1:39

Գրք. 1, Գլ. 39

Գրք. 1., Գլ. 39

39:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	39:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
39:1 Եւ քանզի զկերպարանն առաջին լքի Ի վնասակարին թելադրութենէ, Իմովս ծուլութեամբ կորուսեալ իսպառ,- Ցուցից արդ այժմուս զհնոյն յիս տեսակ` Ողորմելի հեծութեամբ թախծեալ ի հոգի, Անաչառ խայտառականօք հրապարակաւ Ի յեկեղեցիս բազմութեան ազգաց վերապատմեցից` Բարձր ձայնիւ, բարբառով մեծաւ աղաղակելով:	39:1 Since I abandoned my former composure, led by the destroyer and totally wasted by my own laziness, now I address my former self, recounting with heavy heart and pitiful sobs the scandal of my ways before the congregation of the multitude of nations:
39:2 Մատեանս շնչական, բարդեալ ի յինքեան Ներքոյ եւ արտաքոյ ողբս եւ վայս եւ ձայնս, Ըստ տոմարի տեսլեանն Եզեկիելի, Քաղաքս անպատուար եւ անմահարձան, Յարկս ունայն ի դռնափակաց ամրութեանց, Աղս տեսակաւ, այլ ոչ համեղութեամբ, Ջուրս աղտաղտին, անախորժելի ծարաւեաց արբման, Գետինս անօգուտ հերկագործութեան, Սահմանս լքեալ, հեղեղավայրս կնիւնոյ, Խոպանացեալ եւ տատասկաբեր անդաստանս, Աստուածախնամ երկիրս անձնաւոր, Որ բանսարկուին պատրանաց մշակեցայ, Իւղընձիւղ փայտս պտղակորոյս, Հատանելի ծառս ունայնաբոյս, Կրկնամեռ խօսուն տունկս անյոյս, Ամենաշէջ ճրագարանս անլոյս:	39:2 I am a living book, written like the scroll in the vision of Ezekiel, inside and out, listing lamentations, moaning and woe. I am a city without walls or towers, a house empty without doors for protection, salt in looks but lacking taste, sea water unfit to quench the thirst, land, useless for cultivation, field, barren and covered with briars. My personal acres, cared for by God, but already sown with the devices of the Slanderer, an olive tree that is wood without fruit, a barren orchard to be cut down, a hopeless, twice dead, talking plant, a burned out candle that cannot be lit:
39:3 Արդ, վերստին առ սոյն բերելով Զայս նմանութիւն աւաղականաց` բազմօք կրկնեցից, Որ ամօթոյն դառն պատուհաս պահեալ կայ հիքոյս, Կրճումն ատամանց եւ անկէտ լալումն` աչաց եղկելոյս, Հայրական ցասումն անսպուժելի` դառնութեան որդւոյս, Ապականութիւն աննորոգելի` մեղուցեալ մարմնոյս, Նոր կշտամբութիւն գտողիս չարեաց` ախտացեալ հոգւոյս, Տարտամ տագնապի տարակուսանաց` ելից գերելոյս, Զոր երկնային զօրքն մատուցանեն թշուառացելոյս` Ի խրձունս որոմանցն վկայելով վտանգեցելոյս, Ի ձայն ահարկու զանբժշկութիւնն ազդել լքելոյս:	39:3 Now again, in the same vein, I repeat similar pathetic images that await me, miserable soul, as bitter punishment for my shame. Gnashing of teeth and endless wailing, for the eyes of my wretched self, paternal anger that cannot be deflected by filial regret, unmendable corruption for my sinful body, new reprimands for me, an inventor of evil for my diseased soul, the anxiety of doubt for my escape as a captive, waiting to be visited by the heavenly host. Testifying I am a miserable, wounded soul, who deserves to be burned in the bundles of weeds, with a stern voice pronouncing me, incorrigible refuse:
39:4 Ահա, արդարեւ, երգս կատակերգութեան Ջնարահար պոռնկի, յածեալ եւ կոծեալ, Քաջ հնչեցուցեալ ողբս ողորմելիս եւ զկծեցուցիչս, Ըստ առակաւոր բանին Եսայեայ, որ ի Պատգամին Տիւրոսի: Զի թէ նա, զդիպուածն փոքր անցից ապառնեացն ի մօտոյ իմն տպաւորեալ, Բողոքէր դիմակս դիմակս կերպից կերպից աւաղականաց, Ըստ կոծողացն կաքաւելոյ, Իսկ առ իս ո՞րչափս եւ ո՞րպիսիս ձայնս մրմնջեցից վհատեցուցիչս, Որ գալստեանն տեառն սպասեալ առանց վրիպանաց` Մնացի անպատրաստ եւ անհանդերձելի:	39:4 Truly, these are but the charming melodies of a harlot, with her harp, strolling about and beating her breast, brazenly wailing, miserably and scornfully, as the prophet Isaiah wrote in his admonition to Tyre. If she could because of a minor misfortune ( the loss of her clientele), protest with all manner of fake moaning and groaning, then in what kind of desperate voice should I cry out? I who wait the coming of the Lord, and yet have been caught unprepared and naked:
39:5 Արդ, եթէ զդատաստանացն ահաւորութիւն կրկնեցից, Բազմացուցից ինձ աշխար, Ապա եթէ զփորձն իսկութեամբ ցուցից, Յաճախեսցէ ինձ երկիւղ, Իսկ եթէ զկերպարանացն տեսիլ գրեցից, Առաւելուն ինձ հատուցմունք, Զի կանխաւ նկատեալ զսոյնս` եւ ոչ անագան ապաշաւեցի: Այլ խնայեա՛ յիս, գթած, մարդասէր, հզօր, բարերար, Ամենապարգեւ Քրիստոս թագաւոր, օրհնեալ յաւիտեանս: Ամէն:	39:5 Now, if I recount again the fearsome judgment, my repentance should be multiplied. And if I present my tribulations realistically terror should seize me. And if I describe this vision in detail my tribulations increase. For having recognized all this in advance and not repented, even in retrospect, I am grateful that you spared me, merciful lover of mankind, mighty doer of good, All- giving Christ, King, blessed forever. Amen: