոյն ինքն աղաղակ բարձրութեան գոչման սպառազինութեանդ քոյ, արքայ պետութեանդ կայսերաց երկրի Տէր Քրիստոս, նշան խրախութեան աւարտման հանդիսի մարտի քոյ, Յիսուս, յորում իմանալին փարաւոն կապեալ ըմբռնեցաւ, կռփիչ հանապազորդեան գլխոյ գագաթան հպարտացեալ չարագործին` շերտս այս տաշեցեալ: Սովաւ գումարին ի պատերազմի որդիք Սիոնի ընդդէմ աշխարհակալին խաւարի,տօն իմն աստուածաւանդ կրթութեան կարգեալ ի հեռուստ այս դրօշուած իւղեալ` առանց հնանալոյ եւ կամ խափանման, նշանակիչ ժամանակի ապագայիցն հատուցման` ի բացուստ անդր ծանուցմամբն,ազգակից հանգունանման կենացն փայտի, որ ի դրախտիդ Աստուծոյ, կոչարան բարւոք հաւաքման փոյթ ընթացիւք ի յարկն օրհնութեան, պատկեր տեսակի տնկոյն գիտութեան ի կարգ ընտրութեան բարւոյն եւ չարի, յիշատակ մեծ տեառնագրութեան յերեսս կերպիս Հոգւովդ Սրբով զնշան խաչիդ, նախազեկոյց աւետամատոյց փառաց գալստեան ի դշխոյն պահեալ սուրբ թագաւորիդ, յորդորիչ քաջալերական մաքրապարիցն խրախճանութեան, անախտական սիրարկու անձնահամբոյրն կցորդութեան շքեղաշուք քողընծայ ամենածին կուսի թագուհւոյ, յարդարիչ ծածուկ պճնութեան, որ ի հոգին է վայելչութիւն, նմանութիւն պատգամին Սինայ, որ ի տէրունեացն արտաքս առաքէր, միշտ օրիորդ պանծալի` անշաղախ որդւոց մայր անարատից, սովաւ փառազարդէր:	92:3 I send up odes of praise, with fragrant incense, to you God who cares for all, for your ways are more potent than the multitude of pagan gods, from whom you captured my sinful soul guiding me to your worship. With the voice of this sacred wood, hardy and robust, you preached the truth. With this worthy instrument you increased the honor of your New Covenant. Its clamor calls your heavenly host to arms, Lord Christ, who rules over all earthly states and emperors. It is the sign of joy, Lord Jesus, upon your victory on the field of battle, in which the Pharoah who oppresses souls is seized and bound. This well-shaped piece of wood delivers a daily beating upon the head of the haughty evil doer. By the sound of this wood, the sons of Zion are summoned to battle against the despot who casts a darkness over the world. And like a house of divine worship, built long ago, this wood consecrated with oil, which neither grows old nor retires from service, alerts us well in advance of the Day of Reckoning that lies ahead. It is like the tree of life in paradise, O God, inviting us to gather and hasten to the house of blessings. It resembles the tree of knowledge created to distinguish good from evil. It is a solemn reminder of the sign of the cross sealed upon my forehead by your Holy Spirit. It announces the good news of your glorious second coming to the bride, kept pure for you, O King. It encourages the ranks of the saintly to rejoice. It inspires an innocent yearning for spiritual union with the virgin queen, the mother of all, veiled in splendor. It prepares the secret treasures that adorn the soul. It is reminiscent of the thunderous message on Mt. Sinai and the aura of dwelling places of the Lord. It crowns with glory the immaculate mother of pure children, the splendid eternal virgin - the church:
92:4 Գերագոյն քան զԵրիքովին փողովն եղջերեայ զբռնութիւնն Բելիարայ սովաւ հարթեալ տապալեցեր, քարինս արձակեցեր պարսիւս այս փայտեայ ընդդէմ Գողիաթու, գայիսոն նորոգ կառուցեր` վկայ ահարկու կործանմանն սատանայի, զ՚ի խոր աճեցեալ արմատս մեղացն մեքենայիւս այսու խլեցեր, զմոռացեալ գործոցս իմ պարտիս այսր երախտեօք ընդ իս կապեցեր: Զոր եթէ այլ իմն ձայն Բանիդ Աստուծոյ անուանեմ նախապատում եկաւորութեանն, ոչ սխալեմ, քան թէ ճշմարտեմ: Ի տկար ամանս այս նիւթոյ հոգեկրի` մեծութիւն գործոցդ Յիսուսի առաւելապէս պատմեալ հռչակի, բիւրաւոր օգնականութիւնս վերնապարգեւս եւ քոյինատուրս ի յայսմ անպատսպար ապաւինութենէ երկրականաց զարմանագրեցեր:	92:4 With the sounding of this wood, stronger than the trumpeting rams’ horns at Jericho, you brought down and leveled the tyranny of Satan. With this wooden slingshot you slew Goliath. You fashioned this new javelin that foretells the destruction of Satan, for with this tool you pulled up the deep roots of sin and through its beneficial work you recommitted me to duties I had forgotten. If I call this alarm a voice, that predicts the coming of your Word, O God, I would not be wrong, but would be telling the truth. By this humble instrument, though material, yet bearing the spirit, the majesty of your works are proclaimed, O Jesus. Through this unassuming sign, signaling the place of refuge, you draw our attention on earth to your bounteous help from on high:
92:5 Խոստովանեալ անունդ անքնին մարդասիրիդ բարեխնամութեան, խնկեալ խորհրդով սրբամասնութեան` անգծագրելի կերպարան լուսոյ, որ կրկնաձիր նշանաւս այսու նետս արձակեցեր հեռաձիգս, ձայնատրականս, օդաչուս եւ յարմարաթռիչս, ունողս յինքեան հոգի կենդանի, որով անսխալ հանդիպմամբ զնպատակն խաւարային աղեղնաւորին գաղտնութեան յաւէտ կործանմամբ ի յետս ընկճեցեր: Իբր զպատնէշս ամրաբերձ բերդամարտութեան, կանգնաւորս, անվայրարկելիս` աստուստ անդանօր զկտեալ դիպուածս այս փայտի զարկման` հրեշտակ կամարար թշնամւոյն ներհակ վերյուղարկեցեր: Բանիւ հրամանի մեծիդ ակնարկութեան, օծութեամբ շնորհիդ արեամբ քո խառնեալ, զայս եղջիւր խեթկիչ մոլի գոռոզին իբր զխաչիդ փրկանակ յեսանեալ սրեցեր: Ի մեծ ազդմանէ այսր աղաղակի գեր քան ի վերնոցն քանդեալ վերացաւ դրանդն ամրութեան կամաց անվայելուչ եւ ամէներկչոտ խենեշութեան կարճամտին` ընդ հրէական սրտին իմաստից եւ ստուերական տանն կործանութեան:	92:5 Your name is proclaimed, God, who loves mankind, who provides and cares for us beyond reason. You are adored in the mystery of your Holy Trinity, O light whose image cannot be drawn. By this twice dedicated wood, you shot arrows of sound, through the air, reaching their targets across long distances, bearing a living spirit, foiling the secret designs of the archer of darkness, forcing him into retreat. As if waging battle from a high fortress, mighty and indestructible, you hurl down the strokes of this wooden bell, like an angel you send to confound the enemy. With the words of your covenant, Your Majesty, consecrated with grace by being mixed with your blood, you have sharpened this horn like a cross of redemption honed on the whetstone, to strike down the blustering bully. By the clamor of this wooden bell, more tumultuous than a celestial chorus, the doors of the human will with its half-hearted and unseemly impulses, are knocked down taking with it the legalistic mentality of the Old Testament heart and its house which is but a shadow of your new covenant:
92:6 Փառաբանութիւն քեզ վերընծայեմ, անմահ թագաւոր, զոր արարեր եւ հաստատեցեր աջովդ քո հզօր, աղաչեմ զքեզ, կրկին ներգործեա՛: Անցուցեր սովաւ, հերքեալ առ ի մէնջ, զխէթ դժնդակ խորամանկութեան բանսարկուին, զտաժանական տապ մեղաց, զհողմ դառնութեան շնչման խաբողին, զտարր արկածից մահու երկիւղի, զառ ի յօդից ցնդմանէ վնասակար բերմունս տխրեցուցիչս, զայսախառն հեծեծութիւնս թալկացուցիչս: Ցրուեա՛ վերստին քոյինազէն հեծանաւս, օժանդակեալ թեւօք նշանիդ, զամպս հրածինս, զորոտմունս կարկտաբերս, զցաւագին ցոլմունս հրախաւար կեղծաւորութեան փչման բազմոտանի վիշապին, զսուր սատակման, զճակատամարտ դիմեցման, զյարուցելոցն ի վերայ վայրենական խորհրդոց զդիւացն կաքաւս: Յորմէ զարհուրին յայսմ իրէ փոքուէ` տեղի տուեալ մեծաւ դողութեամբ, կիրթ իմն ծանօթութեամբ յայտնի գիտացեալ, թէ յայս ազգ ձայնի յառնէ տէր ի դատաստանն: Եւ խրախուսին յոգի արութեան, զրահեալ պնդապէս սուսերաւ Հոգւոյն, աստուածարեալ մարտիկք ամենայն ի ձեւ կանոնի այսր յիշատակի, որ զամենափորձ հրոյն ընտրութենէ գոչմամբ անկերպադրելեաւ համօրէն ազանց քարոզէ ի յօրինաւոր ասպարէզ երջանկաբար նահատակութեան:	92:6 I offer you glory and praise, immortal king, I pray that you might renew with your mighty right hand all that you have created. By the reverberating wooden bell you drove away the wicked peril of the cunning Troublemaker, the feverish torment of sin, the sour breath of the deceiver, the impulsive and deadly misadventures and delusions, the harmful and depressing acts caused by weakness of the flesh, the diabolical whining that causes us to faint. Helped by the wings of the sign of your cross, dispel again with this wooden armament clouds that rain fire, thunder that brings hail, burning flames of smoky deception of the many-footed fire-breathing dragon, the butcher’s knife, the confrontation of battle, the wild thoughts that overtake me like prancing demons. They are set to flight by this little bell, overcome with trembling, and they know the Lord comes to judgment with a sound like this. And the pious warriors, well armed with the sword of the Holy Spirit, are spurred on with courage, when they hear the alarm of the wooden bell, which with an inarticulate cry calls all nations to sacrifice themselves for justice:
92:7 Հարաւ ահա փող աւագափող, համբարձաւ սովաւ Աստուած օրհնութեամբ, պատմեցաւ սովիմբ ամենայն երկրի, հնչեաց ի լսելիս բաժանման հեթանոսաց, ձայն պահապանաց մեծին զօրացաւ, ըստ բանին Եսայեայ, եւ ի նոյն բարբառ առհասարակ ցնծասցուք: Ցնդեցան ջրոյն առակաւ ի ձեռն սորին թշնամիք խաչին, անպատուեցաւ ճաշակն պտղոյ առաջին փայտին, տօնեցաւ նիւթս այս խորհրդական կենաց անուանեալ, անարգեցաւ երկաթ առ ի պէտս պատերազմի, իբր զսրբութիւն Տեառն` ի սանձս երիվարին մեծին նշանի այս փայտ կենաձայն յարմարագրեցաւ, ամփոփեցաւ օծեալս ցպով հովուին երկնայնոյ սուր իշխանութեան մարդկային ձեռին: Ոչ գծեաց ի քար տաճարին մուրճ ինչ գործողի, իսկ յաստուածակերտս խորան փայտս այս նուիրեալ ընդ խաչին թեւոց սլացեալ զօրէ: Ոչ ի գլուխս ամսոցն եւ կամ յեւթնիցս եւթներորդս յոբելինիցն` ի յանկեան ուրեք խափանմամբ փողէ, այլ ընդ ծագս տիեզերաց եւ ընդ ծիրս եզերաց, ի ծոցս ջուրց բազմութեան ծովուց եւ կղզեաց նոցա յաճախ սաստկութեամբ, անարգել ճայթմամբ իմն աստուածայնով հնչեցեալ աւետարանէ: Կոտորեցան սուսերք սատակողին այս փայտի ցուցմամբ` յանօգտակարէ անտի մեզ փոխաձեւեալ ի խոփս եւ ի մանգաղս:	92:7 Listen to the great trumpet sound by which God is exalted in worship throughout the world. It resounds in the ears of the heathens, causing them to scatter. It reinforces the voice of the watchmen of great God, and, in the words of Isaiah, has us singing together for joy Thanks to this wooden bell, the enemies of the cross, are separated like the waters. The fruit of the first tree loses its far-reaching significance, when wood becomes celebrated as the symbol of life. Compared to this wooden bell emitting the sound of life, the iron sword of war loses its luster. And like something sacred, this wooden bell that rings out life was deemed worthy to be inscribed with the sign of the cross, like bells on horses, holy to the Lord. The sword of human authority is sheathed in deference to this anointed staff of the heavenly shepherd. No hammer of any artisan has nicked a stone of the temple, but on the altar built by God this sacred wood soaring with the wings of the cross wields power. Not only at the beginning of the month, nor upon the seven times seven years of the jubilee, is the wooden bell removed from its corner and sounded, but from the dawn of the universe to its far reaches, upon the waves of the sea and its islands, it echoes, divinely, announcing the good news. The swords of the butcher were broken by the sight of this wood, and the useless were transformed into ploughshares and pruning hooks:
92:8 Ո՛չ արձագանք անձանաց ի խորոց ինչ գանչութենէ խիստս առաքեցեալ եւ ո՛չ դժնդակապէս, ըստ իմաստակի ումեմն օտարի, զօդ վիրաւորեալ, ո՛չ անախորժ սրութեամբ ընդ ունկն մտեալ եւ ո՛չ զաման ուղղոյն անկամակութեամբ չար թնդեցուցեալ, ո՛չ ոսկերցն փուշ խրտուցման յանձն բուսուցեալ եւ ո՛չ մտացն այլայլ ապշութիւն առաջի արկեալ, ո՛չ զանգակ նիւթոյ պղնձոյ դանդաչեցուցեալ եւ ո՛չ քար ընդ վիրգս սալի առանց քաղցրութեան առ նոյն զարկուցեալ: Պարփակարան անխորտակելի նորոյս Սիոնի, մի սա ի սպասուցն կազմուածոց արարչաւանդիցն գլխաւորաց, զոր եկեղեցականքս քրիստոնէից ընդ ղեւտականացն զգուշաւորապէս բարձեալ յանձանձեն, օրինակ ձայնի հրեշտակին, զոր առակողին բան` հաւուն կոչմամբ այսու տեսակաւ զայն տպաւորեաց, նոր գործի շնորհի նուագարանաց Աւետարանին` զարթուցիչ Հոգւոյն առ մեզ, քան առ օրհնաբանութիւն սաղմոսարանին ի վերայ Եղիսէին: Սկզբնապար նախընթացութեան աղէյարմար ջութակաց` բարետաւիղ ողբերգարկութեանց, բարացուցական բամբռան բառացի բարառնութեանց, սրինգ նորոգ այլ իմն տեսակաւ` առեալ մեզ ընդ հնոյն փոխանորդութեամբ, ո՛չ հեթանոսօրէն ուրուաձայն հնչման եւ կամ հրէաբար խակախորհութեան, զոր մարգարէն տերամբ ազդեցոյց` Ի բա՛ց արա յինէն,- այլ զսա սիրեաց եւ կրկին պատուեաց մաքրական տածմամբ` ահարկու դիւաց եւ ամենայն չար պատահարաց:	92:8 The sound of the wooden bell, is not like the harsh echo of stones in the depths of a pit, nor does it do violence to the air, in the words of a foreign sage. It does not pierce the ear with a sharp and annoying sound, nor does it make the skull vibrate unpleasantly. It does not cause bones to crack, nor does it stun the mind. It does not clang like a bell of copper, nor does it clunk without any sweetness like a stone on the pavement. It is the invincible keeper of the New Zion. It is one of the main, sacred vessels, given by God, that Christian clerics, along with the Levites, treat with care and reverence. It is like the voice of an angel, which in the words of the parable-teller, resemble the song of a bird. It is a new musical instrument to announce the grace of the good news. It awakens in us the Spirit of God more readily than the odes of Elishe’s harp. It is the prelude to the lamentations, played upon the strings of a sweet and harmonious violin. It is cymbals with their allegorical expression. It is a new flute of a different sort that we have adopted instead of the old. It does not make hollow noises like reeds of the pagans. It does not make earthly noises like instruments of the Jews, about which the Lord said through the prophet, “ Take these away from me.” Rather, it is a God-pleasing sound, doubly honored, for it wards off attacking demons and other strokes of evil:
92:9 Եւ արդ, ընկալայ օրհնաբանութեամբ, յարգեալ գովեստիւ զայս տուր սրբութեան` ինձ պահպանութիւն եւ քո փառատրութիւն, քո պաշտօն եւ իմ գոհութիւն, անաղանդ արուեստ բարձրութեան արարչական փառաւորութեանդ: Մտցէ՛ ձայնդ այդ աստուածարեալ ընդ պատուաստ յօդիցս շաղկապութեան` հանել ի հոգւոյս զպատիրս դիւաց եւ զմուտս անիծից եւ մեղաց ապականութեան: Արասցե՛ս լինել զայս իր նշանակիչ ջնար ջահաւորական, անջրելի նամակ, ջատագով անխափանական տէրունական անօրինականացդ: Ահա պարգեւեա՛ սովաւ, բարեգութ, աղաչեմ, հզօր, կրկի՛ն մեզ շնորհեա պահպանութիւն ի դիմամարտից յաներեւոյթ եւ յերեւելի: Ընձեռեա՛ մեզ, ձեռն ամենալի, որ բանաս եւ մատուցանես պատրաստաբար բաշխմամբ ի մասունս բազմապիսիս, օդոց քաղցրութիւն, անձրեւաց շահեկանութիւն: Պակասեսցի՛ն քոյով հրամանաւ այսու բարբառով հողմ տապախառն, շնչումն ցաւաբեր, յարձակմունք հինից չար խարդախութեանց: Սովա՛ւ խափանեսցին ամենայն դիմամարտութիւնք զինուորութեանց դժնեայ մատնչին, հալեսցի՛ն, հատցի՛ն եւ մեռցի՛ն յերջանիկ ձայնէ օծեալս այս փայտի որդն եւ ուտիճ եւ ամենայն նմանք սոցին, որ ի մերոց մեղաց զօրացեալ` ընդ մեզ պատերազմին: Արմատացո՛ մեզ սովաւ տունկ երանութեան զյուսոյդ ի քեզ մեծ պաշտպանութիւն, ստեղծիչ բոլորից, տէր արարածոց, զայս ծառ Սաբեկայ, որ ունի կախեալ ի դիտակ ոստոցն զաւանդ սուրբ նորոգ այժմու փրկութեանս ծաղկեալ քեւ, Քրիստոս, ի պտուղ կենաց անմահականաց: Փախիցե՛ն յանհուն հեռաստան խորին խաւարի այսր փայտի փառաւորելոյ բարեզեկոյց ձայնարձակութեամբ` նեսարք ներհակք ստապատիրն ստորնականաց բազմաձեռնեան խարդաւանողաց: Մերժեսցի՛ն սովաւ ի յանդոց պտղատոհմական արօրադրութեանց մերոց սահմանաց եւ ի քո մշակեալ կենդանի երկրէ վէրք վատնիչք եւ հոյլք մորմոքեցուցիչք, կտրեսցի՛ն սովաւ յաւելուածք կրկնատգեղ եւ անվայելուչ պատահմանց` ի հնարից չարին ի մեզ յայտնելոց: Իսկապէ՛ս վանեսցի սովաւ, որք յերկաքանչիւրոց բնութեանցս մերոց վերերեւին, ինքնաստեղծութիւնք մերձաւոր դաւաճանողաց, յումեմն` օտարին վրիպակ մտածմունս, եւ յայլումն` գարշ գոյութիւնք անմաքուր զեռնոցն ապականողաց: Փրկեա՛, Տէր Յիսուս, աղաչեմ զքեզ, փրկեա՛, բարերար, կարկառեա՛ առ իս զաջն ամենագով եւ օգնեալ ինձ սովաւ` զերծո՛ զիս յամենեցունց ընդդիմացողաց:	92:9 And now, I have accepted with blessing, veneration and praise, this sacred gift, as protection for me and glory for you, thanksgiving from me and worship to you, a wonder of your creative glory, wanting in nothing. May this Godly sound pierce through the joints of my body to drive from my soul the deceitful ways of the demons and block corruption. Make this wooden bell a symbol, a harp of light, an invitation that cannot be retracted, an endless praise of your lordly providence. Hear us, O compassionate Lord, through this wooden bell. Grant us, I pray, almighty Lord, twofold protection against visible and invisible enemies. Give us, O generous hand, open and ready to offer and share good things, the sweetness of air and beneficial rains. May your order, voiced in this medium, curb the hellish blasts, the painful breathing, the attacks of the deceitful and evil brigands. By this instrument may we be delivered from the aggressive warriors who lead us to evil. By the cheerful voice of this anointed wood, may the worm, canker, and their kind, that draw strength from our sins and fight against us be driven away, cut down and killed. By this plant of bliss may our trust in you as our protector, Creator of all, lord of creation, take root, like the thicket where Abraham found the ram, at the end of whose branches the sacred inheritance of my present salvation hangs before us, caused by you, Christ, to blossom and bear the fruit of eternal life. Before the ringing out of the good news heralded by his glorious wood, may the demon-possessed enemies and the lying and tricky many-handed hellions be set to flight and banished to the dark abyss. May this bell drive away from the fertile fields of our toil, the devastating blights and trampling bands of animals. Let this bell remove unbecoming excesses caused by the devices of evil, that render us yet more ugly. May this bell truly eliminate the faults generated by traitors in our two natures: from the spiritual, strange, false thoughts; from the physical, corruption caused by impure stirrings. Deliver me, Lord Jesus, I pray you! Deliver me, my benefactor. Reach out to me with your venerable right hand, and having helped me, free me of these enemies:
92:10 Խառնեսցի՛, միասցի՛ հրաման քո ի սոյն` առ ի փոխարկել զադամանդեայ սիրտս յիմարեալս ի քոյին բանիդ արդիւնատրութիւն: Հարցե՛ս, մխեսցե՛ս զայս նեցուկ հրաշից քումդ սքանչելեաց ի սիրտս ծորեալս եւ յոգիս լքեալս եւ հաստատեսցե՛ս` կազմեալ պնդապէս ի կայումն ուղիղ, անսասանելի, իսկ զանընդոստն կակղացուսցե՛ս` զարթնուլ եւ զգաստ լինել յոգի հեզութեան աստուածաւանդ քո պատուիրանիդ, որպէս զՊօղոսն եւ զՄատթէոսն: Յիշեցո՛, մարդասէր, պատուեալս այս փայտիւ զերախտիս խաչիդ, որով զանճառսն ներգործեցեր: Բա՛րձ յինէն, կեցուցիչ, զվտանգ պարտեացս պանծալի լծակօք ամբառնալեաց նոր տապանակիդ: Բացցի՛ն կամօք քո, հզօր, ի յայս ձայն կենաց լսելիք սրտից յամառեցելոց: Լուիցե՛ն յայս մեծի բարութեան ի քումդ ակնարկութեան ականջք խլից: Պարզեսցի՛ն ի ձեռն սորին լեզուք համրացելոց: Լուսաւորեսցի՛ն ի սոյն տեսարանք աչաց` հայել մաքրապէս ի քեզ պշուցեալ անայլայլաբար: Զղջասցի՛ն, դարձցի՛ն կազդուրեալ կամք յափրացելոց: Ընձեռեալ տացե՛ս, Տէր, տագնապելոյս անձրեւ արտասուաց: Եղիցի՛ քեւ սա մեզ լուր ցնծութեան, ձայն ուրախութեան, բարբառ բերկրութեան, նուագ հանգստեան, նիւթ երանութեան, պատճառ փրկութեան, առիթ քաւութեան, մերժումն վշտաց, խզումն խեղդմանց, ընդարձակութիւն նեղութեանց, համառօտումն խեթմանց, հալածումն հեծութեանց, թեթեւութիւն թառաչմանց, յապահովութիւն կարեաց, կարգադրութիւն կրից, սփոփութիւն վհատմանց, բժշկութիւն ցաւոց, տեւականութիւն հեղգութեանց, ուշադրութիւն անտեսիցն:	92:10 Mix and unite your commandments with the sound of the bell, so that my callous heart, hard as a diamond, might again bear the fruits of your word. May the sound of the bell strike and pierce my worn heart and forsaken soul and like a sharp stake of wonder, reinforce and shore them up, upright and steadfast, while softening the hardness of my soul, so that I might awaken, sobered with humility, like Paul and Matthew. O God who loves mankind, through this venerable wooden bell remind me of the gifts of your cross by which you did things beyond words. Lift away from me, Giver of life, the weight of my sins by the glorious yoke of your new tabernacle. By your will, Almighty, may the ears of my stubborn heart be opened to the sound of life. By this tiding of your magnificent good works, may the ears of the deaf hear. Through this bell may the tongues of the dumb speak. May the sight of the eyes be restored, that they might look upon you purely in unwavering adoration. May the weary wills of men be refreshed, that they might repent and return to you. In my turmoil, O Lord, grant me the rain of tears. Let this be from you to us a message of joy, a jubilant shout, a tranquil song, a thing of bliss, a means of salvation, an occasion for pardon, a banishment of grief, an extrication from entanglements, an easing of anxiety, a ceasing of cares, a dispelling of sighs an alleviation of groaning, an assurance of necessities, a discipline of passions, a consolation for disappointments, a cure for pains, an immunization against backsliding, a contemplation of things invisible:
92:11 Ի յայս կամուրջ ցանկալի, անխոտոր եւ անխոտորնակ եւ ի վերնաշաւիղ, բարձրաբերձ, սրբահետ սանդուղ երկնաչու առ Հայր քո օրհնաբան, ահաւոր անուն ձգեալ մատուսցես, բարերար, Հոգւոյդ առաջնորդութեամբ միանալ ի քեզ անընդմիջելի: Որով եւ սրբոյ միոյ միայնոյ եւ միասնական տէրութեանդ եւ անեղծ արարչութեանդ ի կենդանեաց եւ յանշնչականաց հաստելոց վայելչական գոհութեամբ փա՜ռք եւ իշխանութի՜ւն յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:	92:11 Lead me across this bridge of yearning, which neither hinders nor causes us to stray, on our upward journey, upon this heaven-bound ladder marked by the footsteps of the saints. Offer me to your blessed Father, whose name inspires awe, O doer of good, may I be guided by your Holy Spirit, to inseparable unity with you. And to your one and only, holy and united Lordship and incorruptible creatorship, for which your creatures, both living and inanimate, give thanks, glory and dominion, forever and ever. Amen: