1:18

Գրք. 1, Գլ. 18

Գրք. 1., Գլ. 18

18:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	18:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
18:1 Արդ, ես` ծնունդս մեղաց, որդիս մահացու երկանց, Արդարեւ անսահման բիւրուց քանքարաց տուժից Գոլ հատուցանող ի միում աւուր, Այլ ոչ թէ առ փոքրկութիւն մարդկային մտաց հայցեմ ներութիւն, Այլ առ աննուազ լիութիւն փրկչիդ Յիսուսի Քրիստոսի պաղատիմ մարդասիրութիւն: Որ չ էի երբեմն` եւ ստեղծեր, չ մաղթեցի` եւ դու արարեր, չ եւ եւս եկեալ ի լոյս` եւ տեսեր, Ոչ յայտնեցեալ իմ` եւ գթացար, Ոչ կարդացեալ` եւ խնամարկեցեր, Ոչ համբարձեալ ձեռն` եւ նայեցար, Ոչ պաղատեալ` եւ ողորմեցար, Ոչ կերպացեալ ձայնիս` եւ լուար, Ոչ հեծեծեալ` եւ ունկնդրեցեր, Գիտելով զարդեան դիպուածոյս` եւ չանտեսեցեր, Նախահայեացդ աչօք նկատեալ զպատժապարտիս չարագործութիւն` եւ յօրինեցեր:	18:1 I was born in sin, the child of mortal labor. Now, in one day, a penalty of countless thousands has come due. I turn to you for forgiveness not on the meager human scale, but with the full undiminishing measure of lovingkindness shown toward us by our Savior Jesus Christ: Before I was, you created me. Before I could wish, you shaped me. Before I glimpsed the world’s light, you saw me. Before I emerged, you took pity on me. Before I called, you heard me. Before I raised a hand, you looked over me. Before I asked, you dispensed mercy on me. Before I uttered a sound, you turned your ear to me. Before I sighed, you attended me. Knowing in advance my current trials, you did not thrust me from your sight. No, even foreseeing my misdeeds, you fashioned me:
18:2 Եւ արդ, զքո արարեալս եւ զքեւ փրկեալս Եւ զայսքանեաց խնամոց յանձանձեալս Մի՛ իսպառ կորուսցէ մեղացն հարուած գիւտք բանսարկուին, Մի՛ յաղթեսցէ յամառութեանս իմոյ մառախուղ` ներողութեան քո լուսոյ, Մի՛ սրտիս կարծրութիւն` երկայնամիտ բարութեանդ, Մի՛ մահացու մսեղիս` ամենակատարդ լրութեան, Մի՛ տկարութիւնս նիւթոյ` անպարտելիդ բարձրութեան:	18:2 And now, do not let me whom you made, saved and took into your care, be lost to sin and the Troublemaker’s deceptions. Do not let the fog of my willfulness prevail over the light of your forgiveness, nor the hardness of my heart over your long- suffering goodness, nor my mortal flaws over your perfect wholeness, nor my weak flesh over your invincible strength:
18:3 Ահա կարկառեմ զկարկամեալ բազուկս հոգւոյս յանուն քո, հզօր, Արասցե՛ս ողջ իբրեւ զառաջինն, Մինչ ի դրախտին փափկութեան զպտուղն կենաց կթէի: Կաշկանդեալ, գօսացեալ ի կոր կործանմամբ ընդ կնոջն տագնապելոյ` Կայ անուղղելի հոգւոյս թշուառութիւն` Ընդ երկիր պշուցեալ մեղացն կքմամբ, սատանայական բուռն կապանօք, Զի մի՛ զերկնայնոյդ ընկալցի զողջոյն: Խոնարհեա՛ց առ իս, միայն ողորմած, Զի բարձրացուսցես զփայտս խոնարհ, բանաւոր, անկեալ Եւ զչորացեալս ծաղկեցուսցե՛ս ի բարի կրօնս վայելչութեան, Ըստ աստուածաբանութեան սուրբ մարգարէին:	18:3 In your name, Almighty, I extend the shriveled arm of my soul so you will make it whole as before, as in the garden of Eden, when it reached to pick fruit of the tree of life. The misery of my incorrigible soul, bound up, infirm, bent over, is like the stricken woman in the Gospel, bowed by sin, her gaze on the ground in Satan’s tyrannical chains, kept from your heavenly blessing. Turn your ear toward me, last hope of mercy and raise this humbled, fallen, dried up, thinking piece of wood, to make it blossom in piety, as foretold in the words of the holy prophet:
18:4 Որպէս զի՛ ծնէ կոյրն անլուսաւոր` չ ունիմ տեսարան, Որով զստեղծչիդ նկատեալ զկերպ` մաղթեցից. Հզօր, բարեգութ, միայն դու պաշտպան, Ակնարկեալ խնամովք անճառ քո սիրոյ Ի շնչական խօսուն քո անօթս` Յանէից գոյաւորութիւն լուսո՛յ հաստեսցես: Ընդ երկոտասանամեայ չարեօք չարչարեալ վշտագին կնոջն տանջեցելոյ Գետովք մեղանաց արեան հեղեղիմ. Հայեա՛ց ի բարձանց անմատոյց լուսովդ պարածածկեալ, Ուր ոչ է քղանցք ձեռաստեղծական վերարկուի ձորձոյ, Այլ տարածումն հրաշից ամենայն ուրեք զօրացեալ:	18:4 Like one without light, blind from birth, I do not have vision to look upon your face, O creator, almighty and compassionate, my only protector. If you turn the caring gaze of your immeasurable love upon my breathing speaking vessel, you could rekindle, out of nothing, the light of being within me. Like the wretched woman in the Gospels, afflicted by evils for twelve years, I bleed with rivers of infirmity. Look down upon me from on high cloaked in blinding light, where sewn clothing does not exist, but everything is covered in mighty miracles:
18:5 Ոչ օծութեամբ իւղով` պատժապարտս ընդ մեղաւորին Մատուցեալ առ կենդանաձիր ոտից գարշապարդ` Զկաթիլս աչացս վարսիւք հերացս ընծայեցուցանեմ, Այլ զանբիծ հաւատս ամբարձմամբ բազկացս, Ստոյգ դաւանմամբ, հոգւոյ ողջունիւ, Շրթանց կափուցմամբ զերկիր համբուրեմ, Խառնեալ հեծութիւն աղբերցս արտասուաց` Բժշկութիւն հոգւոյս աղերսեմ:	18:5 Condemned as I am, I do not approach the soles of your life- giving feet to anoint them with oil or offer to wash them with my tear- drenched hair. But rather, a true believer, I kiss the earth, with pure faith, hands reaching up, sighing with streaming tears, begging for the healing of my soul, a soul wasted by shortcomings, dissipated by weakness:
18:6 Վատնեալ մեղանօք հոգւոյս գոյութիւն` լուծեալ մեղկութեամբ, Եւ յերկուց կայից միայնակողմամբ, անհաստատ հետովք, Զընթացից գործին, նահանջմամբ չարին, Զհետեւականն բարձողութիւն շինուածոյ մարմնոյս` Առ ելս ծառոյն կենսաթիռ պտղոյն խափանեցելոյ, Պատսպարեսցե՛ս անդրէն վերստին, Միայն հնարաւորդ առ ի փրկութիւն: Զփառաբանարան հաստուածոյ կերպիս ի քէն եղելոյ Ամրափակ խցմամբ համրացոյց արգել հողմ բանսարկուին. Հոգիդ քո ազդեալ մեծդ ողորմութեամբ, Ըստ Աւետարանին բժշկեցելոյ, Հրաշափառապէս բարեգործեսցե՛ս, Բանդ կենդանի, Ինձ խօսողութիւն անսայթաքելի:	18:6 And these two feet, means of motion, foundation of my body’s structure, now lame and unsteady, vanquished by evil, impede my ascent to the tree of life- giving fruit. May you again inhabit them, my only hope of cure. And the organ of glorification with which you endowed me, whose voice when moved by the magnanimity of your mercy used to turn back the breath of the Troublemaker, silencing him, may you miraculously restore your living word to me, so I might speak again without faltering, like the one you healed in the Gospel:
18:7 Անկեալ կամ չարեօք ի մահիճս ախտից ընկողնոց մեղաց, Դի կենդանի եւ խօսուն մեռեալ. Կարեկցեալ իմումս թշուառութեան ողբականօք քքուանաց ձայնից, Ո՛վ բարերար Որդի Աստուծոյ, Օրհնաբանեալ աչացդ ցօղով վերականգնեսցե՛ս ի կենդանութիւն` Իբր զսիրելին ի յանշնչական մեռելութենէ: Ստոյգ դառնացողս ի գբի մեղաց կամ տարակուսեալ. Ձեռն մատուցեալ, արեւ անստուեր, Որդի բարձրելոյ. Հանցե՛ս զիս ի լոյս քումդ նշուլից:	18:7 I lie here on a cot struck down by evil, sinking in disease and torment, like the living dead yet able to speak. O kind Son of God, have compassion upon my misery. Hear the sobbing of my agitated voice. Bring me back to life with the dew of your blessed eyes as you brought back your friend from breathless death. In a dungeon of infirmities, I am captive, bitter and in doubt. Give me your hand, sun that casts no shadows, Son on high, and lift me into your radiant light:
18:8 Ընդ աղիողորմ թշուառութեան կականման ձայնի Այրւոյն ի Նային` մօր միամօրին, Տատանմամբ մատանցն, կոծմամբ կրծիցն, Հոսմամբ արտասուացն, տուայտանօք տխրութեամբ դիմացն Եւ ես պաղատիմ վերջին հեծութեամբս` Տո՛ւր յուսահատելոյս զքաջալերութիւն մխիթարութեան գթած քո բանիդ Ասելով եւ ինձ, գովեալդ բարի ստեղծիչ աշխարհի, Թէ` Մի՛ լար, գերի, բազմաց ողբալի, Որով ընդ պատանւոյն կենդանացելոյ` ի վշտացելոյ` ծնօղին սփոփանս, Զամենապարտ ոգիս ընկալայց ի քէն` ընդ նմին կրկին նորոգեալ:	18:8 Like the pitiful, wailing voice of the widow Nain, mourning her only son, fingers trembling, chest heaving, tears streaming down her face paralyzed with grief, I beg with my last sighing breath: Grant me, who has lost hope, your comfort and pity. Teach me not to moan and protest like a prisoner, kind and praiseworthy creator of the universe, but rather, like the young man you brought back to life, who comforted his grieving mother, may I too receive from you a second chance for my condemned soul:
18:9 Ընդ այսակիր անզգայելոցն, դիւալլուկ եւ քարակոշկոճ, Հեղձամղձուկ, եղկելի անձանցն, քստմնելի, գիսախռիւ հերացն, Վայրեներես բանդագուշելոցն, ի քէն ողորմեալ, Փրկիչ բոլորից, իբրեւ զնոսին առ քեզ դիմեցից` Հերքեալ մերժեսցե՛ս զգունդս չարացն ապականողաց ի քո խորանէս, Զի ժամանեալ Հոգիդ քո բարի` այսրէն հանգիցէ, Լցեալ զմարմինս մաքրութեամբ շնչոյս, զգեցմամբ անդամոցս` Զգա՛ստ արասցես զխելագարեալս ամենաթշուառ:	18:9 You took pity, O Savior of all, even on demon- possessed brutes, and those unfortunates, stoned, beaten, and deformed, with their unkempt, knotted hair and their wild faces, raving in delirium. Like them, I petition you, turn back the legions of evil defiling your sanctuary within me so that when your Spirit arrives your goodness might dwell here and fill my body with your cleansing breath, bringing lucidity to my reeling mind:
18:10 Ընդ գերեցեալ դժոխաբնակաց վտարանդելոց հոգւոցն արգելեալ` Կամ ի վտանգի. Զճառագայթ ողորմութեան փառաց քոց ծագեալ, լոյսդ իմ անձկութեան, Ի կապանաց օցտողին զերծեալ` զիս ապրեցուսցե՛ս: Գաղտնորոգայթ, աներեւութերակ, վրիպակ արահետ, Գարշութեամբ մեղացս ջրգողեցեալ` Ոգւոյս կերպարան կայ ի տագնապի. Զծածկեցեալն ի տեսողութեանց զչարագործին թունիցն այտուցմունս Քո ինքնաւորդ զօրեղութեամբ, Որդի Աստուծոյ, գթածաբար առողջացուսցե՛ս: Զբազմազան տարազս ցեղիցն զանազանից ախտաւորութեանց մահացուցողաց Իւրականօք կորստեան բերիւք, դժնդակարմատն շառաւիղօք, Հաստատեցելովք ի յանդաստանի անօրէն մարմնոյս, Տարակորզեսցե՛ս ի ձեռն ձեռինդ ամենակալի, Որ արօրադրեալ միշտ եւ մշակես զսահմանս հոգւոց` Առ բանիդ կենաց արդիւնատրութիւն:	18:10 Like souls banished to hell, I am held captive by illness. Let your light dawn in radiant rays of mercy upon my torture to rescue me from the clutches of the sickness tearing me apart. The infirmities that cause disease traveling invisible paths, secretly lying in wait, straying from the ordained ways with malicious purposes – all torment my soul. Hidden from examination, the malignant growth proceeds with the poisonous work of the Evil- doer. With your strength which knows no equal, Son of God, heal me so that I might live. With your almighty hand pluck out the harvest of destruction that the various mortal illnesses, each dressed in its own way, produce. Pluck out the evil roots sprouted upon the field of my unruly body with your mighty hand that plows and cultivates the plots of our souls so they may bear the fruit of the gospel of life:
18:11 Եւ քանզի անցաւ ըստ նմանութեան օրինակութեանց Յանցուածոցս վէր, ըստ ճարակողն քաղցկեղի, Առ բնաւ անդամս մասնաւորեալ զախտին տարածումն, չ իք սպեղանի, իբր Իսրայելի, Առ անչափութիւն խարանացն մատուցանել. Ի խարսխաց բարձիցս մինչեւ ցափն կառուցման լրութեան անդամոցս չ է առողջութիւն, այլ ամենեւին անբժշկութիւն: Իսկ դու, ողորմած, բարերար, օրհնեալ Եւ երկայնամիտ թագաւոր անմահ, Լո՛ւր պաղատանացս արգահատութեան սրտիս վտանգի, Որ կարդամս առ քեզ, Տէր, ի նեղութեան:	18:11 And because the torments of my infirmities surpass even these examples, which like a spreading cancer, have touched all the parts of my body, there is no salve as there was none for Israel, for my innumerable sores. Every part of my body from head to toe is unhealthy and beyond the help of physicians. But you, merciful, beneficent, blessed, long- suffering, immortal king, hear the prayers of my embattled heart for mercy, when I cry to you, “ Lord,” in my time of need: