1:77

Գրք. 1, Գլ. 77

Գրք. 1., Գլ. 77

77:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	77:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
77:1 Եւ քանզի օր է օրհնաբանեալ եւ լուսանորոգ Կշռութեան երկուց ընտրութեանց Արարածոցս սասանութեանց` Յեղանակելոյ յայլ իմն էութիւն երկնակենցաղ անփոխադրելի, Ամբարձելոցն խոնարհութեան եւ կործանելոցս վերբերութեան, Սարսափելի ուրբաթու Մեծի պասեքիս, Յորում եկն եհաս ժամ բարեպատեհ Գրել ինձ զայս նուագ ձայնի հեծութեան զուարճախառն երկիւղիւ,- Ահա ըղձալի համարիմ ասել աստանօր ի քոյոց այտի, Զոր ընդ իմ կրեցեր, Աստուած բոլորից:	77:1 Since today is a blessed day, when morning came twice dividing day into equal parts, when the passing creatures of the earth were transformed into a different and heavenly immutable beings, when the high were laid low and the humble raised up, making this the most awesome day of Lent, Holy Friday, when it is fitting for me to write this prayer voicing joy mixed with terror, therefore I think it appropriate to speak now of the suffering you endured for me, God of all:
77:2 Կացեր յատենի քում ստեղծուածոյն իմովս կերպիւ, Ոչ խօսեցար տուիչդ բանի, Ոչ բարբառեցար հաստիչդ լեզուի, Ոչ ձայն արձակեցեր սասանիչդ երկրի, Ոչ մռնչեցեր ամէնազդեցիկ փողդ մեծութեան, Ոչ երախտեօքն քո յանդիմանեցեր Եւ ոչ չարեօք նոցին ըմբերանեցեր, Ոչ մատնեցեր ամօթոյ զմատնիչսն զքեզ տանջանաց մահու, Ոչ ի կապելն զքեզ դիմադարձեցեր Եւ ոչ յապտակելն դժուարեցար, Ոչ ի թքնուլն թշնամանեցեր Եւ ոչ ընդ կռփելն երբէք խռովեցար, Ոչ ընդ կատակելն սրտմտեցար Եւ ոչ ընդ խաղ արկանելն երեսս փոխեցեր: Մերկացուցին զզգեստ պատմուճանին` իբրեւ ի տկարէ, Եւ դարձեալ ագուցին` իբր անփրկանաւոր ըմբռնեցելոյ: Եթէ ոչ էր արբեալ կրկնակի քացախ` զանգեալ ընդ լեղւոյ, Ոչ էր հեղեալ մաղձն իմ մթերեալ նախնի դառնութեանն: Ճաշակեաց վհատութեամբ եւ արգել անդէն տարակուսանօք, Առին մոլեգնաբար եւ դարձեալ մատուցին անպատկառապէս: Գանիւ հարուածոց յետին անարգութեան Ի մէջ խառնիճաղանջն ամբոխի դատապարտեցին, Ծունր կրկնեցին նախատանաց Եւ պսակ եդին արհամարհութեան:	77:2 You stood, with my nature, before a tribunal of your creatures, and did not speak, giver of speech. You did not utter a word, creator of tongues. You did not release your voice, shaker of the world. You did not make a sound, trumpet of majesty. You did not answer back with accounts of your good deeds. You did not silence them with their wrongs. You did not deliver your betrayer to death. You did not struggle when bound. You did not squirm when whipped. You did not fight back when spat upon. You did not resist when beaten. You did not take affront when mocked. You did not frown when ridiculed. They stripped you of your cloak, as from a weakling, and dressed you like a condemned prisoner. If my Lord had not been forced twice to drink vinegar and gall, he would not have been able to cleanse me of the accumulated bile of our forefathers. He tasted despair and blocked it in bewilderment. They dragged him violently and brought him back disrespectfully. They condemned him, humiliated him by flogging before a motley crowd. They knelt before him in ridicule and put a crown of disdain upon his head:
77:3 Ոչ ետուն հանգիստ կենարարիդ, Եթէ ոչ զգործի մահուն կրել քեզ պատրաստեցին: Ընկալար իբր երկայնամիտ, Առեր իբրեւ զհեզ, Բարձեր որպէս համբերող, Ստանձնեալ, իբր զպարտական, զփայտն վշտաց, Որպէս զծաղիկ շուշանաց հովտաց` ուսով բերեալ զզէնն կենաց, Զի յարհաւրաց գիշերայնոց զիւրակերտս գահաւորակս Մարմնեղէն գոյութեանս պահպանեսցէ Ի դատապարտութեանն վայրի իբր ի խրախճան խնջոյից: Հանին արտաքս` իբր զողջակէզ, Կախեցին` իբր զխոյն Սաբեկայ` ձգեալ զեղջերացն, Տարածեցին ի սեղան խաչին` իբր զպատարագ, Բեւեռեցին ի սեղան խաչին` իբր զպատարագ, Բեւեռեցին` որպէս չարագործ, Պնդեցին` իբր զապստամբ, Զխաղաղութիւնդ երկնաւոր` իբր զաւազակ, Զանկապուտ մեծութիւնդ` իբր զտառապեալ, Զառ ի քերոբէից պաշտեցեալդ` իբր զքամահեալ, Զսահմանդ կենաց` իբր զարժանաւոր սատակման մահու, Զաւետարանիս նկարիչ` իբր զհայհոյիչ Օրինին, Զտէր եւ զկատարումն մարգարէից` իբր զհամառօտիչ գրեցելոցն, Զճառագայթդ փառաց եւ զկնիք անքնին խորհրդոցդ Հօր` Իբր զներհակ ծնողիդ կամաց, Զօրհնեալդ իսկապէս` իբր զտարագրեալ, Զկապոյ Օրինին լուծիչդ` իբր զայր ի նզովս գրեալ, Զհուրդ ծախիչ` իբր զհերքեալ իմն կալանաւոր, Զահաւորդ երկնի եւ երկրի` իբր զհաւաստի պատժաւոր, Զ՚ի լոյս անմատոյց ծածկեալդ` իբր զհողածին ըմբռնեալ:	77:3 They gave you no rest, Life- giver, even forcing you to bear the instrument of your death. You accepted with forbearance. You received it with sweetness. You bore it with patience. You submitted to the wooden cross of grief, like one condemned. Like a lily of the field, you shouldered the weapon of life, so that your throne in my body might be protected against the terrors of the night turning the last judgment into a joyful banquet. They led him out like a sacrificial lamb. They hung him like Isaac’s ram whose horns were caught in the thicket. They spread him on the table of the cross like a sacrifice. They nailed him like a common criminal. They persecuted you, like an outlaw, treating you in your serenity, like a bandit, you in your majesty, like a miserable wretch, you who are adored by cherubim, like a despised man, you who are the definition of life, like one deserving of a slaughter, you, the author of the Gospels, like one who blasphemed the Law, you, the Lord and the fulfillment of the prophets, like one who cut the Scriptures, you, the radiance of glory and the image of the mystery of the Father, beyond mortal understanding, as if you are the adversary of the will of him who bore you, you who are blessed, like someone banished, you who came to release the bonds of the Law, like a heretic, you, the consuming fire, like a condemned prisoner, you who inspire awe in heaven and earth, like one deserving punishment, you, covered in unapproachable light, like some earthly quarry:
77:4 Ո՛վ քաղցրութիւնդ Եւ երկայնամիտ բարերարութիւնդ ողորմածիդ գթութեան, Որ վասն ապախտաւոր եւ անօրինեալ ծառայիս, Տէրդ բոլորից, Զայս ամենայն կամաւորապէս եւ հաւանողական հաճութեամբ` Կատարեալ մարմնոյդ միութեամբ ի քեզ ընկալար Եւ մինչեւ ի քնարան շիրմին տապանի, Անպակաս ի լրութենէ ամբողջ նոյնութեան Աստուած անքնին, Զնոյն կրեալ նախատինս անճառ համբերութեամբ, Յարեար կենդանի ինքնիշխան բարձրութեամբ լուսոյ, Աննուազ մարմնով եւ անթերի աստուածութեամբ. Օրհնեալ փառօք, գովեալ գթութեամբ, Բարեբանեալ միշտ ողորմութեամբ յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:	77:4 O, sweet Lord, forbearing doer of good, merciful and compassionate, Lord of all, who for the sake of infirm and unruly servants like me submitted to everything willingly according to your plan together with your perfectly human body submitted even to the sleepy tomb of the sepulchre, who lack nothing of divine perfection, being identical with God who is beyond human understanding, yet bore human indignity with patience beyond words, you rose with your body, alive and of your own power, in exalted light, with undiminished humanity and flawless divinity. You are blessed for your glory praised for your compassion, and always exalted for your mercy, forever and ever. Amen: