1:24

Գրք. 1, Գլ. 24

Գրք. 1., Գլ. 24

24:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	24:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
24:1 Եւ արդ, որո՞ց խնդրոց արժանաւոր վարկանելով զիս` մատչիմ աղերսել. Արքայութեա՞նն, յորմէ վրիպեցայ, Թէ փառա՞ցդ վայելչութեան, յորմէ զրկեցայ, Թէ կենա՞ցդ անմահականաց, յորմէ հերքեցայ, Թէ ընդ հրեշտակսն պարակցութեա՞ն, յորմէ տրոհեցայ, Թէ ընդ արդա՞րսն մասնակցութեան, յորոց ճեղքեցայ, Թէ ո՞ւռ որթոյն կենդանւոյ, յորմէ քանցեցայ, Թէ ո՞ստ տնկոյն բերկրութեան, յորմէ գօսացայ, Թէ ծաղի՞կ փառացն շնորհի, յորմէ թափեցայ, Թէ պանծանա՞ցն ժառանգաւոր, յորմէ կորացայ, Թէ հայրենի ծոցո՞յն հարազատ, յորմէ ընկեցայ:	24:1 What am I worthy to ask of you in prayer? May I pray for paradise, from which I have strayed? your magnificent glory, which I am denied? your everlasting life, from which I was rejected? the society of angels, from which I was expelled? the company of the just, from which I am banished? the living vine, from which I have been ripped away? the shoot of the plant of bliss, from which I have dried up? the grace of the flower of glory, from which I have fallen? the legacy of praise, from which I was disinherited? the devoted fatherly embrace, from which I have pulled away:
24:2 Եթէ զգեստո՞վն լուսոյ պարծիմ, յորմէ մերկացայ, Եթէ ի ստացո՞ղ դարձին յուսացայց, յորմէ խորթացայ, Եթէ ի լուսո՞յն իղձս դիմեցից, յորմէ մեկնեցայ, Եթէ Յիսուսի՞ յոսկերսն յօդիմ, յորմէ մերժեցայ, Եթէ ի թեւս նորա՞ մերձիմ, յորմէ օտարացայ, Եթէ յապաւէ՞նն ապաստանեցայց, յորմէ խեթացայ, Եթէ ի փրկութեանն նորոգութիւ՞ն, յորմէ մահացայ, Եթէ ի զգաստութեանն զուարթութիւ՞ն, յորմէ ես լքայ, Եթէ ի կանո՞նն կենաց ուխտի, յորմէ փոխեցայ, Եթէ ի սահմա՞նն հաստադրական, յորմէ սահեցայ, Եթէ յանշարժ վիմի՞ն պնդութեան, յորմէ սասանեցայ, Եթէ ի շա՞րս գումարտակին, յորմէ հոսեցայ, Եթէ ի քաղա՞քն անդրանկաց շինիմ, յորմէ գերեցայ, Եթէ հանապազորդեան հացի՞ն աղօթեմ, զոր ոչ վաստակեցայ, Եթէ փոխադրութիւ՞ն երկանցն խնդրեմ, յոր ոչ քրտնեցայ, Եթէ պարգեւօ՞քն պսակեցայց, յոր ոչ հանդիսացայ, Եթէ արձա՞ն ինձ կենաց գրեցից, յորմէ ջնջեցայ, Եթէ զերախտեացդ ձի՞ր յիշեցից, զոր միշտ մոռացայ:	24:2 Or may I pray that I might be honored with clothing of light, from which I have been stripped? that I might hope for return to my creator, from whom I have been estranged? that I might turn my desires to the light, from which I have strayed? that I might join the body of Christ, from which I was rejected? that I might touch the hand of him, from whom I am separated? that I might seek refuge in the sanctuary, from which I was spurned? Or might I pray for the renewal of salvation, from which I fell? the reawakening of joy, from which I was abandoned? the rule of monastic life, from which I have been diverted? the edge of steadfastness, from which I have slipped? the bulwark of the immovable rock, from which I have been shaken? the procession of the faithful, from which I strayed? Or may I pray that I might prosper in the city of firstborn, from which I was taken captive? receive my daily bread, for which I have not worked? be compensated for labor, for which I have not sweat? be showered with rewards, which I have not earned? be recorded in the book of life, from which I have been erased? remember the bounty of blessings, which I always forget:
24:3 Ահա հատաւ եւ կամ խզեցաւ լար կենաց յուսոյն, Տիրեցայ ի բորոտութեանցն գարշութենէ` համայն ախտացեալ, Ամենայնիւ սպառեալ զմարմինս ապականութիւնն, Շրջապատեալ` մեռոյց Աստուծոյ: Դոյզն պալար փայլունակ, տգեղ, լսնացեալ Մնացուած ինձ պահեալ նախունակ երկդիմի կերպին, Որ զկրկին անմաքրութիւնն նշանակէ: Պարծանացն նշոյլ ամենեւին ինձ շիջաւ, Փրկութիւնն մատնեցաւ, բարին ստուերացաւ, Ելք կենացն բնաւին փակեցաւ, Մխիթարութիւնն բարձաւ, Դատաստանին ատեան մերձեցաւ, Թոյնք մահուն ինձ արծարծեցաւ, Սպանեալն կրկին ինձ կենդանացաւ, Լաստին դադարք վիմօք խցաւ, Շաւիղն յուսոյն կուրացաւ, Շնորհին ծածկոյթ յինէն մերկացաւ, Փառացն վայելչութիւն ստուերացաւ, Հանճարն առաջնորդական խափանեցաւ, Կշտամբանացն փուշ բազմացաւ, Անօրէնութեանն ուղէշ ծաղկեցաւ, Բոց գեհենին ինձ բորբոքեցաւ, Ծառայութեանն լուծ սաստկացաւ, Ստրկութեանն կապ զօրացաւ, Ունողն յարկին կառուցման ահա անկաւ, Բարձրութեանն վստահարան կործանեցաւ, Ընտանութեանն միաւորութիւն անջրպետեցաւ, Սրբութեանն սիրող Հոգին Աստուծոյ տրտմեցաւ:	24:3 And now the thread of the hope of life has snapped. I am dominated by a plague of leprosy, diseased all over. My body has been eaten away by corruption. Besieged, I have been made dead to God. A small, shiny, ugly, white scar is all that remains of my earlier ambiguous symptoms, leaving no doubt of my uncleanness. All vestiges of pride have been snuffed. Salvation is forsaken; the good darkened by shadows. Access to life is completely closed; comfort removed. The tribunal of judgment approaches. The poisons of death quicken within me. The malignancies reawaken. The harbor is shut by reefs. The path of hope is blocked. The cloak of grace has been stripped away. The splendor of majesty is eclipsed. The sense of direction has been confused. The stabs of reprimand have multiplied. The horns of iniquity have sprouted. The flames of hell have singed me. The yoke of servitude weighs heavily. The chains of slavery are strengthened. The supporting structure has collapsed. The base of the summit has disintegrated. The unity of the family has fallen into the abyss. The Spirit of God which loves holiness is dejected:
24:4 Եւ քանզի զվերջինն համբուրեցի դառնութիւն, Տանջանս, խէթս, տխրութիւնս, Վիշտս հոգեկանս, ցաւս անխնամարկելիս, Տարակոյսս անյուսադրելիս, ամօթանս անպարուրելիս, Խայտառականս անվերարկելիս, պատկառանս անհամարձակելիս, Փախուստս անդառնալիս, հալածանս անմարդասիրելիս, Երկայն ուղեւորութեան ապաձեռն անթոշակութիւնս,- Իսկ դու փրկութիւն, զօրութիւն եւ օգնութիւն, Ողորմութիւն, լուսաւորութիւն, քաւութիւն եւ անմահութիւն, Տէր Յիսուս Քրիստոս, Որդի Աստուծոյ կենդանւոյ, Արարիչ երկնի եւ երկրի: Որ ընձեռես ջուր պասքելոցն ի ծարաւուտ վայրս անապատի, Օրհնեալ, բարեգութ, հզօր, մարդասէր, Երկայնամիտ, խնամակալ, հնարաւոր, այցելու, Պաշտպան աննախանձ, պահապան յաղթող, Կեանք անկորուստ, միջնորդ երկնային, Լիութիւն աննուազ, երանութիւն տօնելի, Ձեռն ձգեալ սիրոյ ողորմութեան քոյ աջոյ` Ընկա՛լ եւ մատո՛` քաւեալ եւ սրբեալ զիս` զամենապարտս, Բանդ կենդանի, առ հաւասարապատիւ քո հոգի, Զի քեւ վերստին հաշտեալ յիս դարձցի, Եւ ի ձեռն քո իւրովն կամօք մաքուր նուիրեալ, Զօրեղն ինքնութեամբ զիս Հօր ընծայեալ, Անդէն առ նմին նովիմբ միշտ ի քեզ Շնչոյս ողջունիւ կապեալ ընդ շնորհիդ` Ի քեզ միանալ անբաժանելի: Վասն որոյ քեզ, ընդ Հօր քում, Հոգւովդ Սրբով, Երրեակ անձնաւորութեանդ ի միում բնութեան Եւ ի մի աստուածութեան` փա՜ռք, Եւ ի ստեղծականաց էից` գոհաբանութի՜ւն յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:	24:4 I have embraced the bitter dregs of torment, anguish, sorrow, spiritual distress, pains beyond treatment, doubt beyond steadying, shame beyond measure, scandal beyond concealment, humiliation beyond brazenness, fleeing beyond return, persecution beyond human decency a long, barren pilgrimage. Whereas you are salvation, strength, and relief, mercy, enlightenment, atonement and life eternal, Lord Jesus Christ, Son of the living God, creator of heaven and earth, who offers water to those parched from thirst in the desert. Blessed, kind, mighty, loving, forbearing, caring, ingenious, visitor, defender without sparing, protector victorious, life indestructible, intercessor to heaven, undiminishing fullness, bliss celebrated, lovingly extend your right hand of mercy. Accept and present me, a manifold sinner, my sins forgiven and cleansed, to your Holy Spirit, equal to you in honor, O living Word, so that reconciled through you the Holy Spirit might return to me. Through you, may the almighty Holy Spirit cleanse me with pure will and present me to your Father so that I may with him and through him always be bound with grace to you through the breath of salutation inseparably united with you. And for these gifts, to you, the Father and the Holy Spirit, three persons, one nature and one godhead, glory and thanksgiving from your created beings, forever and ever. Amen: