1:53

Գրք. 1, Գլ. 53

Գրք. 1., Գլ. 53

53:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	53:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
53:1 Տէր, տէր զօրութեանց, բոլորից գոյից թագաւոր, Օրհնաբանեալ ողորմութիւն, Աստուած ամենեցուն, Որ յաղթես սահմանի լայնատարած ընդարձակութեան, Ամենայն անբաւութեանց դու ես որքանութիւն, Մինչ զի կարծրն քեզ հոսանուտ է, եւ լոյծն քեզ պնդակազմ, Եւ չ իք քո իր անհնարաւորական, յաղթող զօրութիւն ահեղ, Հուրն ցօղ իմն է զովական, եւ անձրեւն` բոց կիզանողական: Զքարն բաւես ցուցանել կերպարան ազդման, Եւ զբանականն դնես անխօս եւ անշունչ արձան, Զպարտաւորն ողոքեալ պատուական առնես, Եւ զկարծեցեալն մաքուր` իրաւամբք քննեալ դատիս, Զմատուցեալն ի մահ` բերկրութեամբ բարեաց արձակես, Եւ զամաչեցեալն` զուարթ տեսութեամբ օծեալ դարձուցանես, Կանգնես զմատնեալն խաղբից գլորման Եւ զսասանեալն` ի վստահութիւն վիմին հաստատես, Զախտացեալն բազմահառաչ` երջանիկ կարգես, Եւ զյառաջատեալն դարձեալ անդրէն յետս նահանջես: Եւ յորժամ սպառին առ ի մէնջ բարիքն, Զառաւել զարմանալիսն յայնժամ ներգործես, Քանզի վասն քո գիտես թողուլ զմեղս եւ ջնջել զանօրէնութիւնս, Եւ քաւիչ լինել անիրաւութեանց եւ զմեղս մեր ոչ յիշատակել, Ըստ Եսայեայ եւ Երեմիայ:	53:1 Lord, Lord almighty, king of all creation, blessed mercy, God of all, who surpasses the limits of the widespread expanses, you are the sum of all infinities, The solid is fluid for you, and the fluid solid. There is nothing impossible for you, O terrifying, triumphant power. Fire is a refreshing mist and rain a consuming flame. You can make a stone into a speaking figure, or turn a speaking figure into a breathless statue. You honor the repentant sinner, and the seemingly pure you scrutinize justly and condemn. Those approaching death you release with the joy of grace. And the humiliated you restore, anointing their faces with cheer. You rescue the one who has stumbled into a snare. And the one who wavers you set confidently upon a rock. The one who is afflicted and sighing you make happy And the impudent you put in his place. And when our resources are exhausted you perform the greatest miracles. For you forgive sins and erase our iniquity; you pardon our injustices and forget our sins as the prophets Isaiah and Jeremiah predicted:
53:2 Այլ առ շնորհ նորոգ փրկութեանս Բազմօք գոհաբանութեամբ հետեւեալ` Ի յաճախութիւն անբաւիցն Լռեալ առ սմին իսկոյն կարկեցայ. Քանզի կրկնեալ զլուսոյդ անսպառ բարիսդ Որ ի քէն առ իմ յամառս թշուառութիւն, Քոյին աղերսիւ առ քեզ մաղթեցից, Յարմարեալ դարձեալ ի նիւթս բանիս` Զտառ ողբերգութեան այսր մատենի Լցից թախծութեամբք եւ հեծեծանօք: Այլ առեալ խառնեցից, ի տուողիդ հաճութիւն, Ընդ ցաւոցն` զդեղն, Ընդ վհատութեանն` զխրախոյսն, Ընդ յուսահատութեանն` զյիշատակդ անուան հաստողիդ, Ընդ տխրութեանն` զսփոփանսդ, Ընդ իմումս դառնութեան` զքաղցրութիւն կենարարիդ, Ընդ պատիժ օրինին` զշնորհն, Ընդ պարտս անիծիցն` զազատարար օրհնութիւնդ, Ընդ մարմնոյ մահուն` զամենայնիւ նորոգութիւնդ:	53:2 When I consider, deeply grateful, the grace of your new salvation I am dumb struck by its breadth. For this inexhaustible favor of your light, which you have bestowed upon a stubborn wretch like me, I shall pray to you with the prayer you taught, while continuing my writings, filling the leaves of this book of mournful psalms, with grieving and sighs of the heart. But in doing this I have, for the pleasure of the Giver, mixed the cure with the pain, encouragement with disappointment, the name of our creator with discouragement, comfort with sadness, the sweetness of our Savior with my bitterness, grace with the retribution of the Law, your liberating blessing with cursed punishments, complete renewal with the death of the body:
53:3 Հաւատամ հզօրիդ բանի, ուստի վկայեմ, Լո՛ւր լռութեան սրտիս, Տէր Յիսուս, Որ հնչումն է առ քեզ մեծութեան ձայնի երկար գոչելոյ: Որ մարմնակից եւ պատկերակից մեր եղեալ, Եւ քահանայապետապէս անօրինակդ զօրինակին խորտակեալ զլուծ, Ընդ զենման մահու անասնոցն, բարեբանեալ մարմնոյդ նուիրմամբ Անմահապէս միշտ մատուցանիս եւ աննուազաբար քաւութիւն շնորհես Ոչ սակաւամեղիցն միայն, Այլ եւ որոց հատեալ է ակնկալութիւն առ ելս կենաց: Զի ո՞րքան զօրէ մարմնոց անդամոց առ մեղս կենդանութիւն, Թէ եւ բիւրուց ամաց ունիցի յերկարաձգութիւն, Յորժամ, Աստուածդ բոլորեցուն, վասն սորին կամաւ եւ յօժարութեամբ Զենումն ընկալեալ, մահու համբերես` բաշխեալ ի քաւութիւն: Զի ոչ եթէ, մաքրութեանդ աղբիւր, Պարտական գոս մահու յօրըստօրէ կատարիլն, Այլ կամօք քովք, Հոգւոյդ գործակցութեամբ, Ի հաճութիւն Հօր եւ ի մեր հաշտութիւն` ցանկ մատուցանիս: Իսկ եթէ, ամենիցդ Աստուած անքնին, Իմովս վասն իմ առ իմ փրկութիւն, ի դէմս իմ, Իբր թէ ընդ քոյդ էութեան ես իցեմ Մարմնով պարունակողիդ կցորդ միացեալ, Եւ դու, բարերար, յաղագս իմ ի յիմս կերպի, Փոխանակեալ ընդ իմում պարտեաց, Եւ մահ ընկալեալ անպարտդ` Զմահապարտիս վնասուց պատուհաս, Եւ ի յիմ անուն յանցաւորապէս, Որպէս թէ կամաւ ընդ քեզ ես կրիցեմ, Բազումս մեռեալ` եւ մնաս կենդանի, Ոչ ուրացողացն ձեռօք, այլ դաւանողացն հաւատովք Աստուածապէս նուիրեալ եւ ի մասունս անհատս բաշխեալ:	53:3 I believe in your almighty word, hence I bear witness. Hear the silence of my heart, Lord Jesus, and the great clamor of my voice crying perpetually for you, who came to share our body and our image, who came also as a high priest not under the Law, but throwing off the yoke of the Law. Instead of animal sacrifice, you offered your blessed body perpetually sacrificed without dying and without diminishing the pardon you grant, not just for those of few sins, but also for those whose expectation of life is cut off. With these bodies so inclined to sin, how could we reach salvation, even if we tried for ten thousand years? But you God of all, for this reason, willingly made yourself the sacrifice, and suffering death are shared in communion for our pardon. Not that you, O fountain of purity, are forced to be sacrificed daily; rather you chose it through the Holy Spirit and with the approval of the Father for our reconciliation. You are continuously sacrificed. And you, inscrutable God of all, taking on my nature for my sake and in my stead, for my salvation, as if I were united and participating in your very being through your all- embracing body. And you, benefactor, for me and those like me, taking my sins upon you, though you are sinless, and accepting death, which was the punishment I, a mortal sinner, deserved, and on my behalf bearing guilt, so I may suffer with you who willingly dies but remains living. You are offered in the divine mystery and distributed in indivisible parts, not by the hands of those who deny you, but by the faith of those who confess to you:
53:4 Ասէր ոմն ողոքաւոր` չաւատալեացն պաշտօնատար, Մեծ ինչ եւ անկշռելի առ սմին դատէր` Անյարմարագիր անձին յուսադիր. Հաւատամ զփառս եւ զերջանկութիւն, Քան թէ մարտիրոսութեամբ իսկ, Թող թէ ուղղութեամբ իմս թշուառութեան, Յանցաւոր մարմնիս վախճան ընդունել: Իսկ զանճառութիւն խորհրդոյս այսու դիտեցի. Դաւանէր իսկոյն, որ զի եւ մաքրոցն անձինք Առանց նուիրման այսր յիշատակի չ եւ են իսկապէս կատարեալք իսպառ, Եթէ ոչ ընդ այս հրաշակերտութիւն մեծութեան հոգւով խառնեսցին: Ապա թէ` Մեղաւորիս մասին կրկին մատուցար բաժին,- ասելով` Յուսայր, իբրեւ այն թէ` Ես ինքն եղեր ճշմարտիւ` Գրաւեալ զիմս դաժանութիւն ընդ քում համեղութեան, Պատարագեալ քոյինանիւթ զանգուածոյ նշխարաւդ կենաց լուսոյ: Այսու ամենայնիւ, ի վերնատանն նախանուէր բարեշնորհութեան, Անհնարաւոր ախտիցն ճարակ, Զմարմին եւ զարիւն իւր բաշխեաց ի քաւութիւն, Ի վեր կարծեցուցանէր, Քան զնահատակի վկայեցելոյ արեամբ կատարմամբ: Յուսոյս օրինակ յարգաւորութեամբ գրել զիս ի փառս, Այսմ փրկանօք հաւատալի երեւեցուցանէր, Քան թէ քաւելոյ եւ ողորմելոյ եւ շնորհելոյ, Որչափ աստուածականիդ առ մարդ զօրութիւն. Եւ տիրական աստուածախառն մարմնոյն կամաւորական նուիրումն` Առ անասնական սպանդին մատուցումն, Եւ անմահն` առ մահկանացուս, Լոյսն ահաւոր` առ ստուերայինս, Յաւիտենականն, քան զանցաւորս, Բարձրեալն, քան զերկրաւորս, Անստեղծն, քան զեղականս, Բարին իսկութեամբ, քան զթիւրեալս բնութեամբ, Մանաւանդ զի իւր է կամելն եւ իւր` կենագործելն, Օրհնութեանն առիթ, քան զանիծիցս պատճառ:	53:4 A certain pagan priest who had converted from idolatry once made a weighty decision, with presumptuous expectations for a person such as he, saying: “ I believe that with the death of my passing body, I will more readily attain glory and bliss through communion than through martyrdom or even, through right living, wretch that I am.” And from his paradoxical observation I concluded that he actually believed, that even the pious, without partaking in communion, cannot be truly fulfilled, until they are united in spirit through this great mystery. When he said, “ You were sacrificed twice for me a sinner,” he meant, “ you truly became me, exchanging my vileness with your savor, sacrificing your material body, through the wafer of the life of light.” For these reasons, at the last supper in the upper room, at the first partaking of this grace, as the cure for incurable diseases, he distributed his body and blood for the forgiveness of sins. This he deemed higher than martyrs’ shedding their own blood. By this example of hope, he sought to show God gives more weight to this sacrifice of faith, than through other efforts to obtain pardon, mercy or grace. So much greater is the force of the divine compared to the human, and the willing sacrifice of the Lord’s God-mixed flesh, than the offering of animal sacrifices. the immortal, not the mortal, the awesome light, not the shadowy darkness, the eternal, not the passing, the exalted, not the earthly, the uncreated, not the created, goodness in its essence, not corruption by nature, especially since his is the willing and his the giving of life, and he is the occasion for blessing, not a cause for cursing:
53:5 Արդ, տո՛ւր խոցելոյս ի սիրտ եւ յոգի, աղաչեմ, գթած, Զառ ի յերկնուստ ընծայեալ զդեղդ կենաց, Մատի՛ր քաղցրութեամբ առ ախտացեալս մեղօք, Քաւեա՛ ի պարտեաց, ամենակատար բաւականութիւն: Իսկ առ ի յինէն այս է ճշմարիտ եւ անխաբելի կերպարան բանի, Որ զի հաստիչդ ամենից ի սուրբս բնակես, Եւ ըստ տարազու սերմանն եւ հնձելն է իրաւացի, Ըստ ճշմարիտ բանին Պօղոսի, Եւ աչացաւացն ի տապ արեւու ոչ է զօրութիւն: Այլ դու, բարերար, հաստիչ յոչէից, Յարգես յաւէտ իսկապէս համայն եւ զդաւանելն զքեզ` Բաւական առ կենդանութիւն, Եւ ոչ ես ընդ սահմանաւ փակեալ օրինի, Այլ յաղթես, մանաւանդ թէ խզես զկապ կանոնի, Եւ դու մնաս պայման աւետեաց Համօրէն յանցաւորաց տարակուսելոց: Եւ քեզ ընդ Հօր, Հոգւովդ Սրբով, Փա՜ռք եւ իշխանութիւն յաւիտեանս: Ամէն:	53:5 Now, I pray you, compassionate Lord, grant me, broken in heart and spirit, the salve of life from heaven on high. Come sweetly to me, ill with sin. Pardon my debts, in your omnipotence. And for my part, the truth and trustworthiness of these words lie in this: You, creator of all, dwell in the saints. And in the true words of Paul, as we sow, so shall we reap. And, the infirm of sight can not bear the glare of sun. But you, doer of good, who created everything from nothing, look kindly upon those who truly have believed in you, deeming this enough for salvation. You who are not limited by law, but prevail over it, breaking loose from its legalism. For all us sinners in our bewilderment, you remain the only condition for the good news. To you with the Father and the Holy Spirit, glory and power forever. Amen: