| 1 12:2 | | | քաւութեան միայն հասանել,
Այլ զնոյն | ինքն | տեսանել`
Յողորմութիւն եւ ի գթութիւն |
| 1 19:2 | | | Թէ զկենացն ճաշակ ի քեզ | ինքն | ամփոփեսցես,
Թէ զհասարակաց կերակրոյս դարմանս |
| 1 20:5 | | | դարձեալ իբրեւ զհերքեալ առ իս | ինքն | ամփոփեցայ,
Բարկութեան բոցով ցոլացայ տիղմս |
| 1 21:2 | | | հինից եւ չարաց հոգւոց,-
Յիս | ինքն | տնկեցի,
Ստեղծանել զնոսա պատրաստեցայ, քան |
| 1 22:3 | | | Ահա ես | ինքն | ինձէն կամաւորապէս անձնամատն եւ մարմնակործան |
| 1 26:4 | | | Նոյն | ինքն, | որ զայս բան տպաւորեաց, ընդ |
| 1 27:3 | | | Զարդ փառաց մեծութեան,
Որով նոյն | ինքն | աստուածութիւնն պսակեալ բարգաւաճի |
| 1 28:1 | | | ձեռն հպաւորութի՞ւն,
Թէ՞ զառ նոյն | ինքն | շունչ հեռաւորութիւն,
Զլայնակա՞նն դիւրին խածմունս |
| 1 28:4 | | | է, որ ոչ լուիցէ,
Նոյն | ինքն | վկայեաց, եւ ո՞վ է, որ |
| 1 32:2 | | | յարելով, ըստ մարգարէին,
Յանդիմանեցից զիս | ինքն | ինձէն իմովս ձայնիւ, ըստ սաղմոսողին |
| 1 34:3 | | | որ ի ժամանակի են կերպաւորեալք, | ինքն | պատճառ հանդերձիչ եւ յարմարապէս յօրինիչ |
| 1 34:6 | | | Նոյն | ինքն, | եկեալ կամաւորութեամբ ի խաչն մահու |
| 1 34:7 | | | Բանն ահաւոր նորին ինքնութեան, նոյն | ինքն | եւ Հոգին բարձրացեալ. բարի ինքնակալ |
| 1 34:7 | | | զնոյն եւ Հոգին ներգործեաց, եւ | ինքն | է Աստուած, խնկեալ տիրապէս ամենայն |
| 1 44:2 | | | վերայ հովուին,
Եւ հարկանիլ նոյն | ինքն | հօտապետին,
Եւ ցրուիլ ոչխարացն հօտին |
| 1 45:4 | | | մահու:
Արդ, ես ինձէն զիս | ինքն | պարտ վարկայ
Կրկին հատուցման, կորստեան |
| 1 53:4 | | | Յուսայր, իբրեւ այն թէ` Ես | ինքն | եղեր ճշմարտիւ`
Գրաւեալ զիմս դաժանութիւն |
| 1 55:6 | | | փախուցեալ` մեծամեծացն մատնեցայ,
Զոր ես | ինքն | ինձէն ստեղծեալ`
Չարաչար դատախազ անձին |
| 1 56:1 | | | իբրեւ զտկար`
Կամաւ մատնեալ զիս | ինքն | մահու |
| 1 60:1 | | | ամբարիշտս զանձն իմ:
Զիա՞րդ ես | ինքն | գոլով` զայլս անիծեցից,
Թէ` Տո՛ւր |
| 1 60:3 | | | օրինին, բարբառեցայց զերջանկին,
Որ նախ | ինքն | արար, զոր մեզ կանոնեաց,
Թէ |
| 1 60:4 | | | եւ ուղիղ եղէ:
Զիա՞րդ զիս | ինքն | մատնեցից կորստեան` յասելն զայս բան |
| 1 62:1 | | | միտ առնուցում:
Քանզի նզովեմ զիս | ինքն | ի նոսին, եւ ոչ իմանամ |
| 1 67:1 | | | յերամակս խոզիցն արգել,
Եւ յիս | ինքն | զօրացաւ,
Զնա կարճաց օրինակեաց,
Եւ |
| 1 67:4 | | | Այլ դու ապաւինութիւն, դու | ինքն | փրկութիւն,
Դու այցելութիւն, դու եւ |
| 1 70:2 | | | Զի թէ առ նոյն | ինքն | Աբրահամ ձայն արձակիցեմ,
Իբր ողորմագին |
| 1 71:2 | | | սպառեմ,
Զայլս խրատեմ, եւ ես | ինքն | անփորձ եմ,
Միշտ ուսանիմ, եւ |
| 1 71:3 | | | իմաստիցն ի վայր իջեալ` ես | ինքն | գտանիմ,
Հրեշտականամ յերեսս, եւ ի |
| 1 71:5 | | | Այլ դու | ինքն | օրհնաբանեալ անմահ թագաւոր,
Բարի, երկնաւոր |
| 1 75:5 | | | արդար ընտրութեամբ յաւուրն մեծի, որ | ինքն | է սկիզբն եւ ինքն` կատարած |
| 1 75:5 | | | որ ինքն է սկիզբն եւ | ինքն` | կատարած, նոյն առաջին եւ նոյն |
| 1 75:6 | | | մահացելոց ի նորոգութիւն յարութեանն: Նոյն | ինքն | է օծումն մարդացելոյն Աստուծոյ, մշտնջենաւոր |
| 1 75:8 | | | հրապարակէ եւ զոմն տածէ, առ | ինքն | կոչէ, գրեալ յանուանէ` իբր զտիրող |
| 1 75:10 | | | խնջոյից սորին` հայրապետացն գումարք: Սոյն | ինքն | մոռացումն առնէ այսակիր բարձանցն կռամոլութեան |
| 1 75:11 | | | շուք փառաց մեծապէս ընդարձակի. սոյն | ինքն | եւ երկին երկնի յերկրի լուսապայծառ |
| 1 75:12 | | | բարգաւաճեալ երանութեամբ, մինչ զի նոյն | ինքն | փրկչին անուամբ վայելչապէս յորջորջեցաւ, տիրամօրն |
| 1 90:5 | | | Ի սատակո՛ւմն լիցի նորին:
Նոյն | ինքն | ի կորո՛ւստ եւ յանբժշկական հարուա՛ծ |
| 1 92:3 | | | պատշաճականաւ զնոր աւետարանութեանդ պատիւ: Սոյն | ինքն | աղաղակ բարձրութեան գոչման սպառազինութեանդ քոյ |
| 1 93:6 | | | գոհաբանութիւնք, օրհնաբանեալ Որդի Աստուծոյ, դու | ինքն | յարմարեա՛ բարենշմար տպաւորութեամբ զաղաչանս իւղաւորականս |
| 1 93:7 | | | Բացեալ զառածս մարգարէութեանն Եսայեայ` դու | ինքն | աստուածութիւնդ մարդացեալ ընթերցար, հաւատարիմ առնել |
| 1 93:11 | | | փոխեալ զայն առ այս` դու | ինքն | խառնեցար ի սոյն մաքրութիւն վերնալոյս |
| 1 93:19 | | | զդեղ մածուցիչ կաթին` ի նոյն | ինքն | յեղանակել զցնդեալս իմ վայրագութիւն եւ |
| 1 93:22 | | | ըստ աւետարանական առակին, զամենայն առ | ինքն | վերաբերեալ աճեցուն առնէ |
| 1 93:24 | | | երբէք զոգւոյս կերպարան: Եղիցի՛ սոյն | ինքն, | որոց մատչին օծանիլ սովաւ, հարսնապաճոյճ |