1:2

Գրք. 1, Գլ. 2

Գրք. 1., Գլ. 2

2:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	2:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
2:1 Եւ արդ, քանզի առ բարձրեալն Աստուած յօդաւորական շրթամբք կարդաս, Որ գործովք միայն գրաւի, եւ ոչ ստեղծաբանութեամբ կաշառի, Որ յԵգիպտոս միշտ ունիս զսրտիդ զդարձն, Զի՞նչ օրինակ առ այս քեզ նմանագոյն եւ յարմարական Աստանօր եդից, անձն իմ պարտաւոր: Պատժակիցս կործանեցելոյն Սոդոմայ, Ըմբերանեալ դատախազս Նինուէի, Անարի բարբարոսս, քան զտիկինն հարաւային, Վատթարագոյնս, քան զՔանան, Յամառեցեալս, քան զԱմաղէկ, Անբժշկականս քաղաք դրօշելոց, Նշմար մնացեալ ապստամբութեան հինն Իսրայելի, Յիշատակարան պահեալ ուխտազանցութեանն Յուդայ: Կշտամբեալս գեր, քան զԾուր, Տարամերժեալս, քան զԾայդան, Խորթաբարոյս, քան զԳալիլեա, Աններելիս, քան զանհաւանն Կափառնաում, Պարսաւեցեալս իբր զՔորազին, Բամբասեցեալս ընդ Բեթսայիդայ, Անպարկեշտ ծաղկեցեալ ալիքս Եփրեմի, Աղու աղաւնիս միշտ յիմարութեամբ, այլ ոչ հանդարտութեամբ, Ի կորեանց առիւծուց անձնական օձս եղեռնային, Կերպս ձուոց քարբից` լցեալ ժանտութեամբ, Պատկերս վերջին հարուածոցն Երուսաղեմի, Ըստ բանին տէրունի եւ տեսանողացն ձայնի: Տաղաւարս մերժեալ` հասեալ ի կործանումն, Խորտակեալ դրացս վստահարան, Եւ կրկին ծրդեալ շինուածս խօսուն, Թողեալ ժառանգութիւնս յարմարական, Մոռացեալ տունս աստուածակերտ, Ըստ բանից նախագրեցելոցն Մովսեսի, Դաւթի եւ Երեմիայ, Յարկս բանական` ունողս բորոտութեան, Հարուածեալ խրատու քերմանն, օրինիւ կազդուրեալ, Օծեալ կաւովն` ողոքական հեզութեամբն, Անճարակ գտեալ ելս հնարից, Քակտեալ վերստին ձեռամբ շինողին, Արտաքս ընկեցեալ իրաւացի հատուցմամբ Հրամանաւ հզօրին` ի տեղի անսուրբ, Հերքեալ, տարագրեալ խտրոցաւ մեծաւ` ամենայնիւ առանց խնայելոյ, Ծածկեալ դրամս յերկրի չարեաց, Ըստ աւանդակորոյս ժխտողին, որ յԱւետարանին ցուցանի:	2:1 And now, my heavy laden soul, what will you do? You call with your lips and voice to God most high, God, who cares only for deeds and is not taken in by words. You, my soul, with a heart always turned toward Egypt, how can I describe you? Am I a Sodom, to be punished likewise with destruction, or the prosecutor of Ninevah, who was struck dumb? Am I more cowardly and barbarous than the queen of the south, lower than Canaan, more stubborn than Amalek, incurable as the city of idols, a relic left behind from the rebellion of Israel, a reminder of the broken covenant of Judah, more reproachable than Tyre, more shunned than Zidon, more immoral than Galilee, more unpardonable than faithless Capernaum, maligned like Korazin, slandered like Bethsaida? Or am I immodest as Ephraim as he grayed, or a dove, whose gentleness seems due to feeblemindedness and not to inner calm, or an evil serpent born of lion’s cubs, or the serpent’s egg filled with decay, or like the last blow against Jerusalem? Or am I in the words of our Lord and the sayings of the prophets, an abandoned tabernacle about to collapse, the unlatched doors of the stronghold, my speaking edifice stained again, having given up my rightful inheritance, my home built by God, as Moses, David and Jeremiah prophesied? My thinking body now consumed by disease, afflicted with carping counsel, rehabilitated by the law, anointed with the clay of mildness, incapable of finding my own salvation, torn away from the maker’s hand, expelled as just punishment by order of the Almighty, to an unholy place, rejected, exiled, greatly shunned, nothing spared, having buried my gift in the ground, like the one chastised in the Gospel by losing his inheritance:
2:2 Այլ դու, Աստուած, Աստուածդ հոգւոց եւ ամենայն մարմնոց` Ըստ դաւանելոյ աստուածաշնորհին, Երկայնամիտ եւ բազումողորմ` Ըստ սրբոյն Յովնանու ձայնին, Շնորհեա՛ կատարել ի քոյդ հաճութիւն, օրհնեալդ կամաց, Զսկզբնաւորեալ մատեան մաղթանաց այսր ողբերգութեան: Եւ ընդ լալով սերմանել բանիս, Ի նախընթաց չուս աստիճանաց օթեւանացս պատրաստութեան, Ի կատարածն ժամանելոյ հաւաքման հնձոցն` Դարձայց բերկրեցեալ լրութեամբ քաւութեան` Պտղոյն երանութեան որայիցն բարութեան: Մի՛ տացես ինձ արգանդ սրտի անորդի, իբր Իսրայելի, Եւ ստինս աչաց ցամաքեալս, ո՛վ ամենագութ: Լո՛ւր բանական մաղթողիս, հզօր եւ ողորմած, Նախ քան երկնի, եւ երկին` երկրի, Եւ նա` ցորենոյ եւ գինւոյ եւ ձիթոյ, եւ նոքա` Յեզրայելի, Եւ երկնաւորացն աղերս, որ առ քեզ, Հոգւո՛յս ազդեսցէ, քան թէ տարերաց ապականացուաց: Դու` ստեղծիչ, եւ ես` կաւ, Բա՛ց տարակուսելոյս, ի մուտս մաղթանաց այսր հեծութեան, Կամս քաղցրութեան` զօրանալ աստէն, Զի մի՛ ի բանալ վերնայինն երկնի, Անընտիր գտեալ կրթութեան վայելման լուսոյ, Իբր զնիւթ մոմոյ սպառեցայց` ջնջեալ ի միջոյ: Ոգի` զրկելոյս, ըստ մաղթանաց գոչման ասողին, Եւ ոյժ` թալկացելոյս եւ կեանք` մաշելոյս մտացս խղճիւ, Այլ ոչ տաժանմամբ կրից աշխատութեամբ զքեզ խնդրելոյ: Ա՛ռ զաւանդ մաղթանացս եւ տո՛ւր զողորմութիւն քո շնորհացդ, Ընկա՛լ զփոքրս ի տկարէս եւ շնորհեա՛ զմեծդ առ ի հզօրէդ, Զօրացո՛ զբանս զղջման` առաքեալ ի մեզ զՀոգի ի բարձանց, Աստուածաշունչ պատգամօքս ի սմին եդելոցս: Պարգեւեա՛, բարերար, զառակն Եսայեայ լուսաւորել առ ճշմարտութիւնն, Մատուցանելով մահու արժանոյս, Ընդ պղնձոյս գոյի անարգս ձայնի` ինձ ոսկի շնորհի, Ընդ անզարդութեան երկաթոյս սեւութեան գունոյս` Պղինձ պճնելի` ցոյցք առաքինութեան, հրաշէկ Լիբանանու:	2:2 But you, God, Lord of souls and all flesh, in the words of one divinely graced, you are long- suffering and abounding in mercy. In the voice of blessed Jonah, grant that I finish to your delight this book of prayers, now begun. And having sown these words with tears and set forth on this journey toward the dwellings you have prepared, may I return joyfully in the time of harvest with the bounty of atonement, with sheaves of goodness and the fruits of delight. Do not give me a barren heart, like the childless womb that was Israel’s, or eyes like dry breasts, but hear the prayers of your thoughtful servant, almighty and merciful Lord, before the prayers of heaven, as those of heaven are heard before those of earth, the earth before offerings of wheat, wine and oil, and the wheat, wine and oil before Jezreel, so may the pleadings of the heavenly host move my soul more than worldly temptation. You - the potter, I - the clay Show me, here at the threshold of these contrite prayers, the sweetness of your will. Strengthen me that I might not be unworthy of the light when the heavens open, so that I might not be consumed and snuffed out like a candle. Rather as you would for any earnest entreaty give me heart, for I am exhausted, give me strength, for I am weary, give me life, for I am worn by pangs of conscience, and relieve my anguish in seeking you. Accept the gift of my prayers and grant the mercy of your grace. Accept this meager offering from a weakling like me, and grant greatly from your heavenly might. Fortify my words of repentance, having sent the Holy Ghost, endowed with the message of the breath of God. Grant, benevolent Lord, that we might be enlightened like Isaiah. Offer me, although I am deserving of death, the gold of grace instead of the brass of a disregarded voice, the brightness of copper instead of blackness of unadorned iron, remembering copper as a symbol of virtue shining from Lebanon:
2:3 Ընդէ՞ր կարծրացուցանես զսիրտ եղկելոյս չ երկնչել ի քէն, անճառ եւ ահաւոր: Մի՛ եղէց անպտուղ ի փոքր վաստակոյս` Իբր ապաջան սերմանող անբերրի երկրի: Մի՛ լիցի ինձ երկնել, եւ ոչ ծնանել, Ողբալ, եւ ոչ արտասուել, Խորհել, եւ ոչ հառաչել, Ամպել, եւ ոչ անձրեւել, Ընթանալ եւ ոչ հասանել, Ինձ ձայնել, եւ քեզ ոչ լսել, Պաղատիլ, եւ անտես մնալ, Կողկողիլ, եւ ոչ ողորմիլ, Աղաչել, եւ ոչ ինչ օգտել Զոհել, եւ ոչ ճենճերել, Զքեզ տեսանել, եւ դատարկ ելանել: Լո՛ւր ինձ նախ քան զկարդալս իմ առ քեզ, միայնդ հզօր, Մի՛ զանվճար տանջանացն տոյժս` Ընդ թուով աւուրց մեղօք կեցելոյս` չ արագործիս ինձ հատուցանել:	2:3 Why have you hardened my miserable heart so I do not fear you, who is beyond words and awe? Help, so I will not be unfruitful in this task like the planter vainly sowing seeds into barren ground. Spare me that I may not labor without birth, sigh without tears, meditate without voice, cloud without rain, struggle without reaching, call without being heard, implore without being heeded, groan without being comforted, beg without being helped, smolder without aroma, see you without being fulfilled. Hear me, Lord, before I cry out to you, who alone are almighty, Do not leave the wages of my suffering unrecompensed for the tallied days of my life of sin, wayward soul that I am:
2:4 Կեցո՛ զիս, գթած, լո՛ւր ինձ, ողորմած, Մարդասիրեա՛, ներող, խնայեա՛, երկայնամիտ, Պաշտպանեա՛, ապաւէն, բարերարեա՛, հզօր, Ազատեա՛, ամենակալ, կենագործեա՛, նորոգող, Վերականգնեա՛, ահաւոր, լուսաւորեա՛, երկնային, Բժշկեա՛, հնարաւոր, քաւեա՛, անքնին, Պարգեւատրեա՛, առատ, շնորհազարդեա՛, աննախանձ, Հաշտեա՛ց, անախտակիր, ընկա՛լ, անոխակալ, Սրբեա՛ ի պարտեաց, օրհնեալ: Եթէ յառեցից զաչս իմ, Նայեցեալ ի հայեցուածս երկուց վտանգից յաւուր թշուառութեան, Զքոյդ տեսից փրկութիւն, յոյս եւ խնամակալ: Եթէ նկատեալ դիտեցից ի վեր յամենագրաւ ուղին սոսկալի, Հրեշտակ քո խաղաղութեան քաղցրութեամբ ինձ պատահեսցէ: Ցո՛յց ինձ, տէր, ի յելիցն աւուր շնչոյս արձակման, Մաքրութեան ոգի` լուսով ամբարձեալ ի յերկնաւորացն երջանկաց, Պարգեւօք սիրոյ քոյ եկեալ հասեալ: Ի յարդարոցն կատարելոց` կարեաց ինձ կցո՛րդ ժամանեցուսցես, Զանակնկալն բարի` չարիս ի յուսահատութեանն աւուր շնորհեսցե՛ս: Քա՜ւ լիցի քեզ, բարեբանեալ, որ փրկութիւնդ ես ամենայնի, Եթէ ախտացեալս քո ոչխարի գազան դժնդակ տացես ուղեկից, Մեղօք մեռելոյս` անախտ կեանք, Կործանելոյս պարտեօք` փրկութիւն:	2:4 Grant me life, compassionate Lord. Hear me, merciful Lord. Be charitable to me, forgiving Lord. Save me, long- suffering Lord. Protect me, defender Lord. Be generous, all- giving Lord. Free me, all- powerful Lord. Revive me, restoring Lord. Raise me again, awe- inspiring Lord. Enlighten me, heavenly Lord. Cure me, omnipotent Lord. Grant pardon, inscrutable Lord. Bestow gifts, bountiful Lord. Adorn me with grace, generous Lord. Let us be reconciled, healing Lord. Be accepting, unvengeful Lord. Wipe away my transgressions, blessed Lord, so that on that Day of Misery, when I stare at the abyss on either side, I may also catch sight of your salvation, my hope and guardian, and on that terrifying journey your angel of peace may sweetly guide me. Endow me, Lord, on the day my breath is finished with a clean spirit raised in light among the joyful heavenly host, with gifts of your love overtaking me. May I arrive with the workers for justice. Grant to my wayward soul an unexpected kindness on that day of despair. Do not assign, blessed Lord and Savior, a wild beast to guide your sick sheep, but grant me health, for I am dying of sin, grant me salvation, for I am ruined by transgressions:
2:5 Արդեւք մոռասցի՞ս զբարերարելդ, ակնկալութիւն, Անտեսեսցե՞ս զգթասիրելդ, խնամող, Այլայլեսցե՞ս զմարդասիրելդ, անփոփոխ, Նահանջեսցե՞ս զկենագործելդ, անվախճան, Թողուցո՞ւս զողորմութեանդ երջանիկ պտուղ, Աղաւաղեսցե՞ս զքաղցրութեանդ բարեշնորհ ծաղիկդ, Անպատուեսցե՞ս զնիւթ պանծանաց քումդ ճոխութեան, Յեղանակեսցե՞ս զփառս հերաց քումդ բարձրութեան, Ո՞չ պահեսցես զվայելչական զարդ պայծառութեան քումդ պսակի: Եթէ ողորմածացն է երանութիւն, Իսկ դու` բնաւ իսկ արքայութիւն, լցեալ փափագմամբ, Ո՞չ զբոլորն պարգեւեսցես փրկութիւն, Ո՞չ մատուցանիցես դեղ վիրացս, Ո՞չ սպեղանիս` խոցուածոյս, Ո՞չ դարման` տկարութեանս, Ո՞չ ծագեսցես լոյս ի խաւարի` յուսացելոյս ի քո զօրութիւնդ, Կենաց պարգեւդ տիեզերաց: Որ միայնդ ունիս փառս ինքնութեամբ, իսկութեամբ Եւ յարակայ մշտնջենաւորութեամբ` վկայեալ ի բնաւից, Օրհնեալ եւ փառաւորեալ յերիս յաւիտեանս, Եւ անդր քան զպայման սահմանի իմանալեացն յաւիտենից: Ամէն:	2:5 Will you, I wonder: Forget to be charitable, my expectation? Neglect to be compassionate, caring Lord? Regret your charity toward humankind, constant Lord? Retreat from your life- giving, everlasting Lord? Abandon the cheerful fruit of your mercy? Corrupt the gracious flower of your sweetness? Dishonor the grandeur of your generous bounty? Vary the glory of your white- haired exaltation? Waste the fitting splendor of your crown? If bliss is for the merciful, then you, a kingdom unto yourself, filled with love, will you not grant me full salvation? Will you not offer a salve for my wounds? Will you not minister to my pains? Will you not cure my weakness? Will you not shed light upon the darkness, for me who trusts in your strength? You, gift of life to the universe, who alone have glory in oneself and of oneself, whose everlasting being is witnessed by everything, blessed and glorified through three eternities, and beyond the limits of all conceivable infinities. Amen: