1:21

Գրք. 1, Գլ. 21

Գրք. 1., Գլ. 21

21:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	21:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
21:1 Եւ քանզի ես ինձէն անձամբ իմով ինքնագրաւ ի մահ` Ոչ կացի երբէք ի յոտս մարդոյ Եւ ոչ սիրտ բանականի ստացայ, ըստ Գրոյն, Եւ քանզի ոչ փոփոխեցայ ի նախակարգելոցդ, Եւ ոչ ընդ բարւոք ուղին ընթացայ, Ընդէ՞ր ոչ զխոտորնական հետոցն խաւարայնոց զդէմս ցուցից Ի սահման կարգի այսր ընթերցուածոյ: Առ որս ածեալ յարմարեալ առ սոյն զկերպարան տեսակի բանիդ երեսաց, Ըստ վերագոյնդ նշանակելոյ անփոխադրելի պահելով` Խոստովանեցայց վերստին դարձեալ աստանօր Զմնացեալ չ արութեանցն զբիծս, զոր յաջորդաւդ է իմանալի:	21:1 Since I of my own will mortgaged myself to death, never standing as a man on my own two feet, and never having received a rational soul, as the Bible says, I did not turn away from my former sinful ways to travel the path of goodness. Why should I not begin this chapter by disclosing my wayward tracks toward darkness? So I shall adapt my writing to this purpose without changing my earlier testimony, and confess again the rest of the evil stains upon me:
21:2 Օտար ժանտագործս արժանապատիժս Աճեցուն արարի գնացիւք անսաստութեան զգունդն Բելիարայ, Կաքաւս կայթից եւ ցուցս վազից Խաղալկացն դիւաց գարշելեաց` ճարտար խաբողաց Ծուլութեամբս իմով շնորհեցի, Գանս գաղտնիս եւ խոցուածս անյայտս Ի կործանեցելոցն դահճաց ընկալայ: Ոչ հերքեցի զվանեալսն խաչիւն Քրիստոսի, Քան թէ անդրէն առաւել կրկին իսկ զօրացուցի: Վասն իմոյ հիքոյս անօրէնութեան Անունդ Յիսուսի հայհոյի ի մէջ այսականաց, Որպէս վասն Իսրայելի` ի մէջ հեթանոսաց: Հարուածս հարուածոց վնասակարս ապականութեանց, ժանգոյ եւ թրթրոյ Եւ այլոց կերչաց` վատնողաց զծաղիկ հոգւոյս, Ըստ սրբոյն Յովելայ հրաշական ողբոցն, Որ ի ցոյցս երկրի վասն Իսրայելի` Յառակս հինից եւ չարաց հոգւոց,- Յիս ինքն տնկեցի, Ստեղծանել զնոսա պատրաստեցայ, քան թէ սատակել: Բիւրս կուտեալ հաւաքեցի անձին իմում մարտիկս մահազէնս, Կշտամբիչս ինձ գոյացուցի` անիրաւս եւ անպատկառելիս, Ներհակս ինձ զօրացուցի` ապառումս եւ անկռուելիս, Դառինս ինձ առի մասունս ընդ քաղցրաւենեաց ճաշակացն, Առ ստացողն` միշտ նենգաւորս, Եւ առ բանսարկուն` յաւէտ հաւատարիմս:	21:2 Deserving the punishment of a foreign mercenary I joined the army of Beliar by my acts of obstinacy. Swept off by the agile dances, gleeful stunts, and foolery of the slithering demons, ingenious deceivers, I wallowed in my sloth, and in the chambers of the fallen, I took comfort in secret floggings and invisible wounds instead of warding off these outcasts with Christ’s cross. No, I willingly joined them with no reason other than my miserable lawlessness. Your name, O Jesus, was profaned among the demons, as it was among the Gentiles for the sake of Israel. The vices I planted in myself blow by wicked blow like thieves and evil spirits ate away at the flower of my soul like corrosive rust. Like caterpillars and locusts, as the saintly prophet Joel described in his terrifying lament about the land of Israel. Indeed, I cultivated rather than uprooted them, recruiting throngs of warriors armed with deadly weapons. I collected them in my soul and nurtured those that goaded me toward lawlessness and iniquity, I strengthened my enemies so that they became invincible, I took bitterness as my portion instead of your sweet sustenance, always deceitful toward the Creator, and faithful to the Deceiver:
21:3 Աւա՜ղ աղէտիս, վիշտ վտանգիս, խաւար ամօթոյս, մութ պատկառանացս, Զիա՞րդ եւ առ բանիս յանդիմանութիւն համարձակեցայց. Մեծ է ձայնս գուժի, եւ անբերելի` բողոքս աղաղակի: Քանզի թէ զհոգիս իմ էր տեսանել, Տգեղս եւ նուաղս եւ ամենեւին ներգեւեալս, Ցաւովք հեծութեանս ի վերջինս վարեալ վարանումն Եւ մրճոտեալ, աղտեղեալ գունով զազրութեան` իբր զպաշտօնատար մեհենի, Վասն զի նոյն է սպաս տանել ձուլեալ պատկերի եւ մեղաց ախտի:	21:3 How dare I raise my voice in appeal, considering the wretchedness of my plight, the anguish of my peril, the shadow of my shame, the darkness of my humiliation? The voice of doom is overwhelming and the cry of my protests unbearable. And if I could see my soul, deformed, shriveled, wasted away, I would sob yet more painfully in extreme embarrassment at the disgusting, ashen color of its baseness, like a minion at a pagan temple. For becoming a slave to sin is the same as worshiping a stone idol:
21:4 Արդ, ես գնացի ընդ այս ճանապարհ կորստեան հետոց խաւարի, Ետու զբաժինն քո ցանկալի յանապատ անկոխ, ըստ մարգարէին, Որ առ քահանայսն Իսրայելի ամբաստանութեան: Եւ զիա՞րդ ասացից անձին իմում մարդ գրեալս ընդ անմարդիս, Եւ ի՞բր անուանեցայց բանական անբանիցն յիմարութեան կցորդեալս, Եւ ո՞րպէս կոչեցայց տեսանողական` մթացուցեալ զլոյսս, որ յիս, Եւ ընդէ՞ր համբաւեցայց զգայական` զիմաստիցս դրունս փակեալս, Կամ որո՞վք ցուցայց տպաւորութիւն նկարագրութեան անեղծին շնորհի Անձամբ ինձէն յոգի մահացեալս, Նաեւ ոչ շարժողական եւ կամ շնչական ունիմ անուանել, Թող թէ հոգեկան կամ մտաց ընդունական:	21:4 Since I have traveled the path of destruction pursuing the footprints of darkness, like the priests of Israel scolded by the prophet, and since I have traded your plot of paradise for a barren desert, how can I call myself human, when I have earned a place among the inhuman? How can I be named a thinking being, when I indulge in brutish ways? How can I be called a seeing being, when I have snuffed out my inner light? How can I be known as cognizant, when I have slammed the door on wisdom? How can I aspire to incorruptible grace, when with my own hand I have slain my soul? Indeed I lack attributes of a moving or even breathing being, let alone one capable of spiritual, thoughtful life:
21:5 Անպիտանս ի թիւս անօթոց, Անարգս ի քարինս որմոց, Արհամարհեալս ի կարգս կոչեցելոց, Վատթարս ի յազգս հրաւիրելոց, Արօրօք մահու պակուցեալս, Անխրախուսելի ի բոլորեցունց` ցաւովքն եւ տանջանօքն Երուսաղեմի, Ըստ Երեմիայ բանին խրատեցեալ, Պակասեալ աւուրցս ի հեծութենէ, եւ ընթացք ամացս` ի հառաչմանէ, Ըստ նուագարանաց երգողին: Իբր ասուի` ի ցեցոյ, եւ փայտ` ի յորդանէ, Ըստ իմաստնոյն բանի, ի խիթմանէ սրտիս հալեցայ, Իբր զոստայն սարդից մաշեցայ, ըստ սաղմոսողին, եւ խոտան գտայ, Իբր զամպ առաւօտեայ եւ զցօղ վաղորդայնի, Ըստ մարգարէութեանն ձայնի, սպառեցայ:	21:5 Chipped among the set of plates, defective among the stones of the wall, disdained among the ranks of the called, lowest of the tribe of the elect, weakest among those fearful of death, most dejected with the pain of Jerusalem, as mournful as Jeremiah’s words, “ My days have been wasted in wailing, and the course of my years in crying.” In the songs of the musician, “ Like wool eaten by moths, like wood chewed up by worms.” In the words of the wiseman, “ My heart was consumed by suspicion.” In the words of the Psalmist, “ I unravelled like a spiderweb, and became useless.” In the words of the prophet, “ I have disappeared, evaporated like the morning cloud and the dew at dawn:
21:6 Այլ ոչ ի մարդ ոք ունիմ զյոյս, Եթէ անիծեալ ի տեսանողէն` անյուսադրելի վհատիմ, Այլ ի քեզ, Տէր իմ ոգեսէր, Որ ընկղմեալ ի քոյդ գթութեանց բարեաց անբաւից Եւ ի բեւեռելոյն ժամու ի խաչին` Մաղթեցեր մեծդ ողորմութեան Առ Հայր քո բարձրեալ` քո չ արչարողացն: Արդ, շնորհեա՛ ինձ յոյս քաւութեան, կեանք եւ ապաւէն, Եւ ի տուր շնչոյս թշուառի` առից զոգիդ քո բարի: Եւ քեզ, ընդ Հօր, Հոգւովդ Սրբով` զօրութիւն, Յաղթութիւն, մեծութիւն եւ փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն:	21:6 I do not put my hope in mankind, for I would be cursed by the evil eye and falter in despair. Rather I place my faith in you, my Lord, who loves our souls. You, who even at the hour you were nailed to the cross overflowed with boundless compassion, and beseeched your Father on high to take mercy on your tormentors. Now grant me hope of atonement, life and refuge, so that when I take my last breath I might receive from you a healed soul. To you with the Father and the Holy Spirit, all power, victory, majesty and glory forever. Amen: