1:79

Գրք. 1, Գլ. 79

Գրք. 1., Գլ. 79

79:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	79:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
79:1 Յիշեա՛, Տէր, տէր գթութեանց, Սիրողդ իրաւանց, Աստուած ճշմարիտ, Նայեա՛ վերստին ի բնութեանս կերպարան միշտ սխալական, Զննեա՛ ինձ դարձեալ զամէնընթաց տարածմունս Ելից արեանս շարժողութեան, Բժշկապէս մատի՛ր տեսանել, Զի մարդ եմ հաստատեալ մտօք խակութեան թերի խորհրդոց Յայն ինչ, զոր դո՛ւ իսկ վկայեցեր, տեսողդ ոչէից. Միայն դո՛ւ անմասն ստութեան խաւարի: Ապա իրաւունս է գրել ինձ ընդ մեղուցեալսն` Մարդկօրէն վրիպանաց սխալմամբ պարտեալ կրկին Իբր զերկրածին մահացու մարմին, Քան բանիդ քում սուտ երեւել, Քանզի արդարեւ գիտես իսկ, Թէ` Չար է արարն, եւ ընդաբոյս` չարութիւնն մեր, Եւ ոչ փոփոխին խորհուրդք մեր յաւիտեան, Ըստ հոգեհանճար իմաստնոյն կանխազեկոյց առակի:	79:1 Remember, Lord, Lord of mercies, who loves justice, true God, to look again upon me in my ever erring human condition. Check again the circulation of my blood throughout my body. Like a physician examine me, for I am a man possessed of an unripe mind filled with faulty thoughts as you yourself know, seer of the non- existent, for you alone are devoid of the darkness of falsehood. This is why it is more proper to record me among sinners, I who repeatedly succumb to the weaknesses of human frailty like all other mortals born of the flesh on earth, otherwise your word might appear false. For you indeed know that “ they were made evil and their wickedness is innate, and their way of thinking will never change,” as the learned man, wise in the ways of the soul, observed long ago in his writings:
79:2 Թեթեւացո՛ զսաստկութիւն տանջանացն, Որ պատրաստեալ եւ մնայ ինձ` Արկանել զորդիս գեհենին զարդ մահուն յաւիտենականի: Բա՛րձ զամօթոյն պարտիս, Որ պահեալ է յայտնել թշուառականիս Յետին ատենին յանդիմանութեան: Խրա՛տ խաղաղութեան յառաջապարգեւ ողորմութեամբ քո ընծայեցո, Զի մի՛ անտանելիքն ահաւորութեան Ի ցոյցս ինձ եկեալ կերպարանեսցին` Անյոյս ապշութիւն ընդ կենաց զղջման առաջի կարգեալ. Դատաստանն ահաւոր, անկաշառ եւ անխաբելի դատաւորն, Ամօթն սոսկալի, կշտամբանքն սարսափելի, Յանդիմանութիւնն անփախչելի, տագնապն անճողոպրելի, Պակուցումն անխրախուսելի, դողումն անվճարելի, Լալումն անսփոփելի, կրճտումն ատամանցն անբժշկելի, Ապականութիւնն անողջանալի, Անէծքն սարսափելի աստուածային քո բանիդ, Փակումն գթոյն եւ արգելումն ողորմութեանն: Որ ընդ գալարելն երկնի, Եւ ընդ երկրի դղրդելն ընդ կարծրութիւն յատակիս, Ըստ կուտակելոյ կոհակաց խռովութեան ծովու Իբր փախստեան կերպ ցուցանելով` Մի զմիոյ հետս խափանեն` կասեալ յերկոցունց. Եւ տատանեալ, սասանեալ Լայնատարած գետնոյս թանձրութեան ի հիմանց անտի, Ընդ ուժգնակի բախման թնդելոյ ներքնային խորոց` Հարթէ զլերինս. Եւ հալեալ հրդեհին բնութիւնք վիմաց Եւ ամենայն տարերաց գոյից, Այլայլին երկինք յանեղծ փոփոխութիւն, Եւ յեղանակին արարածք տարերօք իւրովք ի նորոգ նմանութիւն. Ծածկութիւնք գործոցս հրապարակին, Եւ աներեւոյթք կրից մեր յայտնին, Վարք կրօնից ներգործելոց ի մարմինս մեր նկարին. Թագաւորն երկնից յատենի նստի` Վճիռ հատուցմանն ի ձեռին իւրում:	79:2 Ease the severity of the torment that awaits me and those children of hell, the ornaments of eternal death. Lift away my shameful sins that are kept to reprimand me, wretch that I am, at the tribunal of the last judgment. Let it be for my peace that my punishment has already been given by your mercy, so that unbearable terror does not loom before me and hopelessness might not overwhelm life- giving contrition. Terrifying day of judgment, judge that cannot be bought or deceived, awful shame, fearsome rebuke, inescapable reprimand, unavoidable torment, terror that cannot be comforted, trembling that cannot be stilled, inconsolable weeping, incurable gnashing of teeth, untreatable disease, the curse of your awesome divine word, the shutting down of compassion, cutting off of mercy. At the time when the heavens will be rolled up like a scroll and the earth will be shaken to its very foundations, and billowing waves of the tempestuous sea, pursue each other, crash against each other and counteract each other’s force, jolting and shaking the foundations of the earth’s thick surface across its expanse with forceful blows to its very core and with thunderous sound, laying the mountains low, and melting the substance of stone with fire, with all the other elements of nature at that time: then the heavens will be cleared in purity and the creatures together with all their elements will be recreated in new form and our hidden misdeeds will be made known and our invisible passions will be revealed the conduct of each person’s inner beliefs will be displayed on our bodies and the king of heaven will sit at his tribunal with the due sentence in his hands:
79:3 Ահա վա՜յ ինձ եւթնիցս անգամ կրկին եղկութեամբ, Ըստ չափոյ կշռութեան այսր համարոյ, Որ զանբաւութիւնս թուոց պարագրէ. Զի՞նչ գործեցից ողբալիս հոգի յայնմ մեծի աւուր վտանգի: Քանզի սաստիկ ի յիշատակն իսկ յառաջեալ, քան զհանդիպումն, Զոր ոմն մարգարէ, զօրինակին նմանութիւն ի դէմս բերելով, Զճեպ տագնապի անզերծ փախստեանն նշանակէ` ասելովն. Զոր օրինակ եթէ փախնուցու ոք ի ձեռաց առիւծու, Եւ պատահեսցէ նմա արջ, Եւ փախնուցու յերեսաց արջուն Եւ մտանիցէ ի տուն եւ յեցուսցէ զձեռն իւր յորմն, Եւ խածանիցէ զնա օձ: Եւ դարձեալ կրկին սաստկացուցանէ Առ նոյն կերպարան իրի զտեսիլն քստմնելի. Ո՞չ ապաքէն, ասէ, խաւար է օր Տեառն: Օր խաւարոյ եւ մթոյ, օր ամպոյ եւ մառախղոյ:	79:3 Woe to me, sevenfold woe! An endless perdition in the measure of this cipher, seven, that symbolizes the infinity of numbers. What shall my pitiful soul do on the solemn day of peril? For the thought of what lies ahead is worse than the event itself. As one of the prophets vividly wrote, it is as if one were to escape from the clutches of a lion, only to run into a bear, and fleeing the bear, you enter a house and lean against the wall, only to have a hand bitten by a snake. And he makes the situation yet more terrifying, saying, “ Indeed, the Day of the Lord is darkness” “ That Day is gloom and darkness, a day of clouds and thick fog:
79:4 Յորժամ հրեշտակն պահպանողական կենակից` Հզօր ոստիկան, իրաւամբք ամբաստանեսցէ, Եւ հատուցանողն ահաւոր` արդարութեամբ յանդիմանեսցէ, Սպասաւորք թագաւորին առանց խնայելոյ խուճապեն. Զոմանս ի կեանսն հրաւիրեն, Եւ զոմանս յամօթն դատապարտեն, Կիսոց դէմս լցեալս ծաղու ցուցանեն, Եւ ինձ ահարկուս եւ քստմնելիս երեւեցուցանեն, Ոմանց պսակս լուսապաճոյճս մատուցանեն, Եւ այլոց կորուստ մահու բողոքեն, Արդարոցն` ձայն աւետեաց, Եւ ինձ` գոյժ անվախճան վշտաց: Յորժամ առ բարիսն մահու յաղթութիւն իսպառ մեռանի, Եւ ինձ` չ արագործիս կրկին յարակայի, Ուր դրանն բախել ոչ ինչ ազդիցէ` Վճար եղեալ գթութեան առ իս: Յորժամ դպրութիւնք հրաշիցն զարմանալեաց, Որ են ծածկեալքն յայժմուցս հասարակաց վարուցն տեսակք Մարդկային բնութեանս գործոց Յաղագս որոյ եղեն գոյութիւնք ամենայն էից, Յիւրաքանչիւր մարմինս անպակաս գրութեամբ իսկոյն երեւին, Եւ խորութիւնք անճառիցն` կնքելոցն յիմաստից աստեացս Առաջի աչաց մերոց կերպարանին: Ուր այժմ վաճառաշահութիւնք ողբոց եւ արտասուաց զերկինս գրաւեն, Եւ անդ, իբր զապաժաման ընդունայնութիւնք, արհամարհեալ լքանին: Հառաչմունք հեծութեան, ոչ կանխաւ աստի առաքեալ, չ է երբէք գտանել անդէն, Ողորմութիւնք, ճշդով սերմանեալ, Ոչ պայծառ վառմամբ գնան առաջի: Ուր տապանն նախայանցիցն Եւ կտակարանն տիրանարգիցն Եւ նշանն ահաւոր այժմուցս, Յանդիման եղեալ մեծաձայնս դատախազեն. Յորում սոսկալի վայրի Ոմն` զուխտն կցորդութեան հայրենի. Եւ ոմն` զխորանն վկայութեան անտեսիցն, Եւ ոմն` զարիւն մեծին Աստուծոյ Ամբաստան իմն իրաւացի առաջի իմ տարածանեն: Զտանջանարանսն բազմապատիկս Անձամբ անձին աստէն իսկ պատրաստեցի. Զիա՞րդ մխիթարեցայց համառօտեալս յուսոյ: Զի եթէ զօրքն լուսոյ` դասուք արդարոցն, Որ փառաւորեալքն են երանութեամբ, սարսեն դողալով, Ոչ բաւեն բերել զահաւոր տեսիլ երեսաց մեծ դատաստանին,- Ես` եղկելիս, աւանդակորոյս սատակման որդիս, ո՞ւր երեւեցայց, Որ ոչ միայն չ եմ պսակելոց, Այլ եւ պատուհասն իմ` անտանելի, Եւ կորուստն անսպառելի:	79:4 When the guardian angel who is our companion for life, accuses us like a stern official and the awesome judge justly reprimands us, the king’s servants rush about without delay, inviting some to life and condemning others to shame, showing to some a cheerful face, but to me appearing fearsome and horrifying. To some they shall offer a halo of glistening light, and others mortal perdition. To the just, the voice of good news, but to me, the sad news of endless grief. When for the good, the victory of death itself expires, for me, wayward soul, it is repeatedly extended. At that point knocking at the door will do no good, for my quota of mercy will have run out. There, when the amazing and miraculous book is opened, showing all manner of hitherto hidden acts done by mankind and the conduct of our human nature, for which reason all beings were created, then upon each body all this shall be manifest in full, so that before our eyes shall ineffably appear, that which is sealed away from the comprehension of this world. Here, heaven can be found at the cost of lamentations and tears, there, these are despised and rejected like so much untimely vanity. The sighs of the heart that are not delivered now will not be accepted later. Kindness sparingly sown shall not light the way before us. There, the loud- voiced accusers shall be the ark against the lawless of the time of Noah, and the Old Testament against those who blasphemed the Lord, along with the awe- inspiring sign of the cross against us now. I will be accused first for breaking the natural law of our earliest forbears, second for dishonoring the tabernacle of worship to the invisible spirit, and third for the blood of great God. And I also accuse myself. How shall I be consoled when my hope is cut short? For if the forces of light, the ranks of the just, who are glorified in benedictions, tremble in fear, and cannot bear the terrifying face of the great judge, how shall I come before him, miserable wretch that I am, a disinherited son condemned to death, who does not expect a halo but unbearable punishment and endless ruin:
79:5 Այլ արագեա՛, ամենապարգեւ զօրութիւն անճառ, Ձեռն փրկութեան ի կորուստ գերելոյս, Զի օգնեալ ի քէն` դարձայց միւսանգամ ի դրաց դժոխոց` Ամենապատրաստ հանդերձեալ ամենեւին անվտանգելի պրծեալ ի պատժոց, Աստանօր տեսեալ մտացս իմաստիւ զապագայիցն դիպուածս, Բաւականացեալ ի լուր երկիւղին Ի տագնապէ տանջանաց ահին համբաւով` Կամօք քո բարեաց զերծեալ ապրեցայց Եւ մի՛ մատնեցայց կորեանցն առիւծուց Որք խնդրեն ի քէն զիս ի կերակուր` Ծախել ատամամբքն գազանութեան, Զի զորովայն մահուն լցուցեալ` Զաստուստ պարարեալս անդ ձգեալ հալեն, Ուր անսպառն պահի մնացուած մթերիցն Ի ծախումն յաւիտենից: Զի դու միայն բաւես կորզել ի ժանեաց սատակման Ի կեանս եւ յերանութիւն, Բնաւից ապաւէն թագաւոր լուսոյ, Տէր Յիսուս Քրիստոս, օրհնեա՜լ յաւիտեանս: Ամէն:	79:5 Hasten to extend your hand of salvation to me, for I am captured by the Destroyer, Lord almighty beyond words, who gives all things. For with your help, I might turn back from the gates of hell, and properly armed, I might escape punishment completely without harm, seeing with my mind’s eye the things to come, I am already sufficiently chastened by the terrifying reports of awful tortures that await me. By your good will, I might be saved unscathed, and not thrown to the young lions, who beg for me as food, so they can devour me with their ferocious teeth and fill their womb of death with me. They, who have grown fat in this world, will digest me and drag me away to the storehouse of surplus sin, there to consume me forever in torment. For you alone are able to wrest me from the jaws of death, and deliver me to everlasting life and bliss, refuge of all, king of light, Lord Jesus Christ, blessed forever. Amen: