1:17

Գրք. 1, Գլ. 17

Գրք. 1., Գլ. 17

17:0 ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽՕՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ:	17:0 Speaking with God from the Depths of the Heart:
17:1 Արդ, աղաչեմ զխնամակալդ վտանգաւորաց Տաժանելեաց կրից թախծութեանց հոգւոց վշտացելոց` Մի՛ յաւելուր հեծութեանս ցաւ, Մի՛ խոցեր զվիրաւորեալս, Մի՛ դատապարտեր զպատժեալս, Մի՛ տանջեր զչարչարեալս, Մի՛ գաներ զհարուածեալս, Մի՛ գլորեր զանկեալս, Մի՛ կործաներ զգայթակղեալս, Մի՛ մերժեր զհեռացեալս, Մի՛ տարագրեր զհալածեալս, Մի՛ ամաչեցուցաներ զպատկառեալս, Մի՛ կշտամբեր զհարթուցեալս, Մի՛ խորտակեր զբեկեալս, Մի՛ խռովեցուցաներ զամբոխեալս, Մի՛ ալեկոծեր զբքացեալս, Մի՛ սասանեցուցաներ զդղրդեալս, Մի՛ շփոթեր զմրրկեալս, Մի՛ կեղեքեր զգիշատեալս, Մի՛ ջախջախեր զբեկեալս, Մի՛ գօշեր զմորմոքեալս, Մի՛ կուրացուցաներ զխաւարեալս, Մի՛ զարհուրեցուցաներ զապշեալս, Մի՛ խորովեր զխարշատեալս, Մի՛ մահացուցաներ զհիւանդս, Մի՛ բեռանց ծանրութեան մատներ զտկարս, Մի՛ անուր յաւելուր կարկամեալ թիկանցս, Մի՛ կրկնակի ողբումն` դառն հեծութեանս, Մի՛ ուժգնապէս վարեսցիս առ հողս, Մի՛ սաստկապէս` առ մոխիրս, Մի՛ անաչառապէս` առ ստեղծուածս, Մի՛ ահարկութեամբ` առ փոշիս:	17:1 Now, tormented by bitter grief I pray to you, keeper of imperiled souls. Do not add to the pain of my sighs. Do not wound me. I am already injured. Do not condemn me. I am already punished. Do not torture me. I am already tormented. Do not cudgel me. I am already beaten. Do not push me. I have already fallen. Do not destroy me. I am already discredited. Do not reject me. I am already banished. Do not exile me. I am already persecuted. Do not embarrass me. I am already humbled. Do not scold me. I am already cowering. Do not crush me. I am already broken. Do not upset me. I am already agitated. Do not shake me. I am already quivering. Do not confuse me. I am already bewildered. Do not flay me. I am already picked over. Do not pound me. I am already crushed. Do not taint me. I am already debased. Do not blind me. I am already in the dark. Do not frighten me. I am already perplexed. Do not roast me. I am already charred. Do not kill me. I am already dying. Do not overload me. I am already weakened. Do not yoke me. I am already bent over. Do not double my wailing. I am already weeping. Do not till my soil too deeply. Do not scatter my ashes too harshly. Do not judge my works too roughly. Do not blow my dust too meanly:
17:2 Մի՛ ընդհարկանիր խստութեամբ մեծդ ընդ փոքուս, Լոյսդ` ընդ ստուերականիս, Բնութեամբ բարիդ` ընդ ի բնէ չարիս, Ողկոյզդ օրհնութեան` ընդ պտղոյս անիծից, Քաղցրութիւնդ իսկապէս` ընդ համայն դառնութեանս, Փառաւորեալդ անփոփոխ` ընդ ամենեւին անարգիս, Կենացդ նշխար` ընդ կաւոյս զանգուածոյ, Տէրդ տերանց` ընդ տղմիս երկրայնոյ, Աննուազ լիութիւնդ` ընդ չքաւոր ստրկիս, Անկապուտ ճոխութիւնդ` ընդ անպատսպար տառապելոյս, Անկարօտ բարութիւնդ` ընդ ամենաթշուառ աղքատիս: Քանզի ո՞վ ոք հասեալ յառաւօտ` Եւ ի ծագման լուսոյն խիթայ մթանալ, Եւ կամ ընթերակաց կենաց` մահանալ, Կամ ազատութեան` եւ պարտաւորիլ, Կամ շնորհաց` եւ դատապարտիլ, Կամ փրկութեան` եւ մատնիլ, Կամ նորոգման` եւ եղծանիլ, Կամ օրհնութեան` եւ տարագրիլ, Կամ բժշկութեան` եւ վիրաւորիլ, Կամ լիութեան` եւ նուազիլ, Կամ յաճախութեան հացի` եւ քաղցնուլ, Կամ գետոց հոսանաց` եւ պասքիլ, Կամ մայրենի գթոց` եւ նենգիլ, Կամ խնամոց աստուածեան աջոյդ` եւ զզուիլ:	17:2 Do not measure your greatness against my smallness, your light against my dimness, your good nature against my native evil, your cornucopia of blessing against my cursed fruit, your genuine sweetness against my complete sourness, your unchanging glory against my total debasement, your shrine of life against my vessel of clay, your lord of lords against my dust of the earth, your undimishing fullness against my slavish poverty, your unpillaged abundance against my abandoned torment, your unblemished goodness against my most wretched squalor, for who can reach morning and at the light of daybreak expect dark, or at the portal of life expect death, or at liberation expect bondage, or at grace expect condemnation, or at salvation expect destruction, or at renewal expect ruination, or at blessing expect banishment, or at cure expect injury, or at fullness expect want, or at abundance of bread expect famine, or at the flow of rivers expect drought, or at motherly compassion expect deception, or at the care of God’s right hand expect persecution:
17:3 Եւ արդ, ընդ ախտացելոյն սաստկապէս մարմնոյն բորոտութեամբ` Հոգւոյս վտանգաւ եւ ես պաղատիմ. Տէր, եթէ կամիս` կարող ես զիս սրբել: Ընդ աչացուացն նեղեցելոց մշտագիշերն խարխափանօք` Մեծակական ձայնիւ հառաչեմ. Ոչ որդի անուանեմ Դաւթի, Այլ ծնունդ էիդ Աստուծոյ դաւանեմ, Ոչ միայն ռաբբի կոչեմ, Որ վարդապետացն է պատիւ կարծողական զիսկն գիտելոյ, Այլ տէր երկնի եւ երկրի հաւատամ: Ոչ ձեռինդ միայն ձգմամբ հպաւորութեան, Ո՛վ բարեգութ Աստուած մերձաւոր, Այլ ի բացեայ գոլով միջոցաւ մեծաւ` Ակն ունիմ զօրել քո բանիդ առ իմ բժշկութիւն: Ոչ թէ ինչ խտրոց կասկածանաց միջոցի բանի, Որ երկմտութեան կարծի նշանակ, Ի մէջ արկանեմ կամելոյն եւ ողորմութեանն, Այլ կամիս` որպէս բարեգութ, Եւ կարես` որպէս զարարիչ: Ասա՛ բանիւդ` եւ բժշկեցայց: Ընդ հարիւրապետին հաւատոց եւ ես լծակցիմ. Ոչ մինչ անձուկ միայն բացակայութեամբ Հեռի լինելով խորան ի խորանէ Հաւատամ ազդել քո կարողութեանդ Առ յարութիւն եւ բժշկութիւն, Այլ ի վերինն երկնի բազմելով` Եւ ի ստորինս երկրի բովանդակ, Առ հրաշիցն սքանչելութիւն` ոչ ունիմ հատուցանել:	17:3 And now with my body shaken by disease and my soul in peril I pray “ Lord, if you want you can make me clean.” Like a groping blind man, I cry with laments and call to you not the son of David, but also profess your divine birth. I not only call you, “ Rabbi,” the name of honor given to teachers who claim to know the truth, but I also believe you to be the Lord of heaven and earth. I not only expect to be cured when you are close, O compassionate God, by the touch of your hand, but also when we are separated by great distances through the power of your Word. I do not draw a line between your will and your compassion, a line of doubt, for I believe that you will, because you are compassionate and you are able, because you are our creator. Say the word and I will be cured. Let me join the centurion in his faith. Let my faith be not just for the short distances between the sanctuaries of heaven and earth, for I know you are able to raise the dead and make them whole. Even sitting in heaven you work miracles over the whole world below. And I have nothing to give in return:
17:4 Շնորհեա՛ ինձ, որպէս դատակնիք բանին քո վճռեաց Առ պոռնկին ընդունելութիւն` Հնգից հարիւրոց դենարաց պարտուց շնորհաբաշխութիւն, Աստուած բարութեանց եւ տէր երանութեանց, Որ յաճախն ընձեռել` բազումս փառաւորիս, Եւ ի շատն միտուցանել` նովին չափ սիրիս, Եւ յառաւելն ողորմել` կրկին բարգաւաճիս, Եւ յայսքան բարիս իրաւամբք գովիս, Եւ ամենայն գոլով` հաւասարորդ ճանաչիս, Եւ որ զբոլորն ունիս` ընդ մերումս կշռիս, Եւ անճառելեաւդ ձրիւ` մերայնովքս վճարիս, Եւ ընդ երկրաւորիս` զանվախճանն պարտ վարկանիս, Եւ մեծագրեալ քո զմերն` վեհս գոհաբանիս, Եւ ի սակաւուն տուչութիւն դոյզն փառաւորիլ` ոչ ամբարտաւանիս: Արա՛ եւ ինձ զնոյն գթութիւն` Ունողիս զգործս անհամար պարտուց, Զի եւ ի ճառս երախտեաց քումդ պարգեւաց` Նորին իսկ սակով սիրելն կարգեսցի: Եւ քեզ փա՜ռք յամենայնի: Ամէն:	17:4 Grant me forgiveness, with the word of your judgment, even as you forgave the debt of 500 dinars in the case of the prostitute, God of goodness, Lord of bliss. The more you bestow, the greater your glory. The more you give, the more you are loved. The more your mercy, the more your greatness. For all your benevolence, you are rightly praised. Though Lord of all, you came to us as our equal. Though possessing everything, you weigh by our measure. Though you have gifts beyond telling, you accept our skimpy payment. And to the account of mortals, you grant unlimited credit. Your generosity is sublime, yet not too high to receive our meager praise. Show the same compassion to me with my countless debts so that I might in expressing gratitude for your gifts also commemorate your love. To you glory in all things. Amen: