1:37

Գրք. 1, Գլ. 37

Գրք. 1., Գլ. 37

37:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	37:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
37:1 Արդ, այդ գումարտակ վերադասեցեալ բարեշնորհութեան Քոցդ պարգեւաց առ իմս երախտիս, Ո՛վ ամենագութ, բարերար, գովեալ եւ ամենազօր, Թէ եւ սակաւք շարագրեցան աստանօր եդեալ, Այլ արքայազունք են, իշխանականք ինքնակալութեանց, Որդիք զօրութեանց, ծնունդք վեհից, Մեծափառք, լուսանորոգք եւ հրաշապատիւք: Յաղթողական վերամբարձութեամբ դրօշիւք հռչակեալ` Ըստ գլխոց գլխոց պսակապաճոյճ գեղազարդելոց, Բերեալ ընդ ինքեանս անթիւ պետութիւնս օրհնաբանողաց, Համբոյրս, հեզս, երջանիկս եւ խաղաղականս Աստուածային հարազատութեանց այնոցիկ նահանգաց, Զորոց մարգարէն մաղթեաց, ասելով` Զարթո՛, Տէր, զզօրութիւնս քո եւ ե՛կ կեցուցանել զմեզ,- Որք յոյժ զօրեն հալածել զմեղս Եւ զանյուսութեանն կարկուտ հալել եւ փախուցանել, Քան թէ նախամարտիկն զինուորութիւն երկնային պարուն` Զգիշերավարն խաւարասէր, սկզբնաներհակ բարւոյն Աստուծոյ: Քանզի եւ զբնաւն այսքանեացս ձրից, Որ ի բարձրելոյն ինձ անձրեւեցաւ` Տկարիս, թշնամւոյս եւ ապախտաւոր ծառայիս, անճառ է ասել. Իսկ եթէ համարձակեսցի ոք զօրել խօսել Զսակաւս ի բազմացն, քան թէ զիսկութիւն համանգամայնիցն` Առ այսոսիկ զառաջին նիւթն յիշելով, յորմէ հաստեցաւն, Իբր զտկար ոք նկուն ի զօրաւորէ մեծէ հերքեալ պարտեսցի:	37:1 Now, of all your gifts and favors I have received and described, merciful, beneficent, praised and powerful Lord, only a few have been set forth here. But they are all nobles of the kingdom. They are like freemen with rich estates, sons of military orders and offspring of the sublime, great in glory, renewed in light, honored in miracles. Proclaimed with the unfurling flags of victory, each gift adorned with a crowning wreath on its heads and bringing countless other dominions and estates, gifts praising, endearing, meek, happy, peaceful, from those regions closest to God. Of these the prophet prayed, “ Awake, Lord, your heavenly forces and come to save us.” Who is better armed to drive out sin, fend off hail, melt the ice of despair, and repel the first rebel from the heavenly ranks, whose nocturnal ways love the darkness, and who from the beginning revolted against God? It is impossible to recount all the good gifts you have rained down on me, a weak, belligerent and ungrateful servant. But if one were to try to speak about even the least of this abundance, one would be at a loss, recalling the dust we were made of. Like a puny weakling, one would be struck dumb in defeat by the greatness of the maker:
37:2 Այլ թէպէտ եւ այսպէս գրեցի, Եւ դարձեալ զնոյն վկայեմ Առ թերի խակութիւն հողոյս Եւ կատարելութիւն հաստողիդ Եւ առ բարիսն իմ չարժանութիւն,- Սակայն ամենալոյս, աննախանձ եւ բազմազեղուն Գովեալ արարչութեանդ զօրեղութեան վանեալ են կարծրութիւնք Արտաբերութեան սրտի բանսարկուին, Որ քարին առակաւ յուսահատն վհատութեան, Սպառմամբ խոպանման աղբերացս երկուց, Որ ի զգայականս Եդեմայ բղխեալ պատրաստեաց տնկողն, Զի ոռոգեալ ծաղկեսցի նովաւ, Որ ի յիս բարեգործութեան կենսատունկն դրախտ: Ահա մի՛ ցամաքութեամբ արտասուացս Աղանդահնար պատրանօք չարաչար խորամանկեսցէ Վերստին հանել ի փափկութենէ նախնում վիճակին: Իսկ յորժամ կացցէ Աստուած, համբարձեալ հրաշիւք արուեստից, Ի մէջ աստուածոց հաշտարանացն խաղաղութեամբ` Բարձեալ ընդ ինքեան զշնորհացն կտակ,- Առ որ ամենայն վնասակարութիւնք խարդախութեանց Եւ կարճմտութիւնք սրտնեղութեանց, Իբր ընդ վիմեղէն լերին պնդութեան բախեցեալ, ցնդին` Ջրոյ օրինակաւ սակաւու հեղեալ Եւ կամ հողոյ խորտակմամբ փշրեալ:	37:2 After writing this much I testify again to the flawed immaturity of my soul when compared to your perfection, O creator, and my waywardness in comparison to your kindness. However, the strength of your praiseworthy creative force, your everlasting light, generous and abundant, defends me against the ways of the Trickster, who aims to harden the heart, making it a rock of despair, threatening to dry up the two springs of the Eden of my sentiments that were established by the Gardener to water and make the garden of good works planted in me flourish. May we not be snatched again from our original paradise, through the evil trickery of heretical illusions that parch our eyes so that when the miraculously ascended God stands with his peace among the reconciliating gods, bringing his gift of grace, all the injuries of deceit and short- sighted anxieties, will be pulverized as if dashed upon a hard rock, or washed away by the trickling of a stream, or blown away like the dust:
37:3 Արդ չ եւ իմ կշտամբանքս, ըստ ձայնին Յոբայ, ի մարդկանէ իցեն, Այլ յամենատես աչաց վերին հրամանիդ, Մտեալ ընդ խղճիս տագնապ երկիւղիս, Սոսկամ սասանեալ յամենայն կարծեաց: Ապաւինիմ եւ արդ անձամբ բեկելով Ի յոյսդ հաստատութեան կենդանի, անեղծ, Զի ողորմութեամբ նայեցեալ ի յիս, Իբր ի պարտաւոր կորստեան պատժոց, Առաջի բարերարութեան երկնայնոյդ Յանդիման եղեալ ապաձեռն անթոշակութեամբ, Զքոյդ երախտիս անպատում փառաց Բերելով ընդ իս` յուշ քեզ արկանեմ, Որ ոչ մոռացմամբ զբաղեալ` նիրհես Եւ ոչ թարթափմամբ աչաց ընդմիջեալ` զհեծութիւն կրից անտեսես: Վերացո՛ յինէն, աղաչեմ զքեզ, Խաչիւդ լուսոյ զխեղդ վտանգիս, Հոգարկութեամբ տրտմութեանդ` զտարակուսելի տխրութիւնս, Փշանիւթ պսակաւն` զբողբոջ մեղացս, Զարկուածով գանին` զհարուած մահուս, Ապտակին յիշմամբ` զկարիս ամօթոյս, Թշնամանօք թքոյն` զանգոսնելի գարշութիւնս, Լեղւոյն ճաշակմամբ` զհոգւոյս դառնութիւն:	37:3 And so my reprimand shall come, as Job said, not from men, but from your all- seeing eye, of which I am in terror, wrenched with anxieties, dread and fear. But refuge for my broken spirit lies in your living, incorruptible, constant hope, that looking on me with mercy, as one condemned to perdition, when I present myself before your heavenly beneficence, empty- handed and without gifts, bringing with me the evidence of your untold glory, I will remind you who never slumber in forgetfulness, who never shut your eyes, never ignore the sighs of grief, that with your cross of light you may lift away from me, I beg you, the peril that chokes me, with your comforting care, the vacillating sadness, with your crown of thorns, the germs of my sin, with the lashes of the whip, the blows of death, with the memory of the slap in the face, the neediness of my shame, with the spitting of your enemies, my contemptible vileness, with your sip of vinegar, the bitterness of my soul:
37:4 Ահա քո են այս ամենայն բարութիւնք անբովանդակելիք, Աստուծոյ միոյ միածին Որդի, Առ որովք զչարութիւնս իմ յիշատակեալ` Զամէնօրհնեալ անուն քո կարդամ Բարձր աղաղակաւ, իմանալեացս պաղատանօք: Տե՛ս ի խոստովանութիւն զղջման պարտութեան ամաչեցելոյս Եւ տո՛ւր ողորմութիւն որդւոյս սատակման մահուն անմահի, Զի ի բազմութեան իմոցս մեղաց, վերստին կրկնեալ Նովին աճեցմամբ առաւելութեամբ, քո ողորմութիւնդ աւետարանեսցի` Հռչակեալ հնչմամբ ահաւորութեան յերկնի եւ յերկրի: Եւ քեզ ընդ Հօր, Հոգւովդ Սրբով փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն:	37:4 For yours is all the boundless goodness, Only-Begotten Son of God, together with which, I remember my wrongs, calling your all blessed name aloud with supplications. Look upon my embarrassed confessions of defeat and grant mercifully to this son worthy of execution, the death of immortality, so that on my sins, again and again, growing by leaps and bounds, the goodness of your mercy might be proclaimed with resounding solemnity in heaven as on earth. And to you with the Father and Holy Spirit, glory forever. Amen: