1:22

Գրք. 1, Գլ. 22

Գրք. 1., Գլ. 22

22:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	22:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
22:1 Դարձեալ այլաբանեցից` ի նոյն շարունակ բարդեալ Զկշտամբանացս եղանակ դսրովեալ անձինս, Ածեալ մատուցեալ, կրկին կացուցեալ նովին պատկերաւ ի նոյն պայմանի. Թերեւս գրեսցէ ինձ ամենագէտն Զայս յանդիմանութեան դատակնիք կսկծեցուցանողականս բանի` Ճշմարիտ խոստովանութիւն համայնից գործոց գաղտնութեանց չարեաց:	22:1 And now I continue to accuse my cursed soul in different terms confessing all my undisclosed evil doings so that perhaps the all- knowing might record in my favor these anguished words of penitence and contrition:
22:2 Այլ ոմն ձիս խօսնական, կարծրերախ, սանձակոտոր, արձակերասան, Յովանակս անհամբոյր, վայրենական եւ անկրթական, Երինջս աւողական, անուղղական եւ անվարժական, Մարդս մոլեգնական, տարագրական եւ կորստական, Մանուկս մեղանչական, անխրատական եւ վարատական, Տնտեսս մահապարտական, տարտամական եւ անգործական, Բանականս անասնական, գազանական եւ անմաքրական, Ձիթենիս ամայական, անպտղական եւ կործանական, Մարմինս հոգւոյս իմ թախծողական, դատողական եւ տանջողական, Խոցեալս անբժշկական, անխնամական են անկանգնական, Ոսկի շարս կայսերական, արդվատնական եւ անգտական, Ծառայս սխալական, փախստական եւ թշուառական:	22:2 My body the grievous tormentor of my soul, wounded, untreatable, beyond care or recovery is like a talking horse with a callous mouth, breaking my reins and shaking off my bit, a surly, wild and incorrigible colt, an untame, recalcitrant, and stubborn heifer, a homeless man, banished and lost, a street urchin, roguish and impudent, a boss, deserving mortal punishment, unfaithful and indolent, an intelligent person, turned beastly and unclean, an abandoned olive tree, barren and dry, a string of imperial gold coins, wasted and forfeited, a delinquent servant, runaway and wretched:
22:3 Ահա ես ինքն ինձէն կամաւորապէս անձնամատն եւ մարմնակործան, Հոգեկորոյս եւ միշտ մտախաբ, Կամակոր իսկ եւ սրտաբեկ, Ուշամոռաց եւ հանճարազրաւ, Զգայազիրկ եւ իմաստասպառ, Յայրատատես եւ եղեռնալուր: Ես աստուստ եւ անդուստ բնաւիւք բորբոքմամբք Մահաբեր երկամբք վնասեալ, Ոչ միով իւիք տեսութեամբ Ի գործ ընտրութեան քեզ պիտանացուս, տէրդ բոլորից: Ողբամ զորովայնն, որ երկնեացն զիս, Աշխարեմ զստինսն, որ դիեցուցին. Ընդէ՞ր ոչ մաղձ մակարդեալ ընդ կաթին ձգեցի, Եւ զիա՞րդ ոչ դառնութիւն ինձ ընդ քաղցրութեան ջամբեալ մատուցաւ:	22:3 I am of no use to you at all, Lord, for I am willingly self- destructive of soul and body, and remain spiritually lost and mentally deluded, with a twisted will and broken heart, absent- minded and stagnant- brained, numb and drained, brazen and disagreeable, besieged by inflammations, wracked by fatal sickness. I pity the womb that bore me and bemoan the breasts that fed me, asking why was their milk not curdled with bile? Why was the sweetness that nurtured me not mixed with bitterness:
22:4 Զի թէ ես ինձէն անձին իմում Դժնեայ դատախազ համբարձայ այսքանեօք բանիւք Եւ ունիմ տակաւին զսուր բարկութեանս անխոնարհելի,- Ո՞վ ոք յերկրածնաց աստի զիս ողոքեսցէ: Զամենայն խայտառակեցից, Զբնաւ էութիւնս դատեալ տուժեցից, Զհամօրէն վնասակարացն զգունդ գանեցից, Զխոցողացն զինուորութեանց դատախազեցից, Զգայականացն գլխաւորութիւնս կշտամբեցից: Մեղայ ամենայնիւ յամենայնի, ողորմեա՛, գթած: Ոչ նոր ինչ գտեր յիս զյանցանացս պարտեաց մառախուղ, Այլ նոյն եմ յաւէտ նովին պատահմամբ պարտաւորութեան` Անկցելի ձորձով սխալեալ առաջի քո` անփոփոխելի, Եւ դու միայն իսկապէս գթած, օրհնեալ, մարդասէր, Ընդ աջմէ իմոյս փրկութեան կանխեալ ներութեամբ անայլայլելի:	22:4 And because I have risen against myself with words like a harsh prosecutor and have even taken up the sword of righteous anger that cannot be sheathed, who among the earth- born will plead for me? I shall confess every scandalous detail. I shall submit my being to judgment. I shall beat down the army of destruction. I shall prosecute the marauders wounding me. I have sinned in everything and in all ways. Have mercy upon me, O compassionate God. It is no new thing to find me in the fog of iniquity. I am always the same, breaking the same commandments and appearing before you unreformed, stumbling in an unmendable garment. And only you, O truly compassionate and blessed, with your love of mankind and your unwavering forgiveness can speed my escape from Satan who stands beside me:
22:5 Արդ, մատո՛, խնամակալ, հզօր, երկնաւոր, բարի, Ամենից հաստիչ յոչէից, Զբանիդ զօրութեան իմաստից կայծակն Ի գործի ազդման լեզուիս շարժութեան, Առիթ մաքրութեան յամենուստ զգայականաց գոյաւորութեանց Յիս մասնաւորելոց` քո ձեռակերտից, Սոքօք առ ի քէն եղելովք եւ բժշկելովք կրկին հանդերձանօք, Անպակաս ձայնիւ, անհատ բարբառով քեզ վերընծայել գոհաբանութիւն` Ի փառս մեծութեան Հօրդ քոյ` Աստուծոյ մերոյ, յաւիտեանս: Ամէն:	22:5 Now, O caregiving, mighty, heavenly, kind, creator of all out of nothing, send the thunderbolt of wisdom in powerful words, upon the movements of my tongue that it might cleanse the senses with which you endowed me, so that with the faculties you created and fixed a second time, I might offer thanks to you with unfailing voice and unbroken speech. For the glory of the majesty of your Father, our God, forever. Amen: