1:30

Գրք. 1, Գլ. 30

Գրք. 1., Գլ. 30

30:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	30:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
30:1 Եւ արդ, ճշմարտեսցի՛ բան քո, ողորմած, Բոլորից Աստուած, ներող եւ օրհնեալ, Ի բազմագթելին դարձաւորութիւն Աւուրն պատկերի զղջման մեղաւորին, Թէ եւ առ յետին իսկ շունչն իցէ ընտրութիւն, Եւ կամ ի մէջ չարութեանն` փոխադրութիւն: Մանաւանդ զի դժնեայ կցորդս այս անձնիշխանական, Միշտ մարտիկ, խաբող, շողոքորթ, յարեալ ի ստութիւն, Ըստ առակողին` արածող հողմոց, Դժուարունելի հաստողին փախչող, Գերեալ որսողին մոլեկան մարմնոյս, Ներհակ տնկակից, յոգնապատճառեան ամենավարան, Զոր քո է գիտել զքանեացն յաճախութիւն: Եւ զկնի մեղանացն` ողորմագինս իմն ողբարկութիւնս Վհատականս, տաժանակոծս, բազմաւաղելիս քո առաջի, Տէր, Գթարկութիւնս, գրեալս արտասուօք, թառանչս թշուառութեանց, Կարգելոց անբաւս չար վտանգից մեղսատագնապ պատկառեցելոյն:	30:1 Now, let us see the truth of your words, O merciful God of all, who forgives and blesses the sinner, even the sinner faltering many times a day, if he turns back repentant, even if the choice to turn back is made with his last breath, or in the very midst of sinning, especially since our cruel companion, as we try to govern ourselves, is the always contrary, lying, cheating, flattering Instigator, the same who, in the words of the Proverbs, grazes on the wind. My wayward body, which has been an unruly fugitive from you, my creator, and easy prey for the Predator, is like the thorns among the wheat endlessly wavering on any excuse, so often only you can keep track. And then comes the pitiful wail, which follows the sinning, hopeless and tormented, hear me sighing, “ alas” as I come before you, Lord, with pleas for mercy and wretched groans, written with tears, humbled by pangs of guilt caused by the distress of boundless evil:
30:2 Եւ զի մի՛ կրկնաբանութիւնս ի շատախօսութիւն կրթեսցի, Առաւել քան զսոյն այսու ողբալի, Քանզի ո՛չ համարձակի խնդրել իւր զարքայութիւնն, Այլ զտանջանացն թեթեւութիւն, Ո՛չ ընդ կենդանեացն ի լոյս, Քան թէ ընդ գերեզմանականացն զգայական շնչովն` ի խաւար, Ո՛չ ընդ ամբարձեալսն, այլ ընդ բեկեալսն եւ ընդ խորտակեալսն: Ի հանգստեան իւրում` վաստակեալ, Ի խրախութեան` ինքեան տրտմեցեալ, Դիմօք` ժպտեալ, եւ մտօք` խոցեալ, Կերպ` ի ծաղր, եւ աչք` ի յողբումն, Երեսք զսփոփանս ձեւացուցանէ, Եւ արտասուքն զդառնութիւն սրտին ճշմարտէ:	30:2 So that the repetition does not add up to mere wordiness, I will make my plea even more pathetic because a sinner does not dare ask for paradise but only reduced torment. He does not ask to be among the immortals, who live in the light, but only among the feeling, breathing beings destined for the dark grave, not among the resurrected, but among broken hearted and contrite, justly deserving in death, restrained in their merriment, with a smiling face but an anguished mind, cheerful demeanor but mournful eyes, composed appearance but bitterly tearful heart:
30:3 Ըմպանակք երկու յերկոսին ձեռին, Մինն` արեամբ, եւ միւսն` կաթամբ, Երկու բուրանոցք կայծակնաւորք, Մինն` խնկով, եւ միւսն` ճենճերիւ, Սկաւառակք կրկին կրաւորականք համոց, Մինն` քաղցու, եւ միւսն` դառնութեամբ, Բաժակք զոյգ առ երկուս բերմունս, Մինն` արտօսր, եւ միւսն` ծծումբ, Տաշտք կրեցեալք ի ծայրս մատանց, Մինն` գինի, եւ միւսն` լեղի, Դրունք տեսանելեաց ներհակաց, Մինն` ի լաց, եւ միւսն` ի վրիպումն, Խանութք հալոցականաց հակառակութեանց, Մինն արծարծէ, եւ միւսն շիջուցանէ: Հայեցուածք դիմաց երկուց, Մինն` դոյզն ողոքանօք, եւ միւսն` անանխայելի բարկութեամբ, Համբարձումն երկակի բազկաց, Ոմն` ի հարուածս, եւ ոմն` ի մերժումն, Դէմք կրկնակի կերպից, Մինն` տխրեալ, եւ միւսն` ցասուցեալ, Կշտամբանք ընդ միոյ երկու, Մինն` աստեացս, եւ միւսն` ապառնեացն, Ապաւինութիւնք կարծողականք, Մինն` գոնէ, եւ միւսն` թերեւս, Ի մի բերան երկակի բարբառ, Մինն` եղկութիւն, եւ միւսն` խռովութիւն, Երկուս ազդմունս ի միում սրտի, Մինն` կեղակարծ յուսոյ, եւ միւսն` ճշգրիտ կորստեան: Ամպ լրթագոյն, ահագնատեսիլ, կրկին տեղացմանց, Մինն` նետս, եւ միւսն` քարինս, Որոտումն ահեղ երկոցունց բերմանց, Մինն` կարկուտ, եւ միւսն` հրացան, Ցայգ ցաւագին երկուց վտանգից, Մինն` լալոյ, եւ միւսն` մահու, Առաւօտ սգոյ երկուց բողոքմանց, Մինն` սաստից, եւ միւսն` սպառնալեաց, Արեգակունք երկու ի յերկուց ծայրից, Մինն` խաւարի, եւ միւսն` կիզման:	30:3 Two cups in two hands one filled with blood, the other with milk, two censers flickering one with incense, the other with crisp fat, two platters piled with delicacies, one sweet, the other tart, two goblets overflowing one with tears, the other with brimstone, two bowls at the finger tips one with wine, the other with bile, two windows of sight one crying, the other erring, two refiner’s cauldrons one heating, one cooling, two outlooks on one face one mildly affectionate, the other fiercely raging, two lifted hands one to strike, the other to shield, two grimaces one dejected, the other angry, two rebukes at a time one for now, the other for later, two hideouts for doubt one “ at least,” the other “ perhaps,” two sighs in one mouth, one for misfortune, the other for confusion, two impulses in one heart, one of doubtful hope, the other of certain doom, two downpours from one dark cloud, one of arrows, one of stones, two thunderous downpours one of hail, the other of fire, two sorrows of a painful night, one disease, the other death, two insults to sad mourning, one of rebuke, the other threat, two suns on opposite horizons one dark, the other blazing:
30:4 Եթէ հարուածոց աջ կառուցանի, ինքեան վարկանի, Եթէ ձեռն պարգեւաձիր` ոչ իւր ակն ունի, Ի պարծանս ուրուք` կորանայ, Յամբարձումն գլխոյ` ընկճի, Ի չարեաց յիշատակ` հեծէ, Ի ճառս մաքրոց` պատկառէ, Ի պատմութիւնս հանդերձելոցն` երերի: Եթէ օրհնի յումեքէ յայտնի, Ի ծածուկ զանձն անիծանէ, Եթէ գովեստ յումեքէ լսէ, Պարսաւանօք զինքն կշտամբէ, Եթէ դսրովեսցի սաստկապէս, Ինքեամբ ինքեան վկայէ, Եթէ ձաղեսցի ուժգին, Սակաւ հատուցումն առաւել պարտուցն գրեսցէ, Եթէ ըղձումն մահու ինքեան լսիցէ, Այո՛ ասէ եւ դարձեալ կրկնէ: Եւ եթէ որոգայթ մահու ճայթեսցէ յերկնէ, Հազիւ զդէմսն համբառնայցէ, Զիւրոց իրաւանցն մատեան խփեալ, Զպատասխանութեանն յոյս լքուցեալ, Զհամարձակութեանն ընթացս փակեալ: Եւ եթէ ոչ էր անփրկանաւոր կորուստ գերելոյն, Զիւրովին երթալ ոչ ինչ դանդաղէր: Արդարեւ վա՜յ մեղաւորին, Որ տարակուսեալ կայցէ ի վերայ երկուց ճանապարհաց, Ըստ հոգելից բանի իմաստնոյն:	30:4 And if a fist is raised, he cringes as if it is for him. If a hand bearing gifts is extended, he thinks it is for someone else. If someone swaggers, he cowers. If another’s head is high, his hangs low. If evil is recalled, he sighs. If the saintly are remembered, he is ashamed. If the next life is mentioned, he trembles. If someone blesses him, he curses the blesser. If someone praises him, he puts himself down. If he is criticized, he agrees. If viciously ridiculed, he considers it just. If someone wishes his death, he seconds it. If death thunders in, he barely raises his head. His book of rights slammed shut, his hope of being heard abandoned, his path of action checked, he would not hesitate at suicide to gain release from this dead end, if that did not foreclose salvation. In the words of the soulful wise man, truly, woeful is the sinner standing in doubt at the fork in the road:
30:5 Եւ արդ, զիա՞րդ ոչ ողորմեսցիս, բարեգութ, Այսքանեացս ձայնարկութեանց կողկողագինս հեծեծանաց, Որ անուամբս այսու մեծացար, թէ` Ողորմած եմ ես Տէր: Ահա առ չարութիւն գերելոյս` բարութիւն քո, Առ մահապարտիս դառնութիւն` քաղցրութիւն քո, Առ կորուսելոյս յայտնութիւն` ճառագայթ քո, Առ յանդգնելոյս մոլութիւն` ողորմութիւն քո, Առ խակութիւն վնասակարիս` հեզութիւն քո, Առ կործանելոյս այցելութիւն` աջ քո, Առ ընկղմելոյս վերբերութիւն` ձեռն քո, Առ բժշկութիւն անողջանալի խոցուածոյս` մատն քո, Առ պակուցելոյս պաշտպանութիւն` ոգի քո, Առ ապախտաւորիս իմ վստահութիւն` երկայնմտութիւն քո, Առ օծումն ամենադժնէիս` զօրութիւն քո, Առ մեղաւորիս քաւութիւն` հրաման քո, Առ փախուցելոյս ապաւինութիւն` ոտք քո, Առ սրացելոյս պատսպարութիւն` բազուկ քո, Առ վրիպելոյս առաջնորդութիւն` լոյս քո, Առ տարակուսելոյս հնարաւորութիւն` հանճար քո, Առ անիծելոյս կրկին ստացումն` օրհնութիւն քո, Առ վհատելոյս քաջալերութիւն` խրախոյս քո, Առ վշտագնելոյս մխիթարութիւն` բաժակ քո, Առ նեղելոյս ընդարձակութիւն` կամք քո, Առ ատեցելոյս կոչումն` սէր քո, Առ հաստումն սասանեցելոյս` բան քո, Առ հոգւով վիրաւորելոյս` կաթուած արեան քո, Առ աներեւոյթ մթերս ցաւոցս` ակնարկութիւն քո, Առ յուսահատելոյս անդրէն ընտրութիւն` իշխանութիւն քո, Առ պատուաստումն կտրեցելոյս` կցորդութիւն քո, Առ խաւարաւ մահու ծածկելոյս` նշոյլ կենաց քո, Առ խռովեցելոյս իմ հանդարտութիւն` խաղաղութիւն քո, Առ վայրագութիւն օտարացելոյս` ողջոյն քո, Առ մոլորելոյս դարձաւորութիւն` ձայն քո: Զի դու տիրես ամենայնի գթութեամբ, Եւ չ իք ի քեզ մասն ինչ խաւարի, Եւ ոչ է բարութիւն առանց քո, Եւ քեզ վայել է փառք յաւիտեանս: Ամէն:	30:5 Why don’t you take pity, benevolent God, upon my wailing and sighing, you, whose name is exalted for saying, “ I am the merciful Lord”? Grant your goodness in the face of my slavish wickedness, your sweetness before my bitterness at being condemned to death, your beacon for my lost self, found again, your mercy upon my brazen waywardness, your humility before my destructive impudence, your right arm to protect me from peril, your hand to save me from drowning, your finger to mend my incurable wounds, your spirit to defend my traumatized soul, your patience for my insolent ingratitude, your strength upon anointing a scoundrel like me, your commandments as atonement for my sins, your foot as a refuge for a runaway like me, your arm protecting a fugitive like me, your light guiding a wayward soul like me, your wisdom reassuring a doubter like me, your blessedness for accepting the cursed like me, your goad as encouragement for the disheartened like me, your cup as comfort for the grieving like me, your will as relief for the anguished like me, your love calling even those despised like me, your word to steady those wavering like me, your bloodshed for wounded souls like me, your care for my ever increasing, unseen pains, your mentorship for choosing me in my despair, your communion rejoining those cut off like me, your spark of life under death’s shadow like me, your serenity for those troubled like me, your welcome for those harshly persecuted like me, your beckoning voice to those who have strayed like me, for you rule all with mercy. With you there is no darkness, and without you no goodness, and yours is the glory forever. Amen: