1:12

Գրք. 1, Գլ. 12

Գրք. 1., Գլ. 12

12:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	12:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
12:1 Եւ արդ, քանզի յաւէտ յառաջնում զղջմանն Յուսահատութեանն բանիւ լքայ Եւ տարակուսանաց հեծանաւն ի մահ ձաղկեցայ, Աստանօր ի յուսոյն կերպարան փոխեալ` յարգահատել համարձակեցայց` ԶԵրրորդութիւնն Սուրբ կարդալով յօգնականութիւն ինձ` մեղաւորիս: Որ եւ անդստին իսկ յօրհնաբանելն Եւ ի դաւանելն զկենդանարարն բնաւից Աստուած, Իսկոյն եւ կոչումն ընտանի ձայնի Ահաւորութեան անուան շնորհաձիրն բարերարի, Մահացելոյս է կենդանութիւն, Ըստ մարգարէին նախաճառութեան, Թէ` Որ կարդայ զանուն Տեառն, նա կեցցէ:	12:1 Although I have let myself fall into seemingly eternal despair, beating myself with the rod of doubt, let me now dare with the slightest hope to call upon the Holy Trinity to help me, a sinner. For upon blessing and acknowledging the life- giving God of all, and calling out to him as to a family member, it becomes possible for the benefactor who grants all grace, to grant life to me, a mortal, as the Prophet foretold, “ Whoever calls out the name of the Lord shall live:
12:2 Իսկ ես ոչ միայն կարդամ, Այլ նախ հաւատամ մեծութեան նորին, Ոչ եթէ վասն պարգեւաց նորա դարձեալ մատուցեալ յողոք դեգերիմ, Այլ իբր զկենդանութիւն իսկապէս Եւ զշնչոյ տուրեւառութիւն հաւաստի, Առանց որոյ ոչ է շարժողութիւն կամ ընթացութիւն, Զի ոչ այնքան յուսոյն հանգուցիւ, Որքան սիրոյն կապանօք բերիմ: Ոչ ի տուրսն, այլ ի տուողն յաւէտ կարօտիմ, Ոչ փառքն են ինձ անձկալի, Այլ փառաւորեալն է համբուրելի, Ոչ կենացն փափագանօք, Այլ կենարարին յիշատակաւն միշտ ճենճերիմ, Ոչ վայելիցն տարփանօք հեծեմ, Այլ հանդերձօղին տենչանօք` յերիկամանց աստի կականիմ, Ոչ զհանգիստն խնդրեմ, Այլ զհանգուցչին երեսս աղաչեմ, Ոչ հարսնարանին խնջոյիւք, Այլ փեսային անձկութեամբ մաշիմ: Ի ձեռն որոյ զօրութեան վստահապէս ակնկալութեամբ, Վերագրեցեալդ յանցանօք բեռանց, Աներկմիտ յուսով հաւատամ` Ի կարողին ձեռն ապաստանեալ. Ոչ քաւութեան միայն հասանել, Այլ զնոյն ինքն տեսանել` Յողորմութիւն եւ ի գթութիւն Եւ յերկնիցն ժառանգութիւն, Թէպէտ եւ յոյժ եմ տարագրելի:	12:2 Not only do I call, but I believe in the Lord’s greatness. I pray not only for his rewards but also for himself, the essence of life, guarantor of giving and taking of breath without whom there is no movement, no progress, to whom I am tied not so much by the knot of hope as by the bonds of love. I long not so much for the gifts as for the giver. I yearn not so much for the glory as the glorified. I burn not so much with the desire for life as in memory of the giver of life. I sigh not so much with the rapture of splendor as with the heartfelt fervor for its maker. I seek not so much for rest as for the face of our comforter. I pine not so much for the bridal feast as for the distress of the groom, through whose strength I wait with certain expectation believing with unwavering hope that in spite of the weight of my transgressions I shall be saved by the Lord’s mighty hand and that I will not only receive remission of sins but that I will see the Lord himself in his mercy and compassion and receive the legacy of heaven although I richly deserve to be disowned:
12:3 Եւ արդ, բազում պատկառանօք ամաչեցելոց դիմաց կորացեալ, Զմիջնորդ ազդման կափուցմանց երկակի շրթանցս` Արժանափակ աղխիւ կարկելոց առ անհամարձակ լեզուիս շարժութիւն, Նորոգեցից ի յերգ հառաչման պաղատանաց յեղանակութեանց Աղիողորմ հեծեծանաց` ի բարձունս աղաղակելոյ. Ընկա՛լ քաղցրութեամբ, տէր աստուած հզօր, զդառնացողիս զաղաչանս, Մատի՛ր գթութեամբ առ պատկառեալս դիմօք, Փարատեա՛, ամենապարգեւ, զամօթական տխրութիւնս, Բա՛րձ յինէն, ողորմած, զանբերելի ծանրութիւնս, Անջրպետեա՛, հնարաւոր, զմահացու կրթութիւնս, Աւարեա՛, միշտ յաղթող, զխաբողին հաճութիւնս, Բացադրեա՛, վերնային, զմոլելոյն մառախուղ, Կնքեա՛, կեցուցիչ, զկորուսչին ընթացմունս, Ցրուեա՛, ծածկատես, զըմբռնողին չար գտմունս, Խորտակեա՛, անքնին, զմարտողին դիմեցմունս: Տեառնագրեա՛ քո անուամբդ զլուսանցոյց երդ յարկիս, Պարփակեա՛ քո ձեռամբդ զառաստաղ տաճարիս, Գծագրեա՛ քո արեամբդ զմուտ սեմոց սենեկիս, Կերպացո՛ զքո նշանդ ի հետս ելից մաղթողիս, Ամրացո՛ քո աջովդ զհանգստեանս խշտի, Մաքրեսցե՛ս ի խաղբից զծածկարան անկողնոյս, Պահեսցե՛ս քո կամօքդ զտառապեալ անձն ոգւոյս, Անխարդա՛խ արասցես զքո շնորհեալ շունչ մարմնոյս, Կացուսցե՛ս շրջափակ զպար զօրուդ երկնայնոյ, Կարգեսցե՛ս ի դիտի ընդդէմ դիւացն դասու:	12:3 Now for my many humiliations my head bowed in shame my lips locked with embarrassment my tongue not daring to move I resort again to intoning supplications, mournful sobs and cries, offered on high. Accept with sweetness almighty Lord my bitter prayers. Look with pity upon my mournful face. Dispel, all- bestowing God, my shameful sadness. Lift, merciful God, my unbearable burden. Cast off, potent God, my mortal habits. Spoil, triumphant God, my wayward pleasures. Dissipate, exalted God, my wanton fog. Block, life- giving God, my destructive ways. Undo, secret- seeing God, my evil entrapments. Fend off, inscrutable God, my assailants. Inscribe your name on the skylight of my abode. Cover the roof of my temple with your hand. Mark the threshold of my cell with your blood. Imprint the outside of my door with your sign. Protect the mat where I rest with your right hand. Keep my cot pure from all seductions. Preserve my suffering soul by your will. Steady the breath of life you have given my flesh. Surround me with your heavenly host. Post them on watch against the battalion of demons:
12:4 Տո՛ւր հանգիստ բերկրութեան Մահահանգոյնս նիրհման Ի խորութեան գիշերիս` Բարեխօսութեամբ հայցուածոց Սրբոյ Աստուածածնիդ Եւ ամենայն ընտրելոց: Ամփոփեալ պարուրեա՛ Զպատուհան տեսութեանց Զգայարանացս իմաստից` Անզարհուրելի զետեղմամբ Ի ծփական խռովութեանց, Կենցաղական զբաղմանց, Անրջական երազոց, Խօլականաց ցնորից` Յիշատակաւ քո յուսոյդ Անվնասելի պաշտպանեալ: Եւ սթափեալ վերստին Ի ննջմանէ ծանրութեան, Ամենազգաստ արթնութեամբ, Հոգենորոգ զուարթութեամբ Ի քեզ արձանացեալ, Զայս ձայն մաղթանաց բուրմամբ հաւատոց Քեզ, ամէնօրհնեալ թագաւոր փառաց անճառից, Փառաբանողաց երկնագումար խմբից երգակցեալ` Յերկինս առաքել: Զի դու փառաւորեալ ես յամենայն արարածոց Յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:	12:4 Grant blissful rest like the slumber of death in the depth of this night through the intercession of the Holy Mother of God and the elect. Firmly close the windows of sight, sentient faculty of the mind, with impregnable fortifications against the waves of anxiety, the cares of daily life, nightmares, frenzy, hallucinations, and protected by the memory of your hope to wake again from the heaviness of sleep into alert wakefulness and soul- renewing cheerfulness to stand before you raising my prayerful voice in harmony with the heavenly choirs of praise with the fragrance of faith, to you in heaven, all blessed king, whose glory is beyond telling. For you are glorified by all creation forever and ever. Amen: