1:68

Գրք. 1, Գլ. 68

Գրք. 1., Գլ. 68

68:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	68:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
68:1 Եւ արդ, ի յիշատակ ահարկութեան վերագրեցելոցդ, Որք յաստուածուստ են սպառնալիք` ինձ ժամանեցեալք, Զիա՞րդ դադարեցայց ի նորոգ ողբերգութեանց, Եւ կամ ո՞րպէս զցամաքումն առցէ հեղեղք արտասուացս: Զի թէ զչորեքվտակեան առաջս գետոցդ յորդահոսան ծաւալմանցդ, Որ զեդեմ եւ զերկիր առ հասարակ ոռոգանեն` Լիապէս բաւականութեամբ բաշխեալ ամենայնի, Եւ զբղխումն ելից իւրեանց առ աչս իմ եդեալ, Զանձինս մեղաց սաստկութեանս բոց Զովացուցանել ոչ բաւականասցին: Եւ կամ մարգարէին սրբոյ ըղձականութիւն` Կրկին ինձ լցցի գլուխս ջուրց բազմութիւն, Եւ ճրագարան տեսութեանց կերպիս` աղբերց կայլակմունք, Զբեկման ոգւոցս չափել զվտանգ ոչ ձեռնարկեսցեն, Եւ ոչ եղերականք ջայլից համօրէն բանահիւսից կանանց լալականաց` Ի սիրտ եւ յոգի վիրաւորելոց, Զաղէտ վտանգիս ի յերգ արկանել Եւ կամ ի նուագս ձայնից բերել:	68:1 And now, recalling the stern wrath described above, that awaits me from God, how can I stop these new laments and how can the flow of tears from my eyes be dried? Were I to take the rushing streams of the four rivers that water Eden and the rest of the earth to its farthest reaches and direct them to the springs of my eyes, they would not cool the flames of my soul’s mortal sins. Or were the prophet’s wishes to come true for me and my head were inundated with water and upon my light of vision, fountains of tears were to gush, still it would not suffice to measure the pain of my broken soul. And were the tragic cries of a wailing woman, heart and soul pierced with pain, joined together, they would not suffice to incant the melody or the harmony of the lament of my soul’s devastation:
68:2 Ի՛մ է օրն լինելութեան նզովեալ Եւ ոչ Յոբայ կամ Երեմիայ, Քանզի տօնելի է օրն նոցա,- Զորոց մի ի նոցանէ ոչ արժէ աշխարհս,- Եւ ոչ տարագրելի, Ապա ուրեմն զիս նկատեալ եղեալ` զոչ արժանիս լուսոյ Եւ կամ միոյ մասնաւոր բարւոյ, զհանդիպումն աւուրն անիծին, Յորում ես գտայ կորստեան որդիս եւ մահու դրացիս, Մշակս մեղաց եւ արբանեակս անօրէնութեանց: Որ ոչ կացի յուխտին կենաց, Զոր դու սահմանեցեր, Աստուած բարերար, Ոչ գնացի ի քո պատուիրանն կենդանական, անմահացուցիչ: Ոչ վաստակեցի ի հունձս արմտեացն, Որով ի մուտս ձեանն աւուրցն խռովութեան կերակրել պատրաստեցայց: Ոչ կառուցի ամրութիւն որմոց Եւ ոչ ձեղուն յարկաց ձգեցի, Որով ի շնչմանէ մրրկաց օդոց պահեցայց: Ոչ համբարեցի նշխարս պաշարաց ի յուղին անեզրական, Որով զտագնապ սովոյն իմ բժշկեցից: Ոչ հանդերձաւորեցի քեզ աղերս աղօթից, Որով առաջի քո կալ համարձակեցայց: Ոչ կազմեցի թոշակ փրկութեան վարուց մաքրութեան, Որ զնորոգութիւն ինձ երաշխաւորէ:	68:2 The day of my birth was cursed, and not that of Job or Jeremiah, for their birthdays are to be celebrated and not erased, since the world is not worth even one of them. But looking at me, who does not deserve the light or any portion of goodness, they should curse the day I was born, a son of perdition, deadly neighbor, sower of sin and satellite of iniquity. I, who did not honor the covenant of life that you established, God, doer of good, and did not walk in the path of your life- giving salvation. I did not gather the harvest of grain, to store for my sustenance when snowy days of trouble come. I did not build firm walls and did not put a roof on my house to protect from the stormy gusts of air. I did not lay aside a store of sacramental wafers for the endless journey to cure the turmoil of my hunger. I did not address you with prayers of supplication, so that I might have the audacity to stand before you. I did not amass the reward of salvation through good works to assure the renewal of my soul:
68:3 Ոչ ետու զընտրութեան հաշիւն ի կենցաղոյս ճանապարհի իմոյ մատնչին, Զի ի դատաւորին ձեռանէ աստէն ի փրծայց: Ոչ լրութեամբ ձեռին օրհնութեան մատեայ յանդիման, Որով օրէնսդրին մասնակից գտայց` սրբեցեալ: Ոչ դիմաց ետու զգուշութիւն Եւ ոչ թիկանց` պատսպարութիւն, Ոչ աջոյս իմ` զինուորութիւն Եւ ոչ ահեկիս` պարածածկութիւն, Որով ի պատերազմիս վտանգէ զերծայց: Զերիվարս ոչ զգեցուցի զրահիւք Եւ ոչ զմարտիկս` սպառազինութեամբ, Որով զճակատն յարդարեցից: Զկանուխն ոչ կապտեցի պտուղ Եւ անագանին ոչ ժամանեցի, Եւ ահա տարակուսիմ` ունայն ի բարեաց: Մաքրութեան ծաղիկ ոչ ունիմ Եւ ոչ իւղ ողորմութեան, Եւ գիշերոյն մռայլ` աննշոյլ. Ի նիրհումն մահու ննջեալ եմ, Եւ տագնապ կոչողին փողոյ ստիպէ: Զզարդ հարսանեացն կրկին մերկացայ Եւ զձէթ վարուցն վերստին լքի, Եւ դուռն մտին հարսանեացն աւասիկ փակի:	68:3 On my life’s journey I did not settle accounts with my adversaries, so that I might here and now escape the stern hand of the judge. I did not approach with hands filled with blessings and in hope of exoneration with the lawgiver. I did not look forward, nor did I protect my back, nor was I armed to the right, nor was I shielded from the left, to be spared harm in the battle. I did not dress my cavalry in armor nor did I equip my footsoldiers with arms that I might send them to the front. I did not gather the early fruit, nor act in time for the late harvest, and now I am in limbo, bereft of goodness. I do not have the flower of innocence, nor the oil of mercy. Here, in the darkness of the night, without a flicker of light, I doze in the stupor of mortality while the trumpet call summons me. Once again I have arrived without wedding clothes, and have left the oil of good works behind. And the door to the wedding feast has closed before me:
68:4 Եւ արդ, զիա՞րդ առից մխիթարութիւն այսքանեաց վշտաց, Եւ կամ ընդ ո՞րքանեաց տարակուսանաց խաւարի Լուսաւորութիւն յուսոյ կենաց խառնեցից, Եւ կամ ո՞ւր արդեւք զգարշապարս ոտին կառուցից, Եւ կամ յո՞ր վստահութիւն զաչս իմ յառեցից, Եւ զի՞նչ անդորրութիւն ծփանացս նկատեցից, Եւ կամ յո՞ր ըղձական դիւրութիւն ձեռն համբարձից: Զի եթէ ի ձեղուն բարձրութեան երկնի` Անտի՛ անձրեւեաց հուրն Սոդոմայ, որպէս ասացեալ է, Իսկ եթէ յատակ երկրի խորութեան` Սա՛ եբաց զկոկորդն ըմբռնողական Եւ եկուլ զԴադան բանակօքն Աբիրոնի: Եթէ յանդգնեցայց փախչել յունողէն, Գուցէ կալցի՛ զիս վիշապն ահագին, Եթէ ընդ գազանս ինչ թափառեցայց` Արագո՛ւնք են խնդրել զվրէժ ստացողին Առաւել առ իս, քան երբեմն զԵղիսէին` Առ մատաղ մանկունս բեթելացիս քրմորդիս: Եթէ յամենատարած օդոյս պարզութիւն` Ա՛յն եղեւ եգիպտացւոցն խաւար շօշափելի, Եթէ ի թռչունս բարձանց` Նոքա՛ են կոչեցեալք ի սպանդն զոհին բոսորայ դիականցն:	68:4 How shall I find comfort for this much grief? How much of the light of hope can I mix with the darkness of doubt? Where should I dig in my heels? On what shall I fix my eyes? What calm can I await? To what peace shall I lift my hands? Should I look for the vault of the heaven from where the fiery rain fell on Sodom, as written? Or where earth opened its voracious throat to swallow Dathan with the army of Abiram? Dare I flee my holder to be captured by terrible leviathan? Or should I travel among those beasts, who would be quicker to seek vengeance of the creator against me than Elisha did against the pagan youth of Bethel? Or shall I turn to the expanse of clear skies covering the Egyptians in thick darkness? Look to the birds on high that feed like vultures on bloody carrion:
68:5 Եթէ ի տկարսն խիզախեցից, վատնիմ ի պիծակա՛ցն, Եւ զի՞ պիտոյ են ինձ առիւծունք: Եթէ յարջոցն պատառողաց ապրեցայց, Մժի՛ղքն` արեան ծարաւի՛քն, ինձ պատահեսցեն: Եթէ յանհոգս ուրեք նստիցիմ, Մժղո՛ւկքն անարգագոյնք, իբր ցնցուղս հրոյ եռացման, զինեւ մաղեսցին: Եթէ յեղջերէ միեղջերւոյ փախնուցում զերծեալ, Նկո՛ւն ճիրանք աղկաղկաց մնոցն մորմոքողաց զիս կեղեքեսցեն: Եթէ ի սենեակս շտեմարանաց խորշից ղօղեալ ամփոփիցիմ, Տաղտկատեսակ գարշութիւն գորտո՛ցն զիս զազրացուսցեն: Եթէ ի վայրս ինչ անդաստանաց կացեալ զետեղեցայց, Շարք շանաճանճո՛ցն տարմից զինեւ պատեսցեն: Թողում ասել զխառնիճն եւ զջորեակն` զզօրն զօրաւոր, Ընդ թունաւորն թրթուր եւ ընդ անկենդանական երեւիլն, Հանդերձ ջրակարծ կարկտիւն եւ ապականագործ եղեմամբն, Որ առ աչաց տեսիլ ապազէնք եւ նուաստագոյնք, Բայց ի յակնարկելն Աստուծոյ յաւէտ գոռոզաբար ուժգնութեամբ Հարին, հանին, վանեցին զհպարտն ամբարհաւաճութիւն Փարաւոնի բռնութեանն բուռն գաւազանին` յաղթող վիճակաւ, Որ են կերպարանք թաքուցելոցն կրից լլկողաց Անձնականացն աներեւութից եգիպտացւոցն անօրէնութեանց` Յոգի տանջողաց, գաղտնի վնասողաց:	68:5 What good is it to be brave as a lion among the weak and then be devoured by wasps? Or to be delivered from the bears’ claws, only to be engulfed in blood- sucking flies? If I sit down to rest, impudent fleas swarm around me like flecks of flaming ash from a fire. If I escape being impaled on the horn of a unicorn, my flesh will crawl with the chewing of little worms. And even huddled in the darkest corners of my closet, I could be accosted by the foulness, like heaps of dead frogs, to disgust me. If stand in the middle of a field, I can be surrounded by swarms of locusts. But let me leave aside the grasshoppers and caterpillars, a mighty army, together with the palmerworm and seemingly lifeless canker, and the hardened water pellets of hail and the destructive frosts, which may to the eye seem less destructive, but when wielded by God with his eternal wrath and strength have struck down, laid low, and driven out the high and mighty Pharaoh with his rod of violent repression, vanquishing him. These then are the visible manifestations of the hidden afflictions, the spiritual chastisements and unseen inner torment, suffered by the Egyptians for their injustice:
68:6 Այլ դու, ամենազօր, Արարիչ բնաւից, տէրդ բոլորից, Ի յատելի՛սն հանդիսացիր հերքել զնոսա Եւ ինձ ողորմեա՛ կրկին գթութեամբ` ձեռն մատուցեալ փրկութեան Տարակուսեցեալ, կոշկոճեալ, վարանեալ ի մահ պարտելոյս: Զի դու միայն ճանաչիս Աստուած` փառաւորեալ միշտ Ընդ Հօր, Հոգւովդ Սրբով յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:	68:6 But you, almighty creator of everything, Lord of all, who rise up again at my enemies and scatter them, have mercy on me, with compassion. Extend your hand of salvation to me, perplexed, weary, wayward, and worthy of death. For you alone are known as God, glorified forever, with the Father and your Holy Spirit unto the ages of ages. Amen: