1:48

Գրք. 1, Գլ. 48

Գրք. 1., Գլ. 48

48:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	48:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
48:1 Բարձրեալ, հզօր, անսկիզբն, անեղ, անբովանդակելի, Աննիրհելի ակնդ նկատող, ծնող անքնին փառաց միածնիդ, Իրաւացուսցե՛ս զիմս ողորմութիւն հերքեցելոյս ընդունելութեան` Առ երկնայինս եւ առ երկրաւորս: Տօնեա՛ զկեալս կորուսելոյս վերնականացն պարերգութեամբ, Աւետարանեա՛ բանիւդ օրհնութեան զկենդանութիւն իմ մահացելոյս, Զբարեբաստութիւն կամացդ յայտնեա՛, գովեալ, բոլորից գոյից եղելոց, Ստացի՛ր անուն քեզ անճառ, եւ ինձ` թշուառիս` նորոգ փրկութիւն, Զվճիռ հոգւոյս մահու ջրեսցե՛ս կայլակօք արեան Որդւոյդ սիրելւոյ, Կորուսցե՛ս զգիր մուրհակի մեղուցելոյս ամբաստանութեան Վստահութիւն փրկութեան բարեաց արեամբ Քրիստոսի քո նկարեսցե՛ս, Ցո՛յց զսքանչելիս քո բարեգթութեանդ ի ճաշ հարսանեաց քում հարազատի: Մի՛ փակեսցես դիմելոյս առ քեզ զառագաստ սրահի կենացդ յարկի, Մի՛ տրոհեսցես ի բազմականացդ եւ ի բարեացդ քո զրկեսցես, Մի՛ պահեսցես ի գանձարանիդ զնիւթեալ իմ պարտուցս անօրէնութիւն, Մի՛ կնքեսցես ի քսակ բարեացդ զզազրութեանց իմոց գարշութիւն, Մի՛ երկարս ինձ զվէր մեղացս ի յախտալից մարմնիս ծածկեսցես, Մի՛ զփտութիւն նեխութեան ցաւոցս ինձ տնկակից մահու մնացուսցես, Այլ բա՛րձ բանիւ քոյդ ողորմութեան զժանտութիւնն ապականարար, Որպէս զի զատեալ ի հիւծմանց ախտից` առողջութեանն պատրաստեցայց: Հնարաւորեա՛, գթութեանցդ Հայր, մեծ խոցուածոյս զօրեղ սպեղանիս, Կարեւոր կործանմանս` բարի այցելութիւնս, Զի քո եմ, Տէր ոգեսէր: Թէ եւ առ մի նուագ մեղիցեմ, Բայց ոչ գրեցայց համայն մեղուցեալ, Տուիչ կենաց իմոց բարերար, Ի շնորհ պարգեւաց քոց ապաւինեալ, Զի ճանաչելդ զքեզ բովանդակ արդարութիւն է, Եւ գիտել զզօրութիւնդ քո` արմատ անմահութեան, Որպէս եւ կանխաւ իսկ գրեաց իմաստունն. Եւ դարձեալ` Տիրելդ քո, ասէ, ամենեցուն` Խնայել տայ քեզ յամենայն, Եւ դարձեալ` Մօտ է քեզ, Յորժամ եւ կամիս` կարող գտանել:	48:1 Exalted and mighty God, who has no beginning, no becoming, and no end, observer with an unsleeping eye, parent of the only begotten, glorious and inscrutable, before heaven and earth, justify granting your mercy to me to whom it has been denied. Celebrate my restoration to life. Announce the good news for me who is dying. Reveal your good will, O praiseworthy Lord, to all creation. Be true to your name, ineffable, and grant me, a miserable sinner, renewed salvation. Wipe away the mortgage of my sins. And commute the death sentence upon my soul with the blood of your beloved Son. With his blood assure salvation for the good. Show the majesty of your mercy at the bridal feast. Do not shut me, a supplicant, out of the house of life. Do not bar me from your banquet table and do not deprive me of your bounty. Do not keep the debts of my iniquity in your safe. Do not seal the vileness of my dissipation in your good purse. Do not cover my diseased body with the wounds of my sins. Do not preserve the infectious deterioration of my aching body to be buried with me, but lift away the corrupting decay with your mercy, so that I might be restored to health. For my grave ills, Father of compassion, prepare a strong balm. For my fatal ailments, visit goodness, for I am yours, Lord, lover of our souls. And although in one step I might commit a thousand sins, still, I would not be deemed as completely sinful, beneficent giver of life, having sought refuge in the grace of your gifts. For to know you is complete justice, and to know your strength is the root of immortality. As the wiseman wrote in ages past, your sovereignty causes you to spare all. And he is close to you; whenever you want you can find him:
48:2 Այս Սողոմոնի յուսոյ աղերսանք իմոյս առեալ տիպ, Քանզի ոչ այլ ոք բազմամեղ, որքան զնա ինձ զուգաշաւիղ. Երբեմն` որդի, ապա` ատելի, Երբեմն` միջնորդ խաղաղութեան Աստուծոյ ժողովրդեանն, Եւ յետոյ` խտրոց որոշման բազում խռովութեան, Երբեմն` օրէնք կենաց կացեալ, Եւ յետոյ` մուրհակ մահու հաստատեալ, Զերկնաւորին պաշտօն ընդոտնեալ, Եւ զօտարին անուն ծանուցեալ, Անպատճառ օցտող, անկարօտ զրկող, անսովելի գող, Գրգեալ տրտնջող, փափկացեալ փախստական, Սեղանանենգ սարտուցեալ, անպատասխանի վնասապարտ, Քաղցրասնոյց հայհոյիչ, զաւակ հայրատեաց, Կտակարանացն մատնիչ, Մովսեսի չարախօս, մոռացող երախտեացն, Իմաստուն սխալական, ամենագէտ յանցաւոր, Ամօթապարտ զղջացեալ, տարակուսեալ աշխարող, Աղաչաւոր կռապաշտեալ, յամրային դարձաւոր, Կեղակարծ ընկալեալ, կասկածաւոր հաշտութիւն, Յապայս յիշատակ, յերկբայս փրկութիւն, Չաւատալի գիւտ, ի մասնէ մնացուած, Խարդաւանեալ գերի, կիսակտուր պրծեալ, կամաւոր անձնամատն, Տմարդի յղփացեալ, բազմավրէպ հանճարեղ: Ի յընթացս բանից երկեակ որոշմանց` Ամենայն ուրեք բանս արկեալ ողբոց եւ ձաղանաց, Մեծ պարսաւ եւ փոքր գովեստ` Իբր ի վերայ ինքնագրաւ կորստականի, Երգիծանութիւն խառնեալ ընդ աշխար. Բան նորա` թելադիր բարգաւաճութեան ամենայն հասակի, Եւ խոտորումն նորին` ի շրթունս բնաւից Թառանչ թախծութեան ողորմելիս իմն ազդեալ:	48:2 I take Solomon as the model for my prayer of hope. For no other person has matched my sinfulness. Once a beloved son, but later despised, once a peacemaker, but later the sower of discord, once the giver of the law, but later the mortgagor of death, trampling divine service under foot and taking a foreign name, instigator of discord, undeprived depriver, contented thief, pampered complainer, coddled fugitive, repulsive traitor, irresponsible vandal, sweet curser, father- hating child, betrayer of covenants, defamer of Moses, forgetter of favors, wise delinquent, knowing transgressor, shameful lamenter, wavering penitent, covetous idolator, sluggish convert, doubtful acceptance, vacillating reconciliation, shadow of the future, ambiguous salvation, uncertain discovery, trace of a remnant, deceitful slave, half- escaped but voluntarily surrendered, like an overindulged ruffian, an eccentric genius. And from the clashing of these two streams of words, more reports of pity and praise, with great shame and little honor, as on a person whose ruin is self- inflicted and mourning is mixed with blame, his copious writings have encouraged people of all ages toward virtue, but his vices bring forth moans of grief from all lips:
48:3 Զարմանամ, վհատիմ` տարակուսեալ ապշութեամբ, Զի թէ նա այնքան գթեաց, ինձ զի՞նչ պատահեսցէ. Զիա՞րդ անկաւ ամբարձեալն, Զիա՞րդ սասանեցաւ հաստատեալն, Զիա՞րդ կործանեցաւ կառուցեալն, Ի՞բր օտարացաւ ծանուցեալն, Զիա՞րդ զակատեցաւ զաւակն ընտրութեան, Զիա՞րդ սրացաւ մերձաւորն, Զիա՞րդ աղօտացաւ փայլեցեալն, Զիա՞րդ պատանդեցաւ ազատեալն, Զիա՞րդ անօրինեցաւ ուսուցիչն, Զիա՞րդ նուաղեցաւ հռչակեալն, Զիա՞րդ անարգեցաւ փառաւորն, Զիա՞րդ փոքրկացաւ մեծատունն, Զիա՞րդ ամբարշտեցաւ բարեպաշտն, Զիա՞րդ ամբարհաւաճեցաւ ընտրողն, Զիա՞րդ ունայնացաւ պատարունն, Զիա՞րդ կտրեաց զուխտն, որ ընդ բարձրելոյն: Պատկառեմ ասել, թէ` եւ ընդ սանդարամետականին կապեցաւ. Զի՞ կայր նորա եւ կռոց, Ուստի՞ սէրն ընդ պատկերաց, Վասն է՞ր կամքն ընդ խտրանաց: Զիա՞րդ ոչ յիշեցաւ յանդիմանութիւնն Սամուելի առ Սաւուղ եղեալ. Հմայք, ասէ, մեղք են, եւ ցաւս եւ աշխատութիւն ածէ թերափ ի վերայ: Զիա՞րդ ոչ հայրենի յանդիմանութիւնն. Կուռք, ասէ, հեթանոսաց դեւք եւ անշունչք են,- Եւ նման նոցա լիցին պաշտօնեայք նոցա: Տէր միայն ածէր զնոսա, Մովսէս նախագրեալ յառաջաձայն ձաղանօք սաստիկս իմն ամբաստանէ. Ոչ էր ընդ նոսա, ասէ, աստուածս օտարոտիս,- Զոր ոչ ճանաչէին հարք նոցա:	48:3 I am amazed, I faint, seized with doubt. If Solomon strayed this much, what will become of me? Why did the haughty fall? Why did the steady falter? Why did the sturdy collapse? Why did the follower become alienated? Why did the chosen son stray? Why did the dear one flee? Why did the shining tarnish? Why was the teacher no longer an example? Why did the famous turn obscure? Why did the glorious become dishonored? Why was the exalted humbled? Why were the pious perverted? Why was the chosen rejected? Why was the covenant with heaven broken? I am ashamed to say that he consorted with the Devil, for what business did he have with idols? Whence his love for graven images? Why did he yearn for cults? Did he not remember Samuel’s reprimand to Saul - “ Paganism is a sin”? Yet he labored and sacrificed for the household gods. Why did he not remember the ancestral reproof? “ Idols,” it said, “ are breathless, pagan demons. And so are their priests.” Did not Moses scold his people with scorn, “ Only the Lord leads them, and there is no other god for them but the one known to their fathers:
48:4 Ո՞ւր է մահամատոյց այլազնեայ արձանն Փագովրայ, Ո՞ւր` տգեղն եւ անպանծալին սիդոնացւոց իգական ամենանզով ձուլածոյն, Ո՞ւր` կանացի կերպին անգրելին խայտառակութիւն զազիր տեսակին, Որով ամօթոյ մարգարէքն զանասնօրէն դիմեցումն անխտրաբար Յանուն չարութեան անժուժկալ դիւին` անաստուածաբար ձօնեալ մոլէին: Տարաւ զէութիւն բարեբաստութեանն, Որ զնախնին որսաց ի կորուստ, Յաղթեաց մեծութիւնն իմաստիցն առաւելութեան, Գերեաց գոռոզութիւնն, յիմարեցոյց փափկութիւնն, Վանեաց արծաթն ծառայեցուցիչ, Յոգի դատեցաւ զայրն տօնելի հին զէնն կործանողին, Ի գրկացն Աստուծոյ հանեալ` ի յոտս ստամբակին գթեցոյց, Մեռոյց մեղկութիւնն, թմբրեցոյց ծուլութիւնն, Արբեցոյց շուայտութիւնն: Ո՛վ դիւրապատիր մարմին երկրածին, Որո՞վք ձայնարկութեամբք զքեզ աւաղեցից, Քանզի ոչ տիրապէս առ նա հանդիպի ընդդիմաբանութիւնս, Այլ ամենից սխալողաց` կամաւ վրիպելոց, Վասն զի նովաւ է իմանալի, Թէ անիրաւ է պարծել յիմաստս մարմնոյ, Եթէ ոչ Աստուծով դատեալ ընտրեսցի: Որ զի թէ առ այս պայմանի յիմար ոք իցէ Եւ ի հաստչին կամս յուսասցի, Ոչ եւս ի նորայոց անտի ինչ կրեսցէ:	48:4 Where is the death- bringing grotesque statue of Pagora? Where is the ugly, infamous, accursed female statue of the Sodomites? Where is the embarrassing statue of a woman? The image which the prophets condemned as ungodly and beastial and the demon of intemperance. This woman who shoved Solomon’s ancestors into destruction, he mistook as a sign of favor. Arrogance got the better of his wisdom. Haughtiness enslaved it. Pampering stupified it. Silver enslaved it. The weapons of the Destroyer deadened his soul, and torn from the embrace of God, he strayed to the path of iniquity. Luxury killed him, sloth numbed him. Intemperance poisoned him. O, easily deceived mortal body, with what cries shall I mourn you? This contradiction is found not only in him, but with all those who err, all who willfully do wrong. For he proves that it is wrong to take pride in the knowledge of the body unless guided by God’s judgment. For even if a person is stupid, if he places his will in the hand of God, he shall not succumb as Solomon did:
48:5 Այլ քանզի սաստիկս եւ քստմնելիս ունի Սողոմոն Զդարձին իւրոյ յիշատակարան` ինքնապարսաւն կշտամբութեամբ, Իբր մեռեալ իսկապէս համայն աշխարհիս անձնասիրութեան, Զոր եթէ զիսկն ոք նկատեսցէ, Ունայնութեամբքն է իմանալի, Այլ եւ ի մատեանս քահանայիցն եւ ի գիրս Աքիայ Սիլոնացւոյ, Յորում զփոյթն իւրում ընթացիցն արտասուելիս իմն յեղանակէ. Զուր ջան, անօգուտ վաստակ, Անմիտ հետեւումն, անշահ արշաւանք, Անկայուն երկք, օտարին իմաստք, Ոչնչից հոլովք, բամբասելի բերք, Անյարմար վարկածք, սնոտի սերմանիք, Աւազափուլ շինուածք, ապականացու ստացուածք, Քամահանաց տաժանմունք, ինքնամարտ կռիւ, Ընդ ոգւոյ իւրում դատ, Ընդունայնաթոպ քիրտն, վնասակար փափագ, Կորստական շաւիղ, վրիպակ ճանապարհ, Կործանական կրթութիւնք, մոլորապատիր վարժութիւնք, Հանապազասխալ տեսութիւն, ակնայայրատ պչրութիւն, Պոռնկակերտ կերպարան, ախտաբորբոք նիւթ, Դժնէատեսիլ գոյն, յոգնատխուր գեղ, Յոլովամեղձ ծուխ, շոգի ցնդելի, Վաճառ մերձ ի յառ, տաղաւար քակտելի, Ընդվայր աղաղակ, անպատճառաւոր ծաղր, Արհամարհելի ասպարէզ, անձնավաճառ գիր, Սատակչական ելք, անաստուած մտածմունք, Ստայօդ ճառ, զայրացուցանող զրոյց, Եպերանաց խծբիծք, խելագարութեան խնդիր, Ամօթանաց ցոյցք, խայտառականաց յայտնութիւնք, Առակ ապառնեացն, ապաշաւանաց գործ, Ըմպահկանաց պատմութիւն, հեղգացելոց օրինակ, Խորխորատ ծածուկ,որս խաւարային, Մահագուշակ վիհ, անյատակելի անդունդք, Ուղեկցութիւն սպանողաց, յիմարութեան բարբաջմունք, Դարանակալաց վայր, խարխուլ յարկ, Շինուած սասանեալ, կամուրջ խախտեցեալ, Երեւոյթ փախչելի, խաբող շողոքորթ, անոպայ մատնիչ, Ընդդէմ բարձրելոյն հակառակութիւն: Զայս ամենայն մասունս բանից խոստովանական կանոնադրութիւն Ի սիրտս բնաւից նախասերմանեաց ժողովողս` Կանոնադիր դարձելոց զղջման, Որպէս զի մի՛ պարծեսցի ոք ի մարդկանէ` Բամբասաւորօք զինուորեալ նետիւք Զանձն եւ զընկերն խոցոտելով, Քանզի կռապարիշտ է քողով ծածկեալն, Որ զկերպարանսն միայն ունի Եւ զոչ ախորժելիս ստեղծիչն կատարէ:	48:5 In addition, Solomon has left a horrifying account of his perversion, filled with self- accusatory reproof for being truly dead to worldly honor. To learn this truth, one need only read the book of Vanities, or the books of the Priests, or the writings of Saint Silon. In these he describes with sorrow the torments and error of his ways. Vain effort, fruitless labor, mindless devotion, aimless wandering, capricious activity, alien fantasies, groundless praise, rotten harvest, improper conjecture, trivial concept, house built on sand, collapsed estate, contemptible tasks, struggle against oneself, judgment upon one’s own soul, useless sweat, dangerous attraction, road to destruction, wayward path, ruinous education, unwholesome practices, flawed eyesight, garish eye painting, whorish get up, infectious germ, revolting color, tragic splendor, stifling smoke, smothering steam, easily pilfered goods, fragile temple, inappropriate cries, baseless ridicule, despicable ambition, self- incriminating writing, destructive path, ungodly thought, lying speech, vexing stories, empty faultfinding, crazed inquest, shameful display, scandalous revelations, impending dishonor, injurious acts, sordid story, slothful example, hidden pit, dark prey, deathly pit, bottomless abyss, murderous company, foolish prattle, bandits’ hideout, dilapidated house, shaken building, broken bridge, fleeting phantom, deceptive flatterer, inhumane traitor, antagonism toward the one on high. Ecclesiastes put these confessional thoughts into our hearts as a prod to repentance so no one might wound either soul or friend with the arrows of disparaging words. For a person who looks pious but whose acts displease God is like a pagan under a veil:
48:6 Եւ արդ, նա, որ ոչ այնքան մեղաւ, որքան զղջացաւ, Մի՛ իսպառ պախարակեսցի, այլ յիշեսցի այրն այն ի բարի` Իբրեւ զհիմն յուսադրութեան ի տէրունի ոտսն դիմելոց, Յորժամ հոգւովն էջ յայցելութիւն աստուածութեամբն անբաժանելեաւ` Կենագործել զանդ խոստովանեալսն, Զոր մեռեալքն ահա կենդանեացս անտարակոյս բերին աւետիս: Ընդ որում մաղթեալ իմ պարտաւորի` իմաստութեանն ոչ ժամանելոյ, Ի մեղանացն մասն կարգեալ, բարեբանեալ մեծիդ պաղատիմ. Լի՛ց զնուազդ իմ բանագրութիւն ի յերջանկին հանճարեղութիւն: Նիւթեսցի՛ն ներկայիս հայցմունք ի բարգաւաճին յարգաւորութիւն` Ի գերաշխարան արքային աղերս, Այցելութիւն խնդրո՛ցս դիցի քո ընտրեցեալ վեհ արքայորդւոյն, Զոր միածնիդ օրինակեցեր: Յարեան կցորդութենէ զքո փառակիցդ ճաշակեցաք. Տո՛ւր փրկութիւն քոյոյ ծառային, ամենահնար, զօրեղ, ահաւոր, Ի ստեղծողիդ փառս աճեցուցեալ Զանքաւելի մեղացն ջնջումն: Յիշատակաւ խորհրդոց բարեաց` ընդ ողորմեա՛լսն նորոգեսցես, Որ ամենահամ, ախորժաճաշակ, բազմապաճոյճ առակագրութեամբ Զաստուածութիւնդ քո քարոզեալ ի մատեան լուսազարդ կտակի, Եկեղեցւոյ ընծայեաց հետս բարութեան` Խոստովանութեամբ մատչել առ քեզ, Հայր: Քանզի ոչ հեռի յողորմութենէ առ այս ցոյց բանի է իմանալի, Թէ անյուսութեանն կաթուած չ էր անկեալ ի յեռանդն սրտին ըղձից, Որ զճեպ զղջմանն փոքր ինչ կասեաց:	48:6 As we now see, Solomon sinned as much as he atoned for, so let us not blame him but remember the good, and let this be our hope as supplicants at the Lord’s feet, so when he descends with the Spirit in undivided divinity to redeem the confessed, we, the living, are assured of the good news by the example of the dead. With Solomon whose wisdom I lack, but whose sins I surpass, I make this plea to your glorified greatness. Fill my humble scribbling with his felicitous genius. May my supplications mingle with the prayers of that penitent king, and may they be answered through the intercession of that sublime monarch, whom you set as a precursor of your only begotten Son, and by whose lineage we have partaken of the glory of your co- equal Son. Save your servant, all powerful, almighty, and awesome. Increase your glory as creator by granting repentance for our unforgivable sins. In recognition of his good counsel, redeem Solomon too, for he preached your divinity in the Old Testament with words of sweetness, eloquence and edifying stories, thus leaving the church footprints toward goodness by teaching us to turn toward you, Father, showing that except for a drop of despair that dampened his heart’s fervor and spurred him toward repentance, he was not far from salvation:
48:7 Արդ, ի յուշ բերեալ զոր ի քեզ անճառելի բարեմասնութիւնք` Զգթութի՛ւն քո ողջունեսցես, Որով զկոշկոճեալն ի բազում դարուց բամբասանաց քարաձգութեամբ` Երանութեա՛ն վերարժանացո, Որ յոգնահոսան արտասուաց ելիւք Զմէջ յատակի յարկին հեղեղեալ ապարանիցն իւր խրախճանութեան` Սաստկակսկիծն ապաշաւանօք, Հօրն կրիցն գերազանցեաց` ողորմելի ոգւոյն հեծութեամբ: Զոր ի յաչաց Բանիդ քո արտօսր, Առ որ մերովս ի յիւրն ախտակրեաց, Երկայնամիտդ ներողութեամբ միացուցեալ խառնեսցե՛ս, գթած, Եւ զանյարմարն առ նա կարծեցեալ զսաղմոսին բարեբանութիւն, Ի փառս էակցի Որդւոյդ կնքելով, Նովա՛ւ կեցուսցես զնա քաղցրութեամբ ընդ աղքատս ժողովրդոց: Զայս պուետիկոս ոմն բարեշնորհ արգահատէր ընդ Սողոմոնի` Ամենայնիւ վարձս վարկուցեալ համակցորդ զուգաձայնութեամբ, Իբր կենդանեօք նովաւ ընդ նմին վասն նորին աղերսել առ քեզ, Զոր յաւելուած կարգիդ տնտեսէ: Քանզի եւ Օստացւոյն, ի նմանէ ստեղծեալն Բազմահրաշաւորն մարգարէաճառն պատմագրութիւն, Աստուածութեանն արդարացուցիչ զՍողոմոն ողորմեալ կարգէ, Որ զի անպարսաւ է աղօթելն, քան չարաբանելն վասն նորին:	48:7 Now remembering Solomon’s goodness, let us greet him with compassion, instead of the blame with which he has been trampled and pilloried for ages. His repentance filled the banquet hall with a torrent of tears that gushed over the roof. And in passionate penitence he exceeded his father. I pray that your long- suffering forgiveness will blend his tears with the tears of your Son, the Word, who subjected himself to our frail human condition. May the Psalm sometimes thought to be addressed to Solomon rather be addressed to your Son, co- equal in glory, thereby granting him the sweetness of salvation along with the other wretched of the earth. For a pious poet, it is ample reward for their words to be mingled with Solomon’s and to be offered on his behalf in harmonious prayer to you. My justification for this plea is this: his work, the parable of Job, the man from Uz, is a work of miraculous talent and prophecy, that alone earns Solomon a place of honor in the ranks of God’s defenders. Hence, it is acceptable to plead for him rather than speak ill of him:
48:8 Զոր եւ ես մաղթեմ մեծ վստահութեամբ, Նմանակից այսր հեծութեան, Եւ զիմս ընդ նմին ընծայել գոչումն. Զի թէ կորուսցես զմեզ` դատեալ ըստ գործոց, Ոչ պակասին փառք քո, զի իրաւամբք քո ճանաչիս, Իսկ եթէ գտցես, այնքան բարձրանաս, Որքան մեծութեանդ քում վայել է, Քանզի յաւէտ օրհնաբանելի ես դու երկրորդաւս` ողորմածութեամբ, Քան նախահրաման սաստկութեամբն: Դարձի՛ր, Տէր, դարձի՛ր քաղցրութեամբ ի խնամս գթութեան` Ձրի եւ ամէնառատ պարգեւօք սիրոյ մխիթարել յաւէտ զտրտմեալքս Համաշաւիղ տագնապաւ տապոյ տոչորման անբժշկականի, Ձեռն եդեալ փրկութեան` նորոգեսցե՛ս վերստին` Քաւեալ եւ պատսպարեալ ի մեղսակործան խորտակմանէ: Եւ քեզ միայնոյ` սկզբանդ եւ անսկզբանդ, Ընդ սկզբանդ եւ սկզբնաւորիդ սկզբանց, Սուրբ Երրորդութեանդ եւ միում աստուածութեանդ Փա՜ռք եւ իշխանութիւն յաւիտեանս: Ամէն:	48:8 Now I too, with greater confidence, hope my cries will be offered to you with his, for if you destroy us, judging us by our deeds, your glory will not be diminished, for you will be judged as just. But if you accept us, you will be exalted as befits your majesty. Lean then, Lord, incline yourself in sweetness with compassion and freely give the gift of love to comfort us, who like Solomon are chronically feverish with incurable grief and turmoil. Lay your hand of salvation on us. Renew us, forgive and defend us from the destruction of sin. And to you alone, who are the beginning without beginning, the source of all beginnings, the holy Trinity and One Divinity, to you alone are due glory and dominion forever. Amen: